Het was een mooie, maar frisse dag voor een fotokuiertje bij de Leijen. Bij gebrek aan kracht van mijn onderdanen, heb ik me maar niet te ver op het glibberige paadje naar de vogelkijkhut gewaagd. Een korte rondvaart kon ook geen uitkomst bieden, de boot had net wat teveel water gemaakt. Maar het was goed. Ik had een frisse neus gehaald en er was genoeg om even van te genieten. Eigenlijk had ik voldoende aan het glanzende riet met hier en daar een mooie volle pluizige pluim …
Het was nog wat nevelig, toen ik op een ochtend langs het rietland naar de vogelkijkhut ‘de Blaustirns’ bij de Leijen liep. Bijna bij de hut aangekomen, probeerde de zon even door het grijze dek heen te breken. Echt helder werd het niet, mooi was het er wel …
Het was mooi rustig weer, toen ik woensdagochtend in de auto stapte om nog eens een kijkje te nemen bij de Leijen. Een half uurtje later zat ik in de vogelkijkhut. Omdat de zon het liet afweten en er een kille bries door de luikjes naar binnen waaide, zat het er een stuk minder lekker dan maandagmiddag. Al snel hoorde ik veelbelovend de roep van de ijsvogel. Helaas liet hij zich ook deze keer weer niet zien …
Verder bleef het rustig op en rond het water. Ik begon er net aan te denken om maar ergens anders te gaan kijken, toen ik ineens vlak naast de hut een luide kreet hoorde. Ik zat op dat moment aan de andere kant van de hut. Eenmaal bij het juiste luikje, zag ik nog net even een bruine kiekendief vlak boven het water hangen …
Amper twee tellen later zag ik hem zonder vangst boven de Leijen uit beeld verdwijnen. En zo werd het dankzij dit korte treffen toch weer een geslaagd tripje …
Het was rustig op en rond de Leijen maandagmiddag. Er zaten weinig vogels rond de kijkhut, maar er lag mooi licht over de Leijen. Rond 14:30 uur werd de rust echter verstoord door een laag vliegend militair toestel dat vanaf de andere kant van het meertje dichterbij kwam.
Al snel werd hij gevolgd door nog drie toestellen met laag ronkende motoren. Grote groepen vogels vlogen aan de andere kant van de Leijen geschrokken op. Vlak voor ons maakten de vliegtuigen een ruime u-bocht naar links om terug te keren naar waar ze vandaan kwamen. Dat was echter te vroeg gejuicht, korte tijd later kwamen ze nog een keer terug om daarna echt te verdwijnen …
’s Avonds ontdekte ik, dat het ging om vliegtuigen, die deelnemen aan de oefening ‘Falcon Leap’. De Koninklijke Luchtmacht traint bij deze oefening samen met internationale partners uit o.a. Duitsland, Polen, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten op het droppen van vracht en parachutisten. De training is bedoeld om internationale samenwerking en gereedheid te versterken …
Militaire toestellen zoals de Nederlandse C-130H, de Amerikaanse en de Britse A-400M nemen deel aan de oefening. De vliegtuigen zijn vanwege hun lagere vlieghoogte extra zichtbaar en hoorbaar in de regio. En dat hebben zowel de vogels als wij geweten. Een paar keer zagen we een verontruste groep vogels in de verte opvliegen. En ze zijn op de meeste foto’s nauwelijks of niet zichtbaar, maar wat te denken van de uitlaatgassen die die zware machines uitstoten. Maar toch …
De tijden zijn wel veranderd, hè. Ik heb lang in vrede en pacifisme geloofd, maar ik betrap me er nu op, dat ik tegenwoordig vrede heb met dit soort af en toe even hinderlijke oefeningen. We hebben gisteren kunnen zien dat Rusland de randjes opzoekt met de 19 drones die het NAVO-luchtruim in vlogen. De tijd van ‘Liever een Rus in de keuken dan kruisraket in de tuin’ is voorlopig wel voorbij. Hawar, tiden hawwe tiden …
Tegen 14:45 uur was het laatste toestel uit zicht verdwenen. De rust daalde al snel weer neer over de Leijen. En dat was toch wel zo fijn …
Afanja's Weblog 