Een actieve roodborsttapuit

Nadat we de vogelaar een mooie vervolg van de dag hadden gewenst, verlieten mijn fotomaatje en ik het uitkijkpunt Ezumakeeg noord …

We maakten nog een kort ritje in zuidelijke richting tot het eind van de doodlopende weg. Ook hier zaten maar weinig vogels. Een van de weinige uitzonderingen was deze grote zilverreiger in het rietland …

Toen we na het keerpunt terug reden, zat er een roodborsttapuit in een struik. Het was een actief beestje dat meerdere keren zijn twijgje verliet om korte tijd later weer exact op hetzelfde plekje terug te keren. Een vermaak om naar te kijken. Eén van zijn rondvluchten heb ik deels vast kunnen leggen …

Een stukje verderop was goed te zien hoe nat het was. En dat is geen wonder na de natte novembermaand. Hoe het over de provincie verdeeld was, weet ik niet, maar in onze tuin is met 156 mm ongeveer de dubbele hoeveelheid neerslag gevallen van wat normaal is in november …

Al dat water werd door de stormen Bert en Conall opgestuwd naar het noordoosten van de provincie, waar we hier waren. Aan een klein draaikolkje bij een duiker was mooi te zien dat er werd gewerkt aan de waterafvoer …

– wordt vervolgd

Weidebeekjuffers … wat zijn ze mooi!

Enkele minuten nadat we bij de pizzeria in Kuinre waren vertrokken, zette Jetske de auto alweer stil aan het begin van een bospad …

Ze stelde me al snel gerust, er stond geen boswandeling meer op het programma die middag. Datgene waar we voor gekomen waren, bevond zich op slechts enkele meters van de auto. Door een brede duiker werd vanaf de andere kant van de weg water aangevoerd, dat vanaf dit punt door ’n snel stromende afwateringssloot werd weggevoerd …

Hier had mijn fotomaatje enige tijd geleden weidebeekjuffers ontdekt. Zelf had Jetske ze al eerder gefotografeerd in Drenthe, maar voor mij was dit nog een ontbrekende soort in mijn fotoarchief. De weidebeekjuffer komt in ons land algemeen voor in het oosten, midden en zuiden, bij voorkeur rond schone, langzaam stromende beken …

In Fryslân heeft het diertje zich tot dusver niet laten zien, maar er is hoop! De weidebeekjuffer is in de afgelopen jaren vanuit het oosten en zuiden steeds verder opgerukt naar het noorden en westen. Met een beetje geluk is het nog maar een kwestie van tijd voordat ik er dichter bij huis eentje kan fotograferen. Ze kunnen me niet snel genoeg deze kant op komen, want wat zijn het een prachtige beestjes met die blauwe metallic glans over hun lichaam en de grote vleugels …

Het viel trouwens nog niet mee om ze wat strak op de foto te krijgen. Ze dansten vooral onrustig als vlinders door de lucht. En ook als ze even gingen zitten, had ik er nog een flinke klus aan. De onregelmatige wind liet de lange veerkrachtige bladeren, waarop ze af en toe even neerstreken, soms flink op en neer dansen. Maar na een halfuurtje had ik zowel in de vlucht als zittend op een blad een mooie serie van deze al zo lang gewenste soort gemaakt. Dankjewel, fotomaatje …

  • wordt vervolgd

In ’t spoor van de reuzen

De reuzen van Royal de Luxe hadden het weekend voorafgaand aan onze stadswandeling hun sporen achtergelaten in Leeuwarden …

Een breed scala aan borden en verwijderd straatmeubilair lieten zien dat de binnenstad het weekend goeddeels afgesloten was geweest voor verkeer …

Ik heb nog wel even overwogen om er naar toe te gaan, maar kijkend naar de mensenmassa die er op de been was, heeft Aafje me daar volkomen terecht van weten te weerhouden. Ik moet er niet aan denken om daar tussen te staan …

Vanaf het dakterras van onze datsja heb ik de reuzen zondagmiddag nog wel kunnen uitzwaaien tijdens hun boottocht in de richting van Bartlehiem. Daar gaat de duiker …

Wij gingen op mijn verzoek op pad naar die andere Leeuwarder reus, de Achmeatoren die met zijn 26 verdiepingen 114,6 meter boven de stad uitrijst …