Nadat we de vogelaar een mooie vervolg van de dag hadden gewenst, verlieten mijn fotomaatje en ik het uitkijkpunt Ezumakeeg noord …

We maakten nog een kort ritje in zuidelijke richting tot het eind van de doodlopende weg. Ook hier zaten maar weinig vogels. Een van de weinige uitzonderingen was deze grote zilverreiger in het rietland …

Toen we na het keerpunt terug reden, zat er een roodborsttapuit in een struik. Het was een actief beestje dat meerdere keren zijn twijgje verliet om korte tijd later weer exact op hetzelfde plekje terug te keren. Een vermaak om naar te kijken. Eén van zijn rondvluchten heb ik deels vast kunnen leggen …

Een stukje verderop was goed te zien hoe nat het was. En dat is geen wonder na de natte novembermaand. Hoe het over de provincie verdeeld was, weet ik niet, maar in onze tuin is met 156 mm ongeveer de dubbele hoeveelheid neerslag gevallen van wat normaal is in november …

Al dat water werd door de stormen Bert en Conall opgestuwd naar het noordoosten van de provincie, waar we hier waren. Aan een klein draaikolkje bij een duiker was mooi te zien dat er werd gewerkt aan de waterafvoer …

– wordt vervolgd