Nu ik sinds gisteren ben overgeschakeld op de eindejaarsmodus, kan ik best even terugblikken de sneeuwwandeling die ik vorige week dinsdag met mijn fotomaatje heb gemaakt, dan blijven we hier in elk geval wat in de winterstemming …

Omdat er die ochtend in onze omgeving een laagje verse sneeuw was gevallen, besloten we na de koffie om een kijkje te nemen in de bossen bij Olterterp-Beetsterzwaag. Dat bleek geen verkeerde keuze te zijn, zodra we op de Poostweg uitstapten, lachten zon en sneeuw ons vriendelijk toe …

Het leek mij wel aardig om in deze feeërieke omstandigheden samen het rondje om Lauswolt te maken, zoals ik dat ook op 25 oktober heb gedaan. In plaats van een herfstkuier aan de Scherpschutterslaan zou het nu een prachtige winterkuier worden. Omdat ik van me de vorige keer nog goed kon herinneren hoe lang deze kuier was, stelde ik voor om het eerste deel van de route maar over het fietspad af te leggen, dat liep net wat makkelijker dan de glibberige bospaden …

Kort nadat we een ons tegemoet komende mountainbiker waren gepasseerd, hoorden we achter ons ineens een heftig gepiep en gekraak. Even dacht ik dat die fietser onderuit was gegaan, maar dat viel mee, hij had slechts nogal abrupt geremd en kwam ons nu opnieuw tegemoet …

Omdat Jetske hem tijdens de eerste passage van dichtbij had gefotografeerd, vroeg hij haar of ze de foto naar hem wilde mailen. Natuurlijk wilde Jetske dat wel doen, maar later bleek dat de mountainbiker een fout mailadres had gegeven. Jammer dan …

Kijkend, klikkend, pratend en lachend vervolgden we onze weg door het bos, dat er hier en daar sprookjesachtig mooi uitzag. Door het fraaie spel van het zonlicht door de besneeuwde takken viel er om de paar meter wel wat te fotograferen …

Donderdag het vervolg van deze sneeuwwandeling, maar eerst valt er morgen in het kader van “De lange witte winter” een dik pak sneeuw op dit weblog …