Bij ’t Ailand

Eind juli heb ik hier voor het laatst iets verteld over het bezoek dat Jetske en ik aan de haven van Lauwersoog hebben gebracht. Daarna ben ik overgegaan op de zomerprogrammering. Vandaag pak ik de draad van dat bezoek weer op …

In de haven van Lauwersoog troffen we naast de viswerkplaats ook de plek aan waar de vis kan worden verorberd: restaurant ’t Ailand. Strandvissers Jan en Barbara Geertsema serveren hier hun eigen vangst en die van hun collega’s. ’t Ailand is ook de uitvalsbasis voor de waddentochten die zij organiseren. Tot slot bestieren ze ook de viswerkplaats, waar workshops worden gegeven …

We hebben onze camera’s daar nog eens goed aan het werk gezet, want we raakten niet uitgekeken op hetgeen er zoal was uitgestald en aan de muren hing …

Een oud en roestig droogdok

Nadat we op de zuidelijke kade uitgekeken waren, stapten we in de auto voor een kort ritje naar de oostkant van de haven. Ook daar lag een aantal vissersschepen afgemeerd …

Die vissersschepen vond ik op dat moment wat minder interessant. Ik werd herinnerd aan het grote oude en vooral roestige droogdok dat jarenlang op deze plek lag. Toen ik er in 2011 met mijn oude makker Johan langs liep, vroegen we toestemming om aan boord een paar foto’s te mogen maken. Dat vonden de mannen die er aan het werk waren geen probleem, als we maar voorzichtig waren. We hebben er ruim een kwartier rond gestapt. Niet eerder had ik zoveel roest bij elkaar gezien …

De laatste keer dat ik het grote droogdok heb gezien, was in september 2013. Op die dag heb ik de onderstaande foto’s gemaakt. Ruim vier jaar later is het dok op zondag 25 februari 2018 gezonken. Het oude en vervallen dok met een liftcapaciteit van 4500 ton, een lengte van 110 meter en een breedte van 17 meter, was al een jaar niet meer in gebruik en stond op de nominatie om te worden gesloopt. Het gevaarte raakte tijdens de verplaatsing een pilaar en liep vol met water. Vervolgens kwam het scheef te liggen en kwam er steeds meer water in terecht …

De netten worden geboet

Nadat Jetske de auto had geparkeerd, liepen we vorige week zaterdag eerst een stuk langs de zuidelijke kade in de vissershaven van Lauwersoog …

Op het achterdek van het eerste schip waar we langs liepen, was iemand druk bezig met het boeten van de netten. Terwijl we langs het schip naar voren liepen, zag ik dat er nog het een en ander op hem lag te wachten. Bij de boeg aangekomen, zag ik dat het om kotter ‘UK-642 Berendina’ uit Urk ging …

Le Tréport van boven

– Virtueel naar Frankrijk 30 –

In het eerste blogje over Le Tréport heb je al kunnen zien dat er vanuit het stadje een lange trap naar de top van de krijtrots leidt. Hieronder nogmaals die foto …

Omdat ik ondanks mijn hoogtevrees houd van hoge uitzichtpunten en omdat we toch in de buurt waren, zijn we na het bezoek aan de vuurtoren nog naar boven gegaan …

Ten bewijze daarvan hieronder een paar foto’s van Aafje en mij ‘on top of the hill’ ... *

Tot slot nog een paar foto’s die ik vanaf de rand heb gemaakt om ook nog wat van het stadje zelf te zien …

En achteraf denk je dan: daar had ik veel meer foto’s van moeten maken …

* Ik geef het toe, we zijn niet via die lange trap naar boven gekomen, maar met de auto.
Er waren ook toen al grenzen voor een mens met MS. 😉

– wordt vervolgd –

Bij de vuurtoren van Le Tréport

– Virtueel naar Frankrijk 29 –

Vanaf het strand bij Le Tréport hadden we mooi zicht op de vuurtoren …

Nadat mijn benen weer wat kracht hadden verzameld, liepen we over de korte pier naar de vuurtoren …

Onderweg hadden we zicht op ’t brede strand bij Mers-les-Bains, de badplaats ten noorden van de havenmonding …

Omdat ik indertijd nog gemakkelijk door mijn knieën kon gaan om laag-bij-de-grondse foto’s te maken èn vervolgens ook nog weinig moeite had om weer overeind te komen, heb ik ook maar even een paar plaatjes geschoten door de gaten die bedoeld zijn om overtollig water af te voeren …

Eenmaal bij de vuurtoren viel daar in fotografisch opzicht nog maar weinig lol aan te beleven, omdat het onmogelijk was om enige afstand te nemen …

In plaats daarvan heb ik de camera nog maar even gericht op de staketsels bij de havenmonding …

Van de vuurtoren heb ik verder alleen de onderstaande foto nog kunnen maken …

Waar je langs deze kust niet omheen kunt, zijn de mannen met emmers, schepjes en netjes. Ook hier bij Le Tréport waren ze in groten getale op de been …

– wordt vervolgd –

Het kiezelstrand van Le Tréport

– Virtueel naar Frankrijk 28 –

Van de haven zijn we naar de monding van de haven gelopen. Die monding wordt aan beide kanten geflankeerd door lange houten staketsels …

Aan het eind van het zuidelijke staketsel heb ik me even omgedraaid om een foto van het staketsel en de hoog boven de stad verheven kerk te maken …

In het verlengde van het zuidelijke staketsel ligt een pier van gewapend beton. Aan het eind van die betonnen pier staat een vrij kleine, maar stoer ogende wit-groene vuurtoren …

We lieten de vuurtoren eerst nog even voor wat hij was. Dit was ook het punt dat toegang gaf tot het strand van Le Tréport. Hier was dat een kiezelstrand met heel fijne kiezelsteentjes …

Om mijn onderdanen even wat rust te geven na de wandeling van de haven naar hier, hebben we eerst een tijdje op het muurtje langs het strand gezeten …

Vanaf deze plek hadden we een mooi zicht op de lokale strandboulevard met draaimolen & casino en daarachter de massieve krijtrots …

Nog even een blik over de vrijwel roerloze oceaan met weer die wonderlijke kleurenpracht in lucht en water …

– wordt vervolgd –

Oud ijzer en ander visserstuig

– Virtueel naar Frankrijk 27 –

Achter de sluis ligt de binnenhaven, hier ligt de vissersvloot van Le Tréport …

Ik ben geen liefhebber van vis, maar netten, kabels en ander vistuig leveren vrijwel altijd aardige plaatjes op …

Even een totaal shot van de haven met op de voorgrond wat ‘oud ijzer’…

Dat inspireerde me tot het onderstaande drieluik …

– wordt vervolgd –