Het gemaal en ‘Us Ferlosser’

Aan de zuidgevel van het Tripgemaal prijkt nog altijd het portret van de Nederlands politicus, sociaal-anarchist, en antimilitarist Ferdinand Domela Nieuwenhuis (1846 – 1919). Het is als linosnede in 1923 gemaakt door Domela’s zoon, kunstenaar César. Domela Nieuwenhuis geldt als één van de oprichters van de socialistische beweging in Nederland. Ook was hij de oprichter van het tijdschrift Recht voor Allen …

Het portret staat symbool voor de sociale geschiedenis van dit gebied. Turf winnen voor de veenbaas was hard werken in barre omstandigheden. Domela kwam op voor de veenarbeiders en werd gezien als held: ‘Us Ferlosser’ (Onze Verlosser). In veel arbeiderswoningen was een foto van hem te vinden. Dankzij zijn aanhang in dit gebied werd Domela Nieuwenhuis verkozen in de tweede kamer. Zijn naam wordt door oudere mensen in de streek nog steeds met groot respect uitgesproken …

Het is alleen jammer dat het portret, maar voor de tekst ‘RECHT VOOR ALLEN’, in de loop der jaren minder goed zichtbaar is geworden. Dat was in 2014 (linksonder) en 2019 (rechtsonder) toch nog net wat beter. Hopelijk wordt er nog aan gewerkt …

– wordt vervolgd

’t Is een zwarte dag

Vandaag is een zwarte dag voor ons land, er treedt een extreemrechtse regering aan. De bijl zal aan de wortel van de rechtsstaat worden gezet. Diverse rechten, verworvenheden en vrijheden zullen onder de druk komen te staan of verdwijnen. En last but not least: natuur-, milieu- en klimaatproblemen zullen worden veronachtzaamd. Ik heb er geen zin in en gooi de zaak vandaag symbolisch op zwart!

Een donkere dag

Het is dan toch eindelijk zo ver, we krijgen een ultrarechtse regering die alleen maar ellende zal brengen. Het is een donkere dag. Ik voorzie zeer donkere tijden voor alles aan natuur, milieu en cultuur en wat dies meer zij waar de meesten van ons hier op Bluesky zo van houden …

Ik had een mooie en goede week tot dusver, met mooie ritjes op mijn milieuvriendelijke iLarkje. Maar na de presentatie van het hoofdlijnenakkoord voor de nieuwe regering staat het huilen me nu echt nader dan het lachen. De sloop van ons land en de verdere afbraak van natuur & milieu kunnen beginnen met een reeks aan ronduit idiote plannen … ;-(

– Laten we hopen dat het mogelijk blijft om tegengas te geven en onze rechtsstaat overeind te houden.

Vrijheid is ook …

Vrijheid is een veelomvattend begrip waar je letterlijk en figuurlijk diverse kanten mee op kunt. Met het mooie weer van woensdag en donderdag betekende vrijheid voor mij, dat ik weer eens lekker de natuur in kon trekken op de iLark …

Maar vrijheid is niet onbeperkt. We hebben in onze democratische samenleving met elkaar allerlei regels afgesproken waar we ons aan dienen te houden. Mijn vrijheid houdt op waar die van een ander begint. Zo respecteer ik bijvoorbeeld andermans eigendommen. Gesteld dat ik een boot zou hebben, dan zou ik me aan de regels van de Friese Marrekrite houden. Als ik een hond zou hebben, al was het maar een dwergpoedeltje, dan zou ik hem zeker niet overal los laten lopen …

Gelukkig zijn veel van onze rechten en vrijheden vastgelegd in de grondwet. We hebben het recht om met onze stem bij te dragen aan de politieke koers van ons land. Daarbij is het naar mijn idee je burgerplicht om je te verdiepen in wat politieke partijen zeggen te gaan doen. Gelukkig kan niet alles wat politici beloven worden waargemaakt, daarvoor worden we voorlopig nog behoedt door de grondwet. Laten we daar zuinig op zijn met zijn allen …

Genoeg gepreekt, tijd om het feest in te gaan. Nou ja, feest … De tijd dat we nog naar het Leeuwarder Bevrijdingsfestival gingen, ligt al een paar jaar achter ons. Veel verder dan de tuin zal ik vandaag wel niet komen, maar dan doe ik dan toch wel in alle vrijheid. Wat je ook gaat doen vandaag, maak er een mooie dag van …

Tot slot ben ik van mening dat Bevrijdingsdag een jaarlijkse vrije dag voor iedereen zou moeten zijn. Naar mijn idee is Bevrijdingsdag als Nationale Feestdag belangrijker en breder gedragen dan Koningsdag.

Enige bespiegelingen

Aan het eind van een waardeloze week met de nodige pijn en beperkingen, is het tijd om de draad weer op te pakken. Meestal weet ik op zo’n moment wel welke kant ik er vervolgens mee op wil, nu is dat niet het geval. De mist die aan het eind van het vorige logje kwam opzetten, lijkt achteraf bekeken nogal symbolisch te zijn geweest …

Behalve dat mijn lichaam vanaf zaterdag weer eens tegenstribbelde, heeft ook de gang van zaken in de Nederlandse politiek nogal ontregelend gewerkt. Ik vind het onbegrijpelijk hoe ons land zo naar rechts is afgegleden. Dat de waarschijnlijke coalitiepartijen vervolgens meteen op zoek gaan naar de randen van de rechtsstaat om de PVV van Wilders te behagen, vind ik echt een gevaarlijke ontwikkeling. Omtzigt van NSC toont hiermee voor mijn gevoel eindelijk zijn ware, zeer kwalijke gezicht. Om nog maar te zwijgen van de manier waarop die valse Yeşilgöz van de VVD de spreidingswet probeert te torpederen. En zij van BBB ziet het allemaal stilletjes lachend aan ..

Het belooft allemaal niet veel goeds voor de komende jaren. Hoe dan ook, ik heb geen zin om de laatste weken van het jaar daar door te laten verpesten. Straks eerst maar eens kijken of ik voor het eerst sinds een week weer even op uit kan, dan zie ik daarna wel verder …

‘Publieksvriendelijk’ naar de ijsvogels

Met het oog op de hitte die voor donderdag was aangekondigd, besloot ik op de net wat koelere woensdag even een ritje naar de ijsvogels te maken. Dat viel nog lelijk tegen. Met dank aan de boerenacties kon ik onze wijk slechts met grote moeite verlaten, nadat ik op twee minuten van huis ruim een kwartier stil had gestaan …


De heren waren blijkbaar begonnen aan hun blokkade- of langzaamaanactie van de A7 tussen Drachten-West en Heerenveen in beide richtingen. Er zat niets anders op dan binnendoor naar de afslag Drachten-Oost te rijden, maar ook daar stond alles al heel snel vast. Vluchtstrook en alles stond dicht! Twee aansnellende motormuizen hadden een klein halfuurtje praten nodig om het knooppunt weer enigszins vrij te krijgen. Tot die tijd zou er ook voor een eventuele ambulance geen doorkomen aan geweest zijn. Met hun publieksvriendelijke acties … *

Enfin, uiteindelijk kwam ik toch weer bij de ijsvogels aan. Ik trof het weer, de enige auto die er stond met een tweetal vogelaars, vertrok op het moment dat ik aankwam. Zo kon ik in alle rust op het beste plekje gaan staan …


Ik hoefde weer niet lang te wachten, na een klein kwartiertje zag ik voor het eerst die dag een ijsvogel op één van de takken neerstrijken. Nu eens kwam het mannetje aanvliegen, dan weer het vrouwtje …

Niet elke keer, maar toch regelmatig. werd er een visje het nest in gebracht. Aan het onderstaande exemplaar lijken de jonkies weer een flinke maaltijd te hebben. Ze zouden intussen bijna het nest moeten kunnen verlaten, lijkt me. Komende week toch maar weer eens een kijkje nemen …


  • Ik begrijp best dat de boeren boos zijn. Ik vind ook dat het kabinet weer eens(!) onhandig opereert door te komen met een kaart waarmee iedereen de gordijnen in gejaagd wordt en waarin andere sectoren dan landbouw en veeteelt (voorlopig) nog buiten de discussie rond het stikstofvraagstuk worden gelaten. Maar met dit soort ‘publieksvriendelijkeblokkades en diverse dreigementen van de boeren, waarin opnieuw de tractor meteen weer wordt ingezet als machtsmiddel, wordt op mijn sympathie er niet groter op.

Terug naar de Koude Oorlog

In januari van dit jaar werd bij RTV Drenthe een documentaireserie getiteld ‘Het mysterie van Darp’ uitgezonden. Nadat Jetske me daarover had getipt, heb ik die serie gevolgd. Behalve dat er boeiende verhalen werden verteld over zaken die zich in de periode 1961-1990 rond de ‘Atoomsite’ bij de Amerikaanse basis bij Havelterberg hebben afgespeeld, zagen Jetske en ik er ook iets in wat we er tijdens ons bezoek in 2014 niet hadden gezien …

Onze nieuwsgierigheid was gewekt en dus trokken we vorige week opnieuw naar Havelterberg. We hadden er een goeie dag voor gekozen. Er hing een grijs wolkendek en het was kil. Voeg daarbij dat de kans op het gebruik van kernwapens sinds de Cuba Crisis niet meer zo groot is geweest, dan is duidelijk dat we nauwelijks een beter moment hadden kunnen kiezen. Nadat we de ge- en verboden aangaande het betreden van militair oefenterrein in ons hadden opgenomen, passeerden we de slagboom. Op het punt waar het pad zich in drieën splitst kozen we opnieuw voor het middelste pad …

Zodra we de zandvlakte betraden, zagen we de oude wachttoren in de zuidwestelijke hoek staan. De toren was omgeven door een roestig hekwerk. Wat zeg ik? Toen we dichterbij kwamen, zagen we dat het zelfs een dubbel hek is met bovenop een rol prikkeldraad. Het is nog net geen NATO-prikkeldraad, maar afschrikwekkend is het wel. Zoals hier in de actieve tijd van de site sprake was van een dubbele bewakingsring om het hele complex heen, zo is dat nu bij de laatste wachttoren het geval …

Het geheel zag er meteen een stuk minder vriendelijk dan zonder de hekken. Als het de bedoeling is dat de hekken het verhaal achter dit bijzondere relikwie van de Koude Oorlog sterker maken, dan is dat wat mij betreft wel geslaagd. De hekken lijken daarnaast een uitstekend middel te zijn tegen verdere bekladding van de toren, want er is in de afgelopen 8 jaar zo te zien weinig of geen graffiti meer bij gekomen …

Met toch wat een kil Koude-Oorlog-gevoel liepen we over de zandvlakte terug naar de auto. We hadden geen spijt van ons tweede bezoek aan dit teken des tijds. Laten we hopen dat de kernwapens die momenteel elders nog in omloop zijn, in hun bunkers blijven liggen en tijdig voorgoed gedemonteerd en onschadelijk gemaakt worden …