Ardea alba versus Ardea cinerea

Op één van die mooie februaridagen stapte een grote zilverreiger (Ardea alba) parmantig als altijd door een weiland in de buurt van Goëngahuizen. Regelmatig speurde hij de bodem af om te zien of er nog wat lekkers te halen was …

Hij was er allerminst alleen, want het weiland was verder goed gevuld met enkele honderden ganzen, in dit geval waren dat voornamelijk kolganzen. De reiger vond het prima want zij vormden geen bedreiging of concurrentie …

Plotseling hield de grote sierlijke vogel halt. Wat hij ginds zag naderen, veranderde de situatie toch wel enigszins …

Niets vermoedend en zich van geen kwaad bewust kwam vanuit tegenovergestelde richting een blauwe reiger (Ardea cinerea) dichterbij. Ook hij speurde de weidegrond af naar een smakelijk hapje …

Op zijn beurt bleef ook hij enige tijd stokstijf staan op het moment dat hij zijn witte tegenvoeter in het oog kreeg …

– wordt vervolgd –

Reiger loopt juveniel hapje mis

Het lijkt al heel wat, die juveniele meerkoet, maar hij is nog steeds niet veilig. Terwijl hij woensdagavond met pa of ma langs een rietkraag op zoek was naar voedsel en/of nestmateriaal, verscheen er plotseling een blauwe reiger die het tweetal in de smiezen had. De volwassen meerkoet nam een dreigende houding aan en stelde zich op tussen de reiger en de juveniele meerkoet …

180606-2119x

Het jong verdween een stukje verderop in de rietkraag op de plek waar vermoedelijk door het ouderpaar aan een nieuw nest voor de tweede wordt gewerkt. Na een korte, maar felle schermutseling tussen de meerkoet en de reiger, hief de laatste de kop op om vervolgens zijn heil elders te zoeken …

180606-2125x

Elke pas zorgvuldig overwegend, kwam de reiger langzaam maar zeker, stapje voor stapje onze kant op. Enkele malen deed hij een poging om een visje te verschalken, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat hij uiteindelijk met lege maag weg vloog om zijn geluk elders te proberen …

180606-2127x

Onder de boom

Terwijl ik vanaf het parkeerplaatsje bij de Hooidamsbrug mijn blik even over de zuidkant van de Jan Durkspolder liet glijden, kwam er vanuit de sloot aan de andere kant van de weg ineens een reiger tevoorschijn …

180130-1148xx

Nadat hij even om zich heen had gekeken, stapte hij onder het bruine bladerdek van de boom door in de richting van de open vlakte …

180130-1150x

Na enkele parmantige passen hield hij halt. Reikhalzend keek hij even omhoog, waarna hij er met ferme wiekslagen vandoor ging …

180130-1151x

Tegelijkertijd streek er vanaf de andere kant een grote vogel in de boom neer …

– wordt vervolgd –