Een blauwe reiger op ’t dak

Gisteren schreef ik al, dat er dinsdagmiddag een blauwe reiger op het dak zat. Hij zat op het huis van buren waar een andere blauwe reiger een jaar of 25 geleden eens een vijver heeft leeggevist. Ook bij de overburen werd een deel van de vis in die week uit de vijver gesnoept. Alleen onze vijver werd niet bezocht …

Het is sindsdien overigens niet de eerste keer dat we een blauwe reiger op bezoek hebben gehad. Een enkele keer was er zelfs eentje zo brutaal om op het platte dak van de bijkeuken te gaan zitten. Dichterbij onze vijver is een blauwe reiger nog nooit geweest. Vermoedelijk weerhouden onze pergola’s, waarvan eentje deels boven de vijver, ze ervan om bij onze vijver te landen …

Ook deze passant leek geen plannen te hebben om hier te lunchen. Ik was net begonnen aan een kleine fotoserie, toen hij tot actie overging. Hij deed een poep …, hij deed een plas …

Ik wist, dat met het dumpen van die overbodige ballast, zijn vertrek niet ver meer af was …

En dat bleek ook te kloppen. Een ogenblik later sloeg hij zijn grote vleugels uit. Zodra hij snelheid had gemaakt, vloog hij met een bocht naar links vlak bij me langs, alsof hij me nog even wilde groeten …

Een vreemde gast op ’t dak

Tijdens een van mijn dagelijkse fotokuiertjes in de tuin, zag ik dinsdagmiddag tot mijn verrassing dat er op de nok van het dak een blauwe reiger tussen de eveneens blauwe zonnepanelen stond. Zag ik daar nou een schalkse blik in de richting van onze vijver …?

De specht is terug

Maandenlang had hij zich elders opgehouden, maar uitgerekend toen ik vorige week weer wat meer aan huis was gebonden, liet de grote bonte specht zich ineens weer zien in onze tuin. Hij schijnt een voorkeur te hebben ontwikkeld voor de prunus. Dat is met al zijn kleine twijgjes en takken een lastige boom, maar zondag kon ik hem er toch herkenbaar op de foto zetten …

Later die dag maakte hij het nog wat makkelijker voor me. Nadat hij vanuit de prunus komend een de mussen bij de pindakaaspot vandaan had gejaagd, ging hij zelf enige tijd lekker op het dak van het fietsenhokje zitten …

Zin om er eens uit te vliegen

Met uitzonderling van enkele marginale uitstapjes kom ik al sinds eind juni niet meer aan mijn fotokuiertjes toe. Ik had me erop verheugd om er vandaag weer eens uit te kunnen vliegen met mijn fotomaatje. Maar met het oog op de warmte durf ik het ook vandaag weer niet aan …

Zo lang ik binnen bij de airco blijf, gaat het prima. Zodra ik naar buiten ga, wordt het al snel een stuk minder. Op het warmst van de dag lukt het me net om een keer heen en weer te lopen in de tuin, daarna vinden mijn onderdanen het welletjes. En dat vind ik te weinig om er vertrouwd op uit te kunnen gaan. Ik zal nog even moeten wachten op enige afkoeling. Maar een daling tot ca. 15°C als maximumtemperatuur, die voor eind volgende week wordt voorspeld, is ook meteen weer wat teveel van het goeie. Afijn, dat fotokuiertje zal nog even moeten wachten …

Groot alarm in de tuin

Maandag werd ik onbehoorlijk vroeg op uiterst luidruchtig wijze gewekt door het geschetter van een paar eksters en luid alarmerende merels in de tuin. Omdat ik vreesde dat de eksters het op de jonge merels voorzien hadden, ben ik meteen in de badjas geschoten om de herrieschoppers naar elders te verwijzen. Buiten gekomen, zag ik dat er een paar jonge eksters op het dak zaten en bij de buurvrouw scheef achter ons zat één van de oudere eksters in een boom …

Nadat ik zwaaiend met mijn armen een paar kreten had uitgeroepen, keerde de rust vrij snel terug. In de loop van de ochtend sloegen de merels nog eens alarm, maar uiteindelijk was het toch gedaan met de drukte in de tuin. Afgelopen dagen heb ik nog één keer een jonge merel gezien. Maar daar moet ik meteen aan toevoegen, dat ik maar bar weinig in de tuin ben geweest met dat rotweer …

* Op Bluesky werd gesuggereerd dat het geschetter van de eksters eerder op de aanwezigheid van een jagende kat zou wijzen dan dat de eksters het op de jonge merels voorzien zouden hebben. Van katten in de tuin hebben we sinds er een paar zijn verhuisd echter gelukkig weinig of geen last meer. Hoe dan ook, sinds maandagmiddag is de rust weergekeerd in de tuin.

Tortelende torteltjes

Vorige week had ik een paar dansende houtduiven voor de camera. Toen ik gisteren tussen de buien door even de tuin inliep, zaten er een paar tortelduifjes op het dak te tortelen …

Ik was er net even goed voor gaan staan, toen ik me plotseling betrapt voelde. Even keek één van de duifjes me strak aan, maar gelukkig ging hij al snel weer helemaal op in het minnespel. Nadat er enige tijd was geknuffeld, namen ze enige afstand van elkaar om zichzelf eens een goeie poetsbeurt te geven …

Dansende duiven op ’t dak

Toen ik woensdagochtend weer eens even met de camera in de tuin rondscharrelde, werd ik verrast door een paar houtduiven die het voorjaar in de kop leken te hebben …

Rennend, fladderend en duikelend vlogen ze over de nok van het dak achter elkaar aan. Vanwege het grijze weer van dat moment was ik niet echt tevreden over de foto’s, daarom heb ik er wat mee zitten spelen …