Niet eerder hebben we in het voorjaar zoveel larven van lieveheersbeestjes in de tuin gehad, ik heb er tientallen geteld. Op 7 juni liet ik hier al wat foto’s en een videootje zien van de larve van een lieveheersbeestje dat driftig op zoek was naar bladluizen …

Zodra ze zich hebben volgevreten, beginnen die larven aan een volgend stadium in hun leven. Ze zoeken een plekje om zich vast te hechten aan het oppervlak van een blad, een schutting of zelfs op het deksel van een gft-container, zoals het onderstaande exemplaar. Een paar weken zitten ze zo ineengeschrompeld vast. En dan bedoel ik ook echt vast, want de larve op de foto hieronder heeft zelfs het legen van de container overleefd …

Het uiteindelijke resultaat van deze gedaantewisseling is een kersvers lieveheersbeestje. Hert beestje hieronder komt dus voort uit de vreemde gedrochten op de eerste twee foto’s. Is het niet wonderlijk …?

Het leven van zo’n lieveheersbeestje begint meteen met hindernissen. Zodra hij zijn vleugels heeft uitgeslagen. heeft hij een probleem, die vleugels moeten namelijk vervolgens weer veilig worden onder de beschermende dekschilden. En dat valt nog lang niet mee …

Maandagmiddag heb ik de worsteling waarmee het opvouwen en opbergen van die vleugels gepaard gaat kunnen vastleggen op video. Vooral aan de rimpels en kreukels in de dekschilden is goed te zien dat het echt om een kersvers beestje gaat, want die schilden zijn nog niet uitgehard. En als het beestje ons aan de achterzijde een inkijkje geeft onder de schilden en de vleugels, dan herkennen we ineens de langwerpige gedaante van de larve …