Al zo lang ik blog trek ik regelmatig gewapend met mijn camera op safari de tuin in. Meestal tref ik onderweg alleen klein vliegend en kruipend wild aan, maar een paar weken gelden pakte dat anders uit …

Het startpunt van deze bijzondere safari lag op het terras. Daar had ik in de zomer al diverse keren vreemde geluiden gehoord in de klimop. Zelfs Oskar sloeg er op een middag op aan. Maar Oskar is niet zo’n held, dus hij deinsde al snel terug. Zelf ben ik ook een paar keer op zoek gegaan naar de bron, maar ik kon het niet vinden. Dit is wat ik hoorde …

Omdat ik er niet achter kwam wat het was, liet ik het er eerst maar bij. Totdat ik 30 juli ’s avonds rond 22:30 uur nog even de tuin in liep. Om de situatie wat te schetsen, hieronder even een paar foto’s van de situatie bij daglicht. Vanuit de hoek linksachter, in de buurt van de yuka, hoorde ik vanuit het duister hetzelfde geluid klinken, maar nu nog een stuk luider …

Met de camera in de aanslag sloop ik naar achteren. Heel misschien komt het onderstaande beeld de vaste volgers nog vaag bekend voor. We bevinden ons hier in het hart van last resort nr. 3, oftewel onze tuin. Dit is the place to be op dagen dat mijn benen de kracht niet hebben voor een echte kuier b.v. naar één van de andere last resorts. Hier heb ik altijd alles bij de hand en genoeg plek om te zitten. En er valt ook nog wel eens wat te beleven, zoals die avond …

Ik hoefde maar op het luid af te gaan. Maar omdat de duisternis al was ingevallen, zag ik pas toen ik het licht van mijn mobieltje had aangedaan, wat uiteindelijk de bron van het geluid was. Achter de yuka zaten twee luidruchtig snuivende egels. Ze mogen nog van geluk spreken dat ze zo ver zijn gekomen. Als ze aan de achterkant langs de vijver gelopen zijn, hadden ze ook zomaar te water kunnen raken …

Blijft alleen nog even de vraag wat die beestjes daar nou doen … hebben ze ruzie of is het juist de liefde voor elkaar die hen zo luidruchtig in beweging heeft gebracht …?