Aan alles komt een eind, zo ook aan die mooie tweede stranddag. En dus liepen we tegen vier uur ’s middags weer in de richting van de zee om over het harde deel van het strand naar de strandopgang te gaan …
Toen ik later thuis de foto’s bekeek, ontdekte ik op de bovenstaande foto een vreemd strandmonstertje dat ik daar op het strand helemaal over het hoofd heb gezien. Kijk maar eens op de onderstaande vergroting wat daar uit het schuim tevoorschijn komt … 😉
In de natuur was het al een tijdje een feit, maar vandaag is het dan ook eindelijk lente volgens de kalender, en het was meteen een prachtige dag om de lente mee te beginnen …
Rond het middaguur zag ik in de buurt van Earnewâld de eerste wulpen. Ze zaten wat te ver weg om er mooie foto’s van te kunnen maken, maar ik heb de auto toch maar even in de berm gezet om het kenmerkende ‘waterfluitjesgeluid’ van deze weidevogels met hun lange gebogen snavels te horen. Het klonk me weer als muziek in de oren …
Tijdens een rondje door de tuin zag ik later op de middag een lieveheersbeestje op de groene afvalcontainer zitten. Toen ik even later mijn camera met de macro-voorzetlens in stelling had gebracht, liep het monsterachtige beestje gewillig op me af …
Vanuit mijn ooghoek zag ik ineens iets bewegen op de terrastafel. Ietwat geïrriteerd wendde ik mijn blik naar rechts, want ik zat net even bij te komen van een fotosessie achter in de tuin. Ik zag hoe een insect, dat nog het meest weg had van een bij die wat te diep in het glaasje heeft gekeken, traag over de tafel kroop …
Ik veerde meteen op, want dit beestje leek een ideaal doelwit te zijn voor mijn macrolens. En dus liep ik gewapend met de camera om de tafel heen, zodat ik het beestje zo goed mogelijk zou kunnen portretteren …
Nadat ik scheef van voren twee foto’s had gemaakt, besloot ik nog even een poging te doen om een pasfoto van hem te maken …
Of het kwam omdat hij schrok van zijn evenbeeld in de lens van de camera, weet ik niet, maar feit is dat hij vrijwel meteen opkrabbelde. Van sufheid was plots weinig meer te merken, toen hij schrikbarend dicht bij de lens kwam …
Enkele tellen later vloog hij weg alsof er niets aan de hand was …
Afanja's Weblog 