Rond de vogelkerstboom

Zoals meestal hebben we ook dit jaar weer geen plannen gemaakt voor de kerst. We hebben met kinderen en kleinkinderen eergisteren al een gezellig samenzijn gehad. Zij vermaken zich tegen het eind van een hectisch jaar wel met vrienden en wij weten ons thuis ook prima te vermaken.

Om het kerstgevoel wat te krijgen, heb ik op het terras tegen de muur van de bijkeuken van een paar sparrentakken een gestileerde kerstboom gemaakt. Niet alleen voor ons, maar ook voor de vogels. De vogelkerstboom hangt vol lekkers in de vorm van zonnebloempitten, een vetbol en een pindaketting. Daarnaast kunnen ze links en rechts van ‘de boom’ terecht voor pindakaas, een zaadsilo en een kokosnoot met vet en meelwormen. Als dat geen kerstmaal is, weet ik het niet meer …

Voor binnenshuis heeft Aafje met natuurlijk materiaal een aantal kerststukjes gemaakt, waarvan dit de grootste is. Verder heb ik in de tuin wat kerstverlichting in de heksenbol gedaan, zodat die vanuit huis goed zichtbaar is, compleet met zijn weerspiegeling in de vijver …

Tegen de tijd dat de vogels al lang met de kippen op stok zijn gegaan, gaan er wat lichtjes branden om onze vogelkerstboom ook ’s avonds zichtbaar te maken …

Nog een muziekje erbij, dan is het helemaal kerst …

– Fijne dagen verder

Twee mussen vechten om de pindakaas …

Rond half november heb ik voor het eerst weer een pot pindakaas opgehangen. De mussen hadden het al snel ontdekt en verdrongen elkaar regelmatig voor een paar kleine hapjes van het bruine lekkers. De volgende scène speelde zich af op het moment dat ik net even in mijn hoekje op het terras zat …

Terwijl er een mus bij de pindakaas zat, naderde er een tweede exemplaar. Die hield even in, toen hij mijn camera zag,. Ik hield er een mooie pose aan over. Meteen daarna volgde er een confrontatie tussen twee mussen. Twee mussen vechten om de pindakaas, nummer drie is ze allebei de baas …

Pimpelmees gaat op onderzoek

Onze tuin wordt de laatste tijd vooral bevolkt door een tiental mussen. Twee of drie keer per dag zorgen ze voor drukte rond de pindakaas. Het pimpelmeesje kiest zo af en toe een rustig momentje tussendoor om ook een hapje te kunnen scoren …

Het is een onderzoekend typje, dat pimpelmeesje van ons. Enige tijd geleden ontdekte hij dat de mast van mijn weerstation bestaat uit een holle buis. Hij klampte zich vast aan de onderkant en dook verschillende keren met zijn kopje diep naar binnen om te zien of daar wat te halen viel. Dat viel blijkbaar nogal tegen, want hij vloog al snel weer weg …

Een lange tong

Enige tijd geleden streek er een spreeuw neer op het stokje bij de bijna lege pindakaaspot. Ik zag hoe hij zijn lange tong uitstrekte, alsof hij het laatste restje uit de pot wilde likken …

Hij boog zich net voorover om de pot in te duiken, toen er in vliegende vaart een huismus voorbij vloog. Even liet de spreeuw zich afleiden, daarna draaide hij zich om en dook diep de pindakaaspot in …

’t Wordt nog wel ‘ns wat

Wat een verademing om gisteren na het stormachtige begin van de week een dag zonder wind, maar met regelmatig wat zon hadden. En dan zul je altijd zien, dat op zo’n mooie dag mijn benen krachteloos zijn. Maar niet getreurd, ik ben een kwartiertje op het terras gaan zitten. Daar had ik een prima alternatief …

De huismussen, die zich maandag en dinsdag vooral ophielden in de beschutting van de hulstboom en de klimop, lieten zich gistermiddag weer veelvuldig zien. Het was weer dringen geblazen bij de pindakaas. Daar heb ik gebruik van gemaakt door rustig in mijn hoekje op het terras zittend wat foto’s te maken …

Naast me zat in de klimop een jong musje** het schouwspel ook in alle rust te bekijken. Ik was wel blij met dit deze setting. Het gaf me weer kans om de vogelknop te testen. Ik krijg hem steeds beter in de vingers, waardoor de vogels er langzaam maar zeker steeds wat strakker op staan. Het wordt nog wel eens wat met mij en de vogels …

** Via Bluesky ben ik erop gewezen, dat de laatste mus niet echt een jonge mus is. Naar verluidt is het een vrouwelijke huismus.

Pimpelmees, mug en blad

Gisteren was ik het grootste deel van de dag aangewezen op huis en tuin, zodat ik wat kracht over zou houden voor de fysiotherapie halverwege de middag. Het was een rustige, zonnige dag die eigenlijk vroeg om een kleurrijke boswandeling. Maar als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. En dus heb ik me eerst vooral vermaakt met de mussen en de mezen in de tuin …

Op een bloempot die op de regenton staat, trof ik het onderstaande wezentje aan. Obsidentify kwam bij beide foto’s met een andere naam, dus ik houd het eerst maar gewoon op een kleine langpootmug …

Ik zag dat kleine ding trouwens pas. toen ik naar de regenton was gelopen om een foto te maken van het mooie rode blad, dat in het tegen de bloempot groeiende mos was blijven hangen …

Een chagrijnige spreeuw

Vorige week donderdagochtend zat ik op het terras, toen er een spreeuw neerstreek op het landingsplatform van de pindakaaspot. Terwijl we oog in oog tegenover elkaar zaten, keek hij me met een chagrijnige blik aan, alsof hij wilde zeggen: “Hé lullo, wanneer krijgen we eens een nieuwe pot pindakaas …”

Daar vond ik het nog te vroeg voor. “Je wacht nog maar even,” seinde ik terug. Daarna keurde hij me geen blik meer waardig …