Over iriserende wolken

Zonlicht kan diverse optische verschijnselen tot gevolg hebben. Je kunt hierbij b.v. denken aan de kleuren bij zonsopkomst en zonsondergang, maar ook aan fenomenen als een regenboog, een halo of een bijzon. Een ander zeldzaam optisch fenomeen is irisatie. De zeldzame iriserende wolken ontstaan bij de breking van licht in kleine waterdruppels of ijskristalletjes …


In verband met het gebruik van nieuwe medicatie mocht ik afgelopen week van maandag t/m woensdag niet autorijden. Op die dagen heb ik mijn beweging daarom tussen de buien door in de tuin gemaakt. Bij het voorbij trekken van een wolkenformatie die mijn aandacht trok, zag ik op een bepaald moment iriserende kleuren verschijnen …

Omdat ik dit verschijnsel wel vaker had gezien, herkende ik het meteen. Irisatie ontstaat altijd in de buurt van de zon. Die kant moet je dus ook op kijken om het te zien. Doe dat echter altijd voorzichtig, kijk nooit rechtstreeks in de zon wanneer de wolken wijken …


Welgeteld zes minuten later verdwenen de iriserende kleuren net zo snel als ze waren verschenen. Voor mij werd het op dat moment tijd om naar binnen te gaan, want de iriserende wolken werden korte tijd later gevolg door een felle bui …

Ik sluit af met een korte, maar duidelijke uitleg over het ontstaan van iriserende wolken van weerman Peter Kuipers Munneke …

In de greep van de warmte

Hoewel het tot dusver geen extreem warme zomer is – gelukkig niet – heeft de zomer mijn lichaam de afgelopen twee weken met een paar dagen temperaturen tegen en rond de 30°C al flink in zijn greep gekregen. In tijden van warmte speelt de vermoeidheid door MS steeds meer op. Tot een paar jaar geleden kon ik enkele dagen boven de 25°C nog redelijk hanteren. Nu zijn twee dagen boven die zomerse grens al genoeg om vrijwel alle kracht uit mijn benen weg te laten vloeien. Met een gevoel van elastiek in de benen en lood in mijn voeten kom ik dan niet verder dan huis en tuin …


Ik ben blij dat de maximumtemperaturen deze week zo rond de 20°C blijven hangen. Kan ik even wat bijkomen en weer voorzichtig wat druk op de benen zetten. En dat is nodig ook, want behalve dat ik tegenwoordig eerder last heb van de warmte, duurt het ook langer om er weer van te herstellen. Van fotokuiertjes in de natuur komt deze week dan ook nog weinig of niets terecht, zoals het nu lijkt. En het zou in de loop van volgende week wel weer eens wat warmer kunnen worden. In dat geval kijk ik slechts uit naar de zomerse avonden na een uur of negen …


Voor de nog wat langere termijn ziet het er ook niet goed uit. De kans op meer warme perioden neemt helaas met het jaar toe. En dat betekent onherroepelijk dat ik daar met het jaar meer last van zal krijgen. Gelukkig heb ik voorlopig nog een goed gevuld fotoarchief waar ik nog even mee vooruit kan …

Wachtend op de winter

Nog steeds wijst alles erop dat we vandaag de winter in duiken. Maar of het tot de helse winter komt, die ons de afgelopen dagen in de landelijke media is voorgespiegeld, dat moet allemaal nog. De onderstaande druppel geeft niet echt een helder beeld over de toekomstige ontwikkelingen, maar ik weet wel dat de temperatuur hier intussen is gedaald tot 0,3 ºC en de gevoelstemperatuur ligt rond -4 ºC …

Voor de schaatsers lonkt er zeker perspectief voor de komende week. Het ondergelopen land bij De Headammen ligt er helemaal klaar voor. Na twee nachten met matige vorst verschijnen hier vaak al de eerste schaatsers om zich op glad ijs te wagen. En als het vervolgens nog een paar dagen lekker koud blijft, kun je hier vandaan via Earnewâld alle kanten op. En daar ziet het zeker naar uit met overdag lichte en ’s nachts matige tot strenge vorst. De sneeuw lijkt hier geen spelbreker te zijn om de ijsgroei te temperen, nu alleen nog hopen dat de wind na morgen snel gaat liggen. Maar hoe het ook uitpakt, de kenners kiezen niet meteen voor die uitnodigende route richting Earnewâld op de middelste foto, dat is een sloot en die zou wel eens verrassend diep kunnen zijn …   😉

Maar goed, ik schaats niet meer. Ik verheug me meer op fotogenieke sneeuwwandelingen. Samen met het eerste bloeiende sneeuwklokje heb ik daaromtrent vanmorgen echter een paar traantjes weggepinkt. Het eerder deze week aangekondigde pak sneeuw sneeuw lijkt ons namelijk opnieuw niet te worden gegund. Van een centimeter of 30 is het voor onze omgeving intussen teruggebracht tot 5 à 10 centimeter. En van lekker wandelen is in een sneeuwjacht ook al geen sprake …

Maar goed, het is en blijft natuurlijk wel weer, en dat kan zeker in een situatie als vandaag en morgen knap grillig zijn. Ik blijf de ontwikkelingen volgen en ik laat me graag verrassen. Voor wie op de hoogte wil blijven van de actuele temperaturen, dit is het linkje naar mijn weerstation: Meteo Afanja – Drachten (ook terug te vinden in de linker kolom onder het kopje ‘Afanja op internet’.

Eindejaarsmijmeringen in de tuin

“Moet er nog wat gezegd worden over 2020 …?” vroeg ik me af, terwijl ik naar de tuin in kerstsfeer zat te staren. Voorgaande jaren maakte ik in december nog wel eens iets van een jaaroverzicht, maar ik kan er nu niet echt toe komen. Corona heeft ons leven vanaf half maart flink in zijn greep genomen, dat is geen nieuws. Daar is eerst wel even genoeg over gezegd, wat mij betreft. In de aanloop naar de vaccinaties zal er nog genoeg te mopperen zijn, maar dat bewaar ik dan maar voor volgend jaar …

Op hoofdlijnen was 2020 een waardeloos jaar, maar was het daarmee een verloren jaar? Zeker niet, er waren nog genoeg kleurige lichtpuntjes en mooie momenten. Je moet er alleen oog voor hebben en je ervoor openstellen. Zo was er eind juli een leuke kennismaking met Omabaard en haar kleine reisgezelschap in de Ecokathedraal bij Mildam. Verder heb ik, zodra het leven in coronatijd wat in ‘nieuw normale plooien’ viel, toch ook weer een aantal gezellige dagen met mijn fotomaatje gehad …

En het klinkt misschien raar, maar dankzij corona is voor Aafje en mij de overgang naar haar pensionering achteraf bekeken heel soepel verlopen. Nadat Aafje tijdens de eerste lockdown volledig thuis had gewerkt, kon ze in de laatste maanden afwisselend thuis en op kantoor werken. En zo zijn we in feite heel harmonieus naar de nieuwe situatie gegroeid, waarin we huis en tuin vanaf nu niet alleen ’s nachts maar ook overdag delen …

Nee, verder hoeft er niet veel meer te worden gezegd, ik ben wel klaar met 2020. Eigenlijk hoef ik alleen mijn vuurwerkshow voor morgen nog maar voor te bereiden …   😉

Een nieuw weerstation

Al sinds mijn jongste jaren heb ik een zekere fascinatie voor het weer. Rond de eeuwwisseling ben ik begonnen wat waarnemingen in eigen tuin op te tekenen. Eerst met behulp van een eenvoudige, maar goeie en goed geplaatste min/max-thermometer. Later heb ik een weerstation van Netatmo aangeschaft. Een mooi vormgegeven weerstation, dat bestaat uit verschillende losse modules. In de loop van het jaar begon het echter haperingen te vertonen. De buitenmodule begon batterijen te vreten en de regenmeter vertoonde geen betrouwbare waarden meer. Toen een paar weken geleden de regenmeter waarschijnlijk door een kauw van zijn plek was gewerkt en te pletter was gestort op het terras, was ik er klaar mee …

Omdat in het voorjaar ook mijn weergegevens over 2019 en het begin van 2020 al tot onherkenbare bestanden waren vermalen, had ik zin om er een punt achter te zetten. Langzaam maar zeker begon het echter te kriebelen. Het bloed kroop weer eens waar het niet kon gaan. Om een lang verhaal maar wat in te korten: in het weekend heb ik een nieuw weerstation aangeschaft. Gistermiddag heb ik het samen met Nils op een mast op de bijkeuken geplaatst. Vandaag vlogen de eerste ganzen er overheen …

Om wat meer en andere mogelijkheden te hebben om met gegevens te spelen en wat andere verwerkingsmogelijkheden te hebben, heb ik ditmaal voor een meer gebruikelijk systeem gekozen. Het is nog geen station uit de topklasse van Davis natuurlijk, maar met deze Alecto WS-5500 hoop ik eerst weer even vooruit te kunnen. De komende tijd zal ik gebruiken om thuis te raken in de software, zodat ik een en ander wat kan finetunen. Vanaf december hoop ik weer met wat betrouwbaarder gegevens te kunnen werken …

 

Weerbeeld 2018: warm en droog

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: 2018 was het vijfde bijzonder warme jaar op rij. In onze tuin ben ik uitgekomen op een gemiddelde temperatuur van 11,2 °C, dat is ruim twee graden boven het langjarig gemiddelde van 9,1 °C in de periode 1971-2000. Met uitzondering van februari, maart en november waren alle maanden minstens een graad warmer dan normaal …

Kouder dan normaal was het alleen in februari en maart. In de laatste dagen van februari en de eerste dagen van maart kwamen we plotseling even echt in de greep van Koning Winter. Op 28 februari maakte ik met Jetske en rit door het noordoosten van Fryslân. Dik ingepakt stonden we op de pier van Holwerd naar het drijfijs op het Wad te kijken. Op de terugweg hebben we een tussenstop gemaakt bij de Ryptsjerksterpolder om nog even wat schaatsers te fotograferen bij de Ypey-molen. Meer details over de winter van 2017-2018 in onze regio kun je in dit logje vinden: ‘De late winter van 2018‘ …

Vanaf april was het gedaan met de kou in 2018. De eerste grafiek in dit logje laat duidelijk zien dat alle maanden vanaf dat moment duidelijk een stuk warmer verliepen dan normaal. Voor mij had het allemaal wel een tikje minder gemogen, want MS en warmte zijn bepaald geen vrienden. Maar goed, daarin was ik niet de enige. Ook voor Oskar was het met zijn dikke haardos vaak veel te warm. Maar dat was nog slechts klein leed. Het was zo warm en droog dat de koeien na verloop van tijd (overdag) verplicht op stal moesten, omdat het gras wekenlang niet groeide. Veehouders en akkerbouwers werden geconfronteerd met beregeningsverboden. Voor de toeristische sector en voor LF-2018 was het een fantastisch jaar …

2018 was niet alleen warm, het was dus ook uitzonderlijk droog. In vijf maanden regende het meer dan normaal, gedurende de rest van het jaar was het veel te droog. Normaal valt er in onze regio jaarlijks ca. 770 mm neerslag, in 2018 viel er echter niet meer dan 560 mm. Meer details over de zomer van 2018 kun je vinden in het logje ‘De zomerse weercijfers van 2018’

December was weliswaar nat en 2019 is niet uitzonderlijk droog uit de startblokken gekomen, maar voordat het in 2018 opgelopen neerslagtekort is weggewerkt, zal het wekenlang achtereen moeten regenen. Omdat buienluchten in fotografisch opzicht interessanter zijn dan strakblauwe luchten, heb ik nog even wat wolkenfoto’s uit mijn archief van 2018 opgediept. Ik heb er echt om moeten zoeken dit jaar …

IJsdagen, vorstdagen, warme, zomerse en tropische dagen, we hebben ze allemaal gehad in 2018. De koude dagen zijn snel opgeteld, want dat waren er aanzienlijk minder dan normaal. Het aantal warme, zomerse en tropische dagen was in 2018 ruim verdubbeld ten opzichte van de periode 1971-2000 …

Volgens het KNMI was 2018 met een gemiddelde temperatuur van 11,3 °C na 2014 (11,7 °C) landelijk het warmste jaar ooit gemeten. In ons tuintje werd 2018 met een gemiddelde temperatuur van 11,2 °C het warmste jaar, want de gemiddelde temperatuur lag een tiende graad hoger dan in 2014 …

Wil je meer weten over het weer elders in ons land, dan kan kun je daarvoor terecht in het jaarovericht van het KNMI: ‘Jaar 2018 – Extreem warm, extreem zonnig en zeer droog‘. Zonder de pretentie te hebben 100% correct te zijn (mijn weesretation is tenslotte niet geijkt) sluit dit ik overzicht af met één van mijn favoriete weerfoto’s van 2018, één van de vele lichte sneeuwbuien die op 27 februari over het noorden van Fryslân en het Wad trokken …

Nattigheid in 2017

Voor het eerst sinds ik in 2005 ben begonnen met bloggen, heb ik vorig jaar helemaal geen maandelijkse overzichten van de weercijfers in ons tuintje gepubliceerd. Maar het verzamelen van die cijfertjes is wel gewoon doorgegaan, want dat redt zichzelf met mijn huidige weerstation. Vandaag een blik op de neerslagcijfers van 2017 …

170916-1519x

2017 was een tamelijk nat jaar, vooral in juni en september viel er in onze contreien erg veel regen. Gemiddeld valt er in ons land jaarlijks ongeveer 800 mm neerslag. In 2017 viel er landelijk gemiddeld 850 mm volgens het KNMI. Het zuidoosten was iets droger dan normaal. Het noorden, midden en westen en vooral het zuidwesten waren natter dan normaal.

In ons tuintje is in totaal 813 mm neerslag door de regenmeter gelopen, tegen ca. 770 normaal over de periode 1971-2000. De natste dag bij ons was 28 juni, toen een plensbui aan het eind van de middag het totaal van die dag op 51,4 mm bracht …

180104-neerslag2017

2017 was zeker in onze omgeving geen sneeuwrijk jaar. Volgens het KNMI viel er op 12 en 13 januari in een strook van Zeeland naar Overijssel 5-12 cm sneeuw. Op 12 februari viel in een strook over het midden 5-10 cm, en van 8 t/m 11 december sneeuwde het van tijd tot tijd in grote delen van het land. Ondanks Randstedelijke paniek en Code Rood bleef het in ons tuintje beperkt tot een laagje van luttele luttele centimeters …

171211-1330x