Een stuw met zelfbediening

Vanaf de Walengracht voeren we na enige tijd de Vaartsloot in. Daar werden we met niet te missen felgele borden gewaarschuwd voor een stuw met zelfbediening …

Op de oevers van de Vaartsloot wisselden bosschages, rietlanden en deels gemaaide hooilanden elkaar in gestaag tempo af …

Na enige tijd doemde aan het eind van de Vaartsloot de bedoelde stuw met zelfbediening voor ons op (Google Maps). Jetske stuurde de boot voorzichtig langs de beschoeiing, en legde de boot daar even stil. Snel nam ik de gebruiksaanwijzing in me op, waarna ik op de ‘stop-open-go knop’ drukte. De machinerie in de paal begon te ratelen, en de stuw begon langzaam naar beneden te zakken. Nadat eerst het rode en het groene licht even tegelijkertijd hadden gebrand, kregen we uiteindelijk groen licht …

Wil je nou precies weten waarom deze stuw en een stukje verderop een tweede exemplaar hier zijn geïnstalleerd, dan verwijs ik je naar het logje waarin Jetske hierover heeft geschreven: ‘Rietzanger, rietgors en een stoplicht in de Vaartsloot.’ Een tipje van de sluier: het Stroïnkgemaal speelt er een belangrijke rol bij.

Ik sluit vandaag af met een paar foto’s van een jonge boerenzwaluw, die zich in evenwicht probeerde te houden op een in de wind heen en weer wiegende rietpluim …

Reboelje om de kwelder

Eerder dan verwacht kreeg het bezoek aan de kwelder bij Westhoek een vervolg. Er ontstond namelijk reboelje om de kwelder …

Reboelje is niet alleen een Friestalige folkrock band, die van 1987 tot 2003 nogal aan de weg timmerde, reboelje is ook het Friese woord voor oproer (opstand, revolte, verzet, commotie, onrust). Dit blogje gaat niet over een optreden van Reboelje op de kwelder, maar om de discussie die hier recentelijk op gang is gekomen over een plan van Vogelbescherming Nederland om een verkeerslicht te plaatsen op de kwelder bij Westhoek …

Een verkeerslicht daar op die kale kwelder …? Jawel, want toeval of niet, een dag na de prachtige rit die ik met Aafje naar die kwelder heb gemaakt, stond het onderstaande bericht in de Leeuwarder Courant …

Daar kwam meteen na het weekend al een reactie op van het CDA in de gemeente Waadhoeke. “Een stoplicht hoort niet thuis in de natuur,” zo luidde het verweer …

Omrop Fryslân kwam een dag later met het bericht dat in de kwelder bij Westhoek is onderzocht hoe vaak de vogels daar worden verstoord en hoe je daar, en elders, iets aan kunt doen. Vogelbescherming Nederland, Sovon Vogelonderzoek en It Fryske Gea werken hier samen om dat voor elkaar te krijgen. Daarbij is gebruik gemaakt van de nieuwste technieken, zoals wifi-tellers op twee palen langs het paadje in de kwelder. Gemakshalve verwijs ik hier verder naar het interessante artikel: Onderzoek naar ‘verstoorders’ van waddenvogels bij Westhoek. Enfin, wordt vervolgd, want ik vermoed dat deze discussie zeker tot volgend voorjaar zal duren …

Intussen had ik al een paar foto’s van de vele Wadvogels gedeeld met mijn fotomaatje. In vergelijking met mij staat Jetske al een trapje hoger in de rangorde der vogelaars, zij stelde dan ook enthousiast voor om op onze volgende gezamenlijke fotodag nog maar eens een ritje naar het Wad te maken. En zo geschiedde het, dat we vrijdag 8 oktober opnieuw samen over de Wâldwei reden, terwijl de laatste mistslierten oplosten. …

Ter hoogte van de voetgangersbrug ‘de Slachtetille’ (Google Maps) over de A31 scheen de zon al volop. Deze voetgangersbrug is de Alpe d’Huez van de Slachtemarthon, die één keer in de vier jaar gelopen wordt over de bijna 42 km lange, eeuwenoude Slachtedyk …

  • wordt vervolgd …