Een torenvalkje cadeau

Nadat ik donderdag aan het eind van de ochtend enige tijd in de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder had gezeten, ben ik even naar de Wolwarren gereden om daar langs de weg mijn medicatie te nemen en een stukje koek te eten …

Een kwartiertje later stond ik net op het punt om mijn ritje te vervolgen, toen er aan de gunstige linkerkant van de weg een torenvalk verscheen. Mooi binnen het bereik van mijn camera hing hij een tijdlang biddend boven het weiland. Blij met dit cadeautje startte ik de daarna de auto om huiswaarts te gaan …

Een torenvalk op een paaltje

We waren net begonnen aan de weg terug naar noordelijker oorden, toen het zachtjes begon te regenen …

Net als twee weken geleden stond er ook nu op de terugweg aan de rechterkant van de weg een roofvogel te wachten. Twee weken geleden was het een prachtige buizerd, ditmaal stond er een mooi torenvakje op een paaltje …

Ook in deze regio zijn de boeren zo te zien nog steeds bbboos …

Torenvalk aan de maaltijd

De laatste keer dat ik een tijdlang in de berm had gestaan bij de windmotor in de Jan Durkspolder, was op 12 augustus. Toen stond ik er te wachten op poollicht. Vorige week dinsdag stopte ik er, omdat ik hoopte dat één van de jagende torenvalken weer op de windmotor zou landen. Het werd echter nog mooier …

Ik stond er nog maar net, toen één van de torenvalken op het hek bij de windmotor neerstreek met een prooi in zijn snavel. Gelukkig voor de tere zieltjes onder ons, is de prooi op de meeste foto’s nauwelijks te zien, omdat er heel subtiel twee rietstengels langs de paal heen en weer wuifden …

De torenvalk leek weinig moeite te hebben om zijn hapje weg te werken. Nadat hij nog eens grondig had gecheckt of er niets was blijven liggen, zat hij een moment ontspannen in de zon. Precies 2:48 minuten, nadat ik de eerste foto had gemaakt, vloog de torenvalk op …

Hij ging weer op het hekwerk van de windmotor zitten, waar ik hem eerder ook al had gezien. Alsof hij me nu pas in gaten kreeg, keek hij me voorafgaand aan het afscheid enige tijd recht in de ogen …

Jagende torenvalkjes

Over de gebruikelijke route via Iniaheide en Sigerswâld reed ik van de Leijen naar de Jan Durkspolder. Vlak voorbij het nieuwe bruggetje in de Westersânning stond tot mijn verbazing ineens een opvallend geel bordje met de tekst ‘slecht wegdek’ in de berm. Wonderlijk, want het weggetje ligt er al decennia zo slecht bij …

Toen ik een stuk verder langs de windmotor reed, zag ik dat daar een torenvalk zat. Ik kreeg net de kans om er een foto van te maken, daarna vloog hij op …

Ik reed door naar het eind van de weg en parkeerde de auto daar op het plekje onder de bomen. Nadat ik daar vandaan mijn blik over de plas had laten glijden, besloot ik niet naar de vogelkijkhut te lopen. Grote kans dat er niet meer te zien was dan de ene grote zilverreiger, die ik hier vandaan ook net kon zien, want het zag er stil uit …

Toen ik omhoog keek, zag ik verderop twee torenvalken boven het rietland vliegen. Ik stapte in de auto en reed een stukje terug over de Westersânning. Ter hoogte van de windmotor liet ik de auto rustig uitrollen in de berm …

– wordt vervolgd

Torenvalk met prooi

Dinsdag ving ik deze torenvalk met prooi in de Jan Durkspolder in beeld. Later meer van dit moois. Vandaag trotseer ik samen met mijn fotomaatje weer en wind in een poging om weer wat nieuwe foto’s maken …

Fijne dag allemaal 💨👋

Een torenvalk boven de Mieden

Vandaag vlieg ik er even tussenuit. Er staat een dagje met fotomaatje Jetske op het programma. De laatste keer hebben we samen een ritje naar de Surhuizumermieden gemaakt om grutto’s te fotograferen. Vlak voordat we van die locatie zouden vertrekken, kwam er een torenvalk op ons af, die een tijdje in de buurt rond bleef vliegen. Ter compensatie van het feit dat ik hier vandaag verder niet ben, zijn de foto’s zijn vandaag allemaal aanklikbaar tot groot formaat …

We gingen die dag met donker en licht regenachtig weer van huis. Maar het bleef droog en de zon liet zich gaandeweg de dag zelfs regelmatig tussen de wolken door zien. Ik teken ervoor als het ook vandaag weer zo loopt …

Een biddend torenvalkje

Na het treffen met de grote zilverreiger besloot ik mijn ‘rondje Earnewâld’ nu eens niet linksom te maken, maar rechtsom. Op die manier kijk je toch weer net even anders tegen de wereld aan. Dat bleek in dit geval een gelukkige keuze te zijn. Toen ik ergens halverwege het rondje een biddend torenvalkje zag, zat ik aan de goede kant om hem netjes in beeld te kunnen brengen …

Netjes is in dit geval betrekkelijk. Het terugzetten naar de fabrieksinstellingen van mijn camera heeft niet mogen baten om de scherpte terug te brengen. Pakweg 2/3 van de foto’s kwam ook nu weer niet lekker scherp uit de camera tevoorschijn …

Afijn, dit tweede treffen met een torenvalk in ruim een week tijd maakte de gemiste kansen van eerder dit jaar om er foto’s van te kunnen in eens helemaal goed. En dat is tegen het eind van het jaar ook wat waard …