Veel verder dan een paar keer per dag een loopje in de tuin of van de voordeur naar de auto kom ik de laatste dagen niet. Mijn benen protesteren voortdurend …
Tijdens een van mijn laatste loopjes door de tuin, zag ik vorige week een Vlaamse gaai op een ontluchtingspijp staan. Uitgerekend op dat moment verhief hij zich van zijn post om naar elders te vliegen …
Er staan nog een paar narcissen in de tuin met een mooie volle kelk te pronken, maar de meesten hebben hun beste tijd intussen wel gehad. Wat dat betreft voel ik wel een zekere gelijkenis, want aanhoudende vermoeidheid en onwillige benen staan een fotokuiertje al een paar weken in de weg. Maar goed, moed verloren is al verloren. Daarom ga ik er voorlopig toch maar van uit, dat ik eerder weer in bloei kom dan de narcissen …
Naast het verbouwingswerk in Leeuwarden is de tuin de laatste tijd mijn belangrijkste vindplaats voor foto’s. Nadat de jonge merels het nest in onze tuin afgelopen weekend hebben verlaten, is het er een stuk rustiger. Daarom heb ik de camera maar eens op wat minder beweeglijke onderwerpen gericht. Het ‘meisje bij de vijver’ liet zich goed combineren met een nog steeds gaaf lampionnetje …
De meeste narcissen zijn zoals gezegd al uitgebloeid, maar de kerriastruik die achterin de tuin staat, bloeit nu volop. Hij zit van top tot teen vol bloemen die nu op hun mooist zijn …
Er gaat veel verloren de laatste tijd. Heel veel …
Ook zonder dat er in het intussen bekende hoekje in de tuin pinda’s voor het grijpen liggen, laten de gaaien zich af en toe mooi zien …
De kleinste van de twee gaaien die regelmatig even komen buurten, ontdekte onlangs het duivennest in de hazelaar. Nadat hij de situatie even van bovenaf in ogenschouw had genomen, daalde hij af naar het nest, waar hij zich zogezegd even lekker nestelde …
Aan onze tuin is op hoofdlijnen niet zoveel veranderd sinds de laatste echte winter in 2012.
Aan het weer wel …
En we hebben in wat tegenwoordig ‘winter’ heet te zijn ook heel andere pinda-eters.
In 2012 waren het vooral merels die dagelijks even wat pinda’s kwamen kapen, tegenwoordig zijn het twee gaaien …
Op 26 februari schreef ik hier dat meneer Merel zichzelf luid schetterend had benoemd tot buurtbaas. Zodra hij bij het voederhuisje neerstreek, zochten de mussen en de mezen een goed heenkomen in een van de omringende bomen of struiken.
In grote lijnen is dat nog steeds de situatie, totdat de Vlaamse gaai op luidruchtige wijze zijn intrede in ons tuintje doet om zich tegoed te doen aan de doppinda’s … Dan erkent meneer Merel daarin toch zijn meerdere en neemt hij samen met de andere vogels tijdelijk de wijk …
Ook dit jaar was ik weer snel klaar met de tuinvogeltelling. Een tiental huismussen, twee koolmezen, een pimpeltje, twee merels, een houtduif en een vlaamse gaai, daarmee had ik ’t wel gehad. Die gaai op de onderstaande foto telt voor de telling eerlijk gezegd niet mee, want die brutale vlerk heeft zich hier niet meer laten zien, nadat hij begin vorige week in enkele dagen tijd alle pinda’s uit ons tuintje had weggekaapt.
Bij lezeres Joke te D. was er meer werk aan de winkel tijdens de tuinvogeltelling. Ze schreef er dit gedicht over:
Afanja's Weblog 