Simmer yn Fryslân – 2

Flinters om de Verbena hinne yn’e tún …

Vlinders rond de Verbena in de tuin …

Niet ver weg van de snelweg

Nadat buien maandag en dinsdag een ritje verhinderden, heb ik gistermiddag de iLark toch maar gepakt om een ritje te maken. Ik besloot eerst maar eens op het Raadhuisplein te kijken. Nadat daar vorig jaar een een circulair Dada-monument is geplaats, is er gewerkt aan de vergroening van het plein …

Ondanks de vele bloemen die er op verschillende plaatsen bloeien, was er geen vlinder te zien. Die vond ik echter, toen ik enige tijd later via een alternatieve route huiswaarts reed …

Op een schelpenpaadje niet ver van de snelweg fladderden vooral rond de pollen kattenstaart op verschillende plekjes tientallen vlinders rond. Alleen een paar geaderde witjes wilden wel even op de foto, maar dan wel graag anoniem, want ze hielden hun kopjes verborgen in en achter de bloemen …

Een middagje vlinderen

Na een aantal koude en natte dagen was het gisteren eindelijk weer eens weer om er op de iLark op uit te trekken. Via de Drachtstervaart ben ik eerst naar De Wilgen gereden. Daar heb ik enige tijd op een bankje aan het water gezeten. Deze keer kreeg ik er een extra verrassing bij …

Vorige keren had ik daar vooral witjes zien fladderen zonder dat er eentje voor me wilde poseren. Gisteren ging er om te beginnen niet ver van het bankje een bont zandoogje zitten. Maar een etage hoger wemelde het zogezegd van de dagpauwogen op en boven het ruim aanwezige koninginnekruid …

Nadat ik ook nog een geaderd witje had kunnen fotograferen, vond ik het eerst even welletjes. Ik had dekplaat van de accu van de iLark weliswaar afgeschermd tegen de zon, maar het werd voor mezelf te warm op dat bankje daar in de zon. Tijd om mijn ritje te vervolgen …

Het werd verder ook een mooi ritje, maar het meest noemenswaardig is toch wel dat ik drie vlindersoorten op één dag heb kunnen fotograferen. Daarmee kan ik me vandaag wel een rustdag permitteren, zodat ik er morgen weer tegen kan.

Pinken en vlinders

Voordat ik aan een nieuwe meerdelige serie begin, ga ik nog even door met het opruimen van van mijn archief. Daarbij stuitte ik o.a. op het laatste deel van de wandel- en vaartocht die Jetske en ik eind juli hebben gemaakt naar de laatste baggelmachine in De Deelen. Op de terugweg zijn we bij Terband even gestopt om wat foto’s te maken van de pinken in een weiland met op de achtergrond een reuzenrad in aanbouw van de de firma Mondial

Onze aandacht werd echter al snel van de achtergrond naar de voorgrond getrokken. Aan de slootkant stonden weelderig bloeiende kattenstaarten ons zachtjes toe te wuiven …

Rond de kattenstaarten wemelde het van de vlinders, er fladderden vooral veel kleine vossen en bruine zandoogjes en enkele dikkopjes rond …

Behalve kattenstaarten stond er ook veel jacobskruiskruid aan de slootkant. Het lijkt me dat daar een koevinkje op zat. Toen ik even later in de auto wilde stappen, zat daar nog een vrouwelijk bruin zandoogje op de drempel …

En de pinken …? Die stonden ons intussen vanaf de andere kant van de sloot heerlijk nieuwsgierig op de vingers te kijken …

Vlinders rond de kaardebol

wat vooraf ging …

Toen ik later thuis met de foto’s bezig was, herinnerde ik me ineens dat ik eerder foto’s van die bloemen had gemaakt. Of beter gezegd, van de restanten ervan. Tijdens een fotokuier in de Ecokathedraal in november 2018 werden de skeletjes ervan mooi in het zonnetje gezet. Toen wist ik nog niet wat voor bloemen het waren, inmiddels denk ik te weten dat het de kleine kaardebol is …

Omdat hij zo mooi is en omdat ik hem zo weinig zie, pak ik wat de vlinders betreft de draad weer op bij het landkaartje …

Ook het helder witte koolwitje ontbrak niet …

Zelfs een al flink rafelige atalanta kwam nog even buurten …

Ik sluit deze serie en dit bezoek aan de Ecokathedraal af met een wat verder ingezoomde versie van het landkaartje dat zich zo sierlijk achter een bloem trachtte te verstoppen …

Vlinders in de Ecokathedraal

Ik had geen beter plekje kunnen treffen om mijn onderdanen even weer wat rust te gunnen. Scheef achter me stond op een paar meter afstand een plant te bloeien waar het een komen en gaan was van vlinders. Ik hoefde alleen maar naar de hoek van het muurtje te schuiven en me een kwartslag te draaien om lekker in de zon zittend een heerlijke serie vlinderfoto’s te kunnen maken. Mijn tot nu toe zeer matige vlinderjaar werd hier in één keer goedgemaakt …

Om te beginnen een vlinder die ik in de tuin ook nog wel eens voorbij zie komen, het geaderd witje. Maar ook een dagpauwoog wilde zijn kleurenpracht wel even showen …

Dan een paar foto’s van de vlinder die op de laatste foto van gisteren zo sierlijk achter een bloem zat. Het landkaartje is een vlinder die ik maar weinig zie, maar morgen komt hij hier nogmaals voorbij …

De citroenvlinder is in het recente verleden vaak jaarlijks de eerste vlinder geweest die ik op de foto kon zetten. Dit jaar pakte dat wat anders uit, maar ik heb hem in elk geval weer in beeld kunnen vangen …

  • wordt vervolgd