It paad werom

It paad werom …’ oftewel de weg terug naar huis. Vanaf enige afstand nog een laatste blik op de Waddenzee, waar ook de kluten nu steeds dichterbij leken te komen, daarna was het tijd om huiswaarts te gaan …

Toen we terugliepen naar de dijk, zagen we de schapen in een langgerekte rij op een drafje in oostelijke richting over de dijk lopen. Waarschijnlijk was de boer onderweg met een versnapering …

Vanaf de parkeerplaats reden we over het eerste deel van Oudebildtdijk – één van de langste straten van ons land, waarover later meer – via de kortste weg huiswaarts. Met eerst kilometerslang aan de linkerkant van de smalle dijkweg kleine arbeidershuisjes en rechts uitgestrekte (kale) akkers met hier en daar een grote boerderij …

Enige tijd later doken we aan de andere kant van Leeuwarden op de N355 ter hoogte van Hurdegaryp onder de spoorweg door. Langzaam maar zeker naderden we het eigen rayon weer …

Toen we een minuut of twintig later bij Drachten ook de fietsbruggen ‘de Ring’ over de A7 en ‘de Slinger’ over de Zuiderhogeweg gepasseerd waren, naderde het eind aan deze mooie, vogelrijke dag …

Een zee van vogels

Het wordt tijd om deze serie af te ronden, de beste foto’s hebben intussen wel een plekje gekregen. Wat me alleen niet lekker zat, was dat de kluten zo ver weg bleven. Voor zo ver ik me kan herinneren, heb ik maar drie keer een kluut mooi, maar kort voor de camera gehad …

En dat terwijl ze toch zo ongelooflijk mooi zijn. Ik kon het dan ook niet laten om toch nog even wat verder in te zoomen op die grote groep vogels met hun prachtige witte pak met zwarte details. Veel meer dan op de onderstaande foto’s heb ik er niet uit kunnen halen, want ver inzoomen is zonder statief wel erg lastig …

Toen de omringende vogelaars na een halfuurtje aanstalten maakten om hun posities te verlaten, besloot ik mijn spulletjes ook bij elkaar te pakken. Met mijn krukje en tas en liep ik naar Aafje, die zich een stukje naar achteren afzijdig had gehouden van het gebeuren aan de waterkant. Wel had ze enorm genoten van de sierlijke vliegbewegingen van de grote groepen vogels, vertelde ze …

Ik sluit af met een stukje video van ruim een minuut. Veel meer beelden heb ik er vooral vanwege hinderlijke windruis en het gemis van mijn statief niet van overgehouden. Maar dat is slechts een heel klein krasje op de dag. Ik had wel vogels verwacht bij Westhoek, maar niet zoveel en zo mooi …

Een solistische Wadvogel

Op het Wad dreven wat grotere vogels zoals de de bergeenden en de enorme groep kluten. Kleinere vogels als de bonte strandlopers en de een plevierensoort, kwamen vanwege het opkomende water noodgedwongen steeds dichterbij …

Met de camera zo laag mogelijk boven de grond zat ik diep voorover gebogen op mijn viskrukje, niet makkelijk, maart wel stabiel …

Na enige tijd maakte één vogel zich los van de groep. Hij liep tussen een paar plevieren door en scharrelde steeds wat verder mijn kant op. Nu ben ik er weer eens niet zeker van, maar ik vermoed dat dit een kanoet is. Dat zou wel mooi zijn, want dan kan ik weer een nieuwe soort solo aan mijn collectie toevoegen …

Morgen gaan we naar een afronding met o.a. een stukje video.

Meer Wadvogels

Ik was maar wat blij dat Aafje mijn krukje nog even had opgehaald. Dat maakte het fotograferen een stuk makkelijker. Het krukje was overigens niet het enige wat ik was vergeten. Als beginnend leerling amateur vogelaar in de dop had ik het ook gepresteerd om uitgerekend hier naar toe te gaan zonder statief. Nu stond er nog een tijdelijk ongebruikt exemplaar bij de overbuurman, maar omdat het me tot nu toe ook zonder statief prima lukte, besloot ik maar niet vragen of ik dat even mocht lenen …

Ik had trouwens ook helemaal geen tijd om daar verder over te piekeren, het was nog steeds één en al actie boven het Wad. Fascinerend om die groepen vogels te zien en te horen. Een deel van de vogels – voornamelijk bonte strandlopers – landde aan de kant, waardoor ik ze beter in beeld kreeg. Morgen komt er een Wadvogel zelfs lekker close het beeld in wandelen …