Op de grens

Als we deze mooie kleine spinnenkopmolen gepasseerd zijn, laten we het hart van ‘de Alde Feanen’ met zijn legakkers en eilandjes voorlopig weer achter ons …

We varen in westelijke richting over de Folkerssleat nog een stuk langs rietkragen en moerasbos waar niet alle water vrij toegankelijk is …

Na enige tijd bereiken we aan de westkant de grens tussen natuur en oud boerenland. We kijken op de foto hieronder aan de linkerkant uit over Laban, een oude zomerpolder. De laatste jaren is veel grasland in ‘de Alde Feanen’ aangekocht door It Fryske Gea voor toekomstige natuurontwikkeling. Voorlopig is het beheer op het behoud van het grasland gericht. Jaarlijks wordt er gemaaid (na 15 juni) en er is sprake van extensieve beweiding, dus met weinig dieren op een groot oppervlak …

Aanleggen is hier niet toegestaan, de Laban polder is een natuurreservaat dat aan het wild is voorbehouden. Het grootste vliegende wild van ‘de Alde Feanen’ heeft hier zijn domicilie. In een groepje oude bomen zit sinds een aantal jaren het nest van de familie zeearend …

In dat nest zijn dit jaar 3 eieren gelegd. Op de webcam is te zien, dat het eerste ei gisteren is uitgekomen: https://www.itfryskegea.nl/volg-de-friese-natuur/zeearend/

– Korte tijd later kregen we vanaf de boot nogmaals een zeearend te zien. De foto’s daarvan zijn voor morgen …

Eerste zicht op de zeearend

De oude legakkers waar we langs voeren, zijn nog steeds van historisch belang. Maar de actualiteit bevond zich in de bomenrij verderop. Het geoefende oog van onze gids had daar de gestalte van een zeearend herkend …

En warempel, in de meest linkse van een groepje bomen zat een zeearend. Door wat verder in te zoomen werd de machtige vogel met die enorme snavel beter zichtbaar.

Hoewel hij nog op de rode lijst staat, gaat het goed met de zeearend in ons land. Sinds 2017 broedt hij hier met succes in de Alde Feanen, en sindsdien heeft de zeearend zich op verschillende andere plaatsen in ons land gevestigd …

Hiermee was de excursie wat mij betreft al geslaagd, we gingen op zoek naar de zeearend en we vonden hem. En daar zou het niet bij blijven. In de loop van de dag zouden we hem steeds wat beter te zien krijgen. We vervolgden onze tocht en passeerden o.a. een aalscholverkolonie. De huisvesting van de aalscholvers is goed herkenbaar aan de takken die van onder tot boven wit uitgeslagen zijn van de vogelpoep …

En voort ging de tocht. Nu eens tussen de beschutting gevende bomen van een stuk moerasbos, dan weer over open water, waar de straffe noordoostenwind het nog steeds niet aangenaam maakte. Dat was goed te zien aan de kleding van de passagiers ook. Behalve het zekerheidshalve toch maar van Aafje geleende vest, had Jetske ook de capuchon van haar eigen vest maar opgedaan …

– wordt vervolgd

Dieper de Alde Feanen in

Het was rustig op en rond het nest van de zeearend. Man of vrouw hield op dat moment de drie eieren waarschijnlijk lekker warm, terwijl de ander op jacht was. Met een beetje geluk zouden we onze kans om één van beide imposante vogels onderweg nog te zien nog wel krijgen, volgens onze excursieleider …

Langzaam zagen we het nest uit zicht verdwijnen, terwijl we onze route vervolgden. Nu eens over een stukje open water, dan weer door een smalle sloot. Van een saai landschap was absoluut geen sprake. In de verte zagen we de Achmeatoren, het hoogste gebouw van Leeuwarden, op 10 km afstand fier omhoog rijzen. Verder werden de rietkragen hier en daar onderbroken door een molentje of een oude boerderij. We drongen steeds dieper door tot de Alde Feanen. Op een bepaald moment zag ik alle opvarenden naar rechts omhoog kijken. Al snel zag ik dat het een om een groepje overvliegende brandganzen ging …

Veel interessanter vond ik het dat onze gids Andries juist de andere kant op keek. We naderden aan de bakboord kant een gebied met smalle oude legakkers, een restant van de vervening. Niet veel later waren alle ogen op aanwijzing van Andries gericht op een paar bomen in de verte achter die legakkers …

– wordt vervolgd

Vaarexcursie ‘de Alde Feanen’

Vanwege andere afspraken op de vrijdag, waren Jetske en ik deze keer uitgeweken naar de zaterdag. Ik besloot haar te verrassen met een vaarexcursie in Nationaal Park ‘de Alde Feanen’. Dat viel in goede aarde. En dus meldden we ons gisterochtend rond kwart over tien op de steiger in Earnewâld waar de excursieboot ‘de Blaustirns’ klaar lag voor vertrek …

‘De Blaustirns’ is een door zonne-energie aangedreven van It Fryske Gea, de provinciale vereniging voor natuurbescherming in Fryslân. Nadat de trossen losgegooid waren, hield excursieleider Andries een kort welkomstpraatje op het behaaglijke benedendek. Met een beetje geluk zouden we onderweg zowel de zeearend als de visarend kunnen zien. Daarna verhuisden we naar het open bovendek …

Met amper 10°C en een straffe noordoosten wind was het allerminst warm aan denk. Maar wat was het mooi, de lucht was kraakhelder, zodat we een uitstekend zicht hadden op het omringende landschap. Als snel riep iemand: “Zeearend …,” daarbij wees hij in westelijke richting boven een bomenrij in de verte. Ik heb hem in een flits gezien, maar omdat ik op dat moment aan de verkeerd kant van de stond, kon ik er geen foto van maken. We zweefde er even later een grote buizerd voorbij …

Moerasbos en laagliggende polders wisselden elkaar. boven het open polderland konden we kilometers ver kijken. De excursieleider vertelde regelmatig met humor en enthousiasme over wat er links en rechts te zien was …

Jullie zullen begrijpen, dat ik niet meteen alles vertel. Om te beginnen heb ik er de puf niet voor, want hoe mooi zo’n dagje ook is, het kost me bakken energie. Bovendien moet ik morgen ook weer wat te vertellen hebben. Wel kan ik verklappen dat we na een half uurtje varen het nest van de zeearend te zien krijgen, zie de foto rechtsonder …

Dit jaar heeft mevrouw Zeearend voor het eerst geen twee, maar drie eieren gelegd. Ook dit jaar zijn de broedactiviteiten van de zeearenden op dit nest weer te volgen via de webcam van ‘Beleef de lente’ …