Een bosnimf aan de waterkant

Eenmaal aangekomen bij het vennetje had ik meteen een déjà-vu. Die vent op die boom had ik eerder gezien. En dat klopt ook wel, want ik was aangekomen bij wat ik in 2015 maar ‘het boombeeldenbos’ ben gaan noemen. Eerst ben ik maar eens even lekker op een boomstam gaan zitten die er drie jaar geleden ook al lag. De ridder was in de afgelopen jaren weinig veranderd. Eigenlijk was hij alleen wat meer opgegaan in zijn omgeving …

Ik besloot de beelden eerst maar even te laten voor wat ze waren. De meeste van de tien boomsculpturen die er in 2015 in het kader van een ‘Landgoeddag’ zijn gemaakt, heb ik indertijd al bekeken en gefotografeerd. Nu wilde ik mijn aandacht wat meer op de omgeving te richten, daarom besloot ik een rondgang om het ven te maken …

Het werd me niet lang gegund om me op de omgeving te blijven concentreren. Terwijl ik bijna halverwege mijn rondje om het ven was, verscheen er aan de andere kant ineens leven in het zonlicht. Een soort van bosnimf liet zich daar in fraaie poses vereeuwigen door een fotograaf. Hoewel dit showtje vast niet voor mij werd opgevoerd, besloot ik er wel een paar foto’s van te maken, we bevonden ons tenslotte alle drie op openbaar terrein. Wel heb ik de dames in het kader van de privacy enigszins geanonimiseerd. Toegegeven, vooral het model is er daardoor niet knapper op geworden, maar dit leek me wel zo netjes …

Na enige tijd heb ik mij noodgedwongen losgerukt van het fraaie tafereel van die bosnimf in het boombeeldenbos. Mijn onderdanen lieten weten dat het tijd was om verder te gaan, want ik had nog een lange, deels oneffen weg te gaan …

Halverwege de weg terug naar de auto heb ik een wat langere pauze genomen op een bankje bij een vennetje waar ik wel vaker heb gezeten. De roodwitte plank was niet echt nodig om droge voeten te houden, maar wel handig om ondanks de droogte niet uit te glijden in de glibberige modder. Nog nagenietend, heb ik op dat bankje de eerste resultaten van de fotosessie van de bosnimf bekeken. Het was weer een bijzonder tochtje geworden …   🙂

Waar ik nog wel benieuwd naar ben … Wat zouden jullie gedaan hebben …?
Zou je ze gefotografeerd hebben? En zo ja, zou je de gezichten geanonimiseerd hebben?