Het is niet koud voor de tijd van het jaar, maar als gevolg van de defecte thermostaat in mijn lijf begonnen mijn benen na een kwartiertje toch vrij snel af te koelen. Daarom besloot ik de vogelkijkhut te verlaten en mijn ritje te vervolgen met het gebruikelijke rondje aan de noordkant van Earnewâld …

Daar was ik er korte tijd later getuige van dat een ooievaar in één van de petgaten een smakelijk hapje gevangen leek te hebben …

Even netjes afspoelen en weg was het …

Hé … zwemt daar nu ook nog wat voorbij …?

Dat viel blijkbaar tegen, waarna hij rechtsomkeert maakte en met ferme pas aan de terugweg begon. Ik startte mijn mobiele kijkhut weer en vervolgde mijn weg …