In keamer mei útsjoch … – … Een kamer met uitzicht … – … A room with a view
Maandelijks archief: maart 2020
Een kleurige kievit
Enkele dagen voordat de coronacrisis ons land vrijwel helemaal tot stilstand bracht, heb ik een rondje gemaakt door de Mieden onder de rook van Gerkesklooster-Stroobos. In die buurt hoopte ik de eerste teruggekeerde weidevogels te kunnen kieken …
Het was leeg, stil en koud de weilanden. Zelfs het plasdrasgebied lag er volledig verlaten bij …
Volledig verlaten …?
Nee. toch niet helemaal. Ik had hem al een paar maal horen roepen, maar het duurde even voordat hij zich liet zien: de ljip, bij jullie beter bekend als de kievit (Vanellus vanellus). Parmantig stapte hij met zijn wapperende kuif door het natte land, af en toe even voorover buigend om zijn snavel in de grond te prikken. En als een volleerd model showde hij uiteindelijk ook de mooie glanzende kleuren op zijn verendek nog even …
Salamander TV – deel 3
Eind december vorig jaar heb ik hier wat video-opnamen gepubliceerd van de salamanders in onze vijver: Salamander TV – deel 1 en Salamander TV – deel 2 Nu de eerste salamander weer is opgedoken in onze vijver, is het tijd om ook deel 3 het daglicht te laten zien. Zo’n ontspannend filmpje kan in deze coronacrisis geen kwaad, lijkt me. En dat is al helemaal het geval nu het ineens weer zo koud is Dat geeft mij bovendien de kans om me vandaag even rustig te positioneren voor de komende week.
Fijne zondag verder en veel plezier met ‘Salamander TV – deel 3’ …
De vijver komt tot leven
Al vanaf begin februari kwam de tuin her en der weer tot leven. Alleen rond de vijver was het tot dusver nog rustig gebleven, maar ook daar is de winterrust intussen voorbij. De krabbescheer is bezig aan zijn reis naar boven en de gele plomp laat het begin van zijn mooie groene pompeblêden weer zien …
Aan de andere kant van de vijver heb ik deze week heksenbol, die ik vorig jaar van Jetske heb gekregen, weer op zijn houder gezet. Een eerste close-up kon niet uitblijven in verband met de mooie kleurencombinatie met het geel en groen van de narcissen op de achtergrond …
Aan de kant van het terras staat de dotterbloem met zijn voeten in het water. De eerste knoppen van de fel gele bloemen torenen intussen fier boven het terras uit …
Maar de mooiste verrassing was toch wel, dat ik eergisteren de eerste salamander weer zag zwemmen. Ik hoop tenminste dat het de eerste is en dat er net als vorige jaar weer een stuk of vier te zien zullen zijn. Dat geeft dan misschien nog wat afleiding zo lang we ons in huis en tuin moeten zien te vermaken …
Terug naar de dobbe
Op de dag waarop ik hier schreef over de fotokuier die mijn fotomaatje en ik in 2006 hebben gemaakt naar de dobbe in het Weinterper Skar, ben ik de uitdaging aangegaan om daar voor het eerst sinds lange tijd weer eens een kijkje te nemen. De laatste keer was volgens mij in maart 2016. Daarna raakte ik ruim drie jaar aan de sukkel met chronische pijnklachten en gestaag afnemende spierkracht in mijn benen. Nu de spieren weer wat meer getraind zijn, stond de kuier voor dit voorjaar op de rol samen met Jetske, maar we weten wat er gebeurde …
De paden op, de lanen in … Eerst het pad op de eerste foto in westelijke richting. Onderweg even een korte stop om mijn blik even over het weer groen wordende veld te laten glijden. Kalm zoekt de weerspiegelende streep water in de slenk zijn weg naar het laagste punt. Tijd om in noordelijke richting af te buigen. Stevig doorstappend bereikte ik verrassend gemakkelijk het eens zo geliefde bankje bij de dobbe …
Ik schrijf ‘eens’, want sinds Staatsbosbeheer in 2007 in haar onmetelijke wijsheid heeft besloten, om de boomsingel die aan de westelijke kant de dobbe van het achterliggende weiland scheidde volledig te kappen, voelt het niet meer als mijn geliefde plek. Het verwijderen van de boomsingel heeft er een vaak kille, winderige vlakte van gemaakt …
Afijn, niet getreurd, het was mooi weer en onder die omstandigheden is het in de zon nog steeds goed toeven op het bankje. Veel viel er niet te zien, want de flora moet nog uit de winterslaap komen. Wel dobberden er twee kuifeenden op het water aan de verste kant van de dobbe …
Het zat lekker op het bankje, maar te lang zitten leek me bij de heersende temperaturen niet wijs. En dus begon ik een kwartiertje later aan de terugreis. Die viel me een stukje zwaarder dan de heenreis, maar dat was wel conform de verwachtingen. Het belangrijkste is, dat het na vier jaar eindelijk weer eens gelukt is om de dobbe op eigen kracht te bereiken. En dat is winst!
Hemelse verschijnselen
Gisteravond heb ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens een paar foto’s gemaakt van de passage van het het Internationale Ruimtestation ISS. Een mens moet zich tenslotte toch zien te vermaken in dit duistere coronatijdperk. Op de onderstaande foto zie je aan de linkerkant een lichtende streep. Dat is het ISS, dat om 20:43 uur vanuit west-zuidwestelijke voor mij zichtbaar werd. De foto is gemaakt met een sluitertijd van 15 seconden.
Helemaal rechts op de foto zie je de planeet Venus, op dit moment het helderste hemellichaam aan het firmament. Rechtsboven zie je een klein groepje sterren bijeen staan, dit zijn de Pleiaden, ook wel het Zevengesternte genoemd. Met het blote oog zie je in een stedelijke omgeving 5 of 6 sterren. Maar in een volledig donkere omgeving zijn met scherpe ogen wel 9 of 10 sterren zichtbaar; door een verrekijker of telescoop – afhankelijk van de sterkte – zelfs tientallen tot honderden …
De tweede foto is 3 minuten later gemaakt. De ruim 4 minuten durende passage was toen al duidelijk over het hoogtepunt heen. Op deze foto ligt het start punt rechtsboven. Het ISS vliegt hier in oost-zuidoostelijke richting, waarbij je het ruimstation langzaam ziet vervagen, omdat het in de schaduw van de aarde komt …
Bij helder weer is er vanavond vlak voor acht uur opnieuw een langdurende en hopelijk heldere passage te zien.
“Maar Jan, hoe weet je nou hoe laat je welke kant op moet kijken om hem te zien?” hoor ik vragen. Wel, daar is een mooie website voor: Heavens Above. Als je daar een account maakt, dan kun je precies zien wanneer het ISS bij jou te zien is.
In de onderstaande tabel kun je zien dat het ISS vanuit onze tuin vanavond tussen 19:52 en 19:58 uur te zien is. Het ruimtestation verschijnt na 19:52 uur vanuit zuid-zuidwestelijke richting. Het trekt vervolgens vrijwel recht over ons heen, om rond 19:58 langzaam te vervagen in oostelijke richting.
En als je vanavond niet kunt kijken, vanwege slecht weer of andere bezigheden, dan kun je in de de tabel zien, dat er t/m 3 april dagelijks een herkansing is. Als je wilt kijken, dan raad ik je voor iedere dag aan om naar de eerste passage te kijken, want dat is vrijwel steeds de hoogste en de helderste passage …
Foto’s maken kan alleen m.b.v. een statief. En dan nog is het een kwestie van voorzichtig en oplettend opereren. Dit gebeurde er toen ik het statief bij het maken van een foto even aantikte in de duisternis … 😉
Tot slot:
Wil je nog quarantaine-tips, dan kun je vanmiddag om 16:00 uur op ESA Web TV kijken naar een vraag- en antwoordsessie met de astronauten André Kuipers en zijn Belgische collega Frank De Winne. Zij zullen het hebben over de langdurige quarantainesituatie tijdens hun verblijf aan het ISS.
Fotomaatje op afstand
Tien dagen geleden heb ik hier een Ode aan onze zorgverleners gebracht. Vandaag doe ik dat in zekere zin nog eens. En sterker nog; vanaf nu ben ik van plan om dat op iedere woensdag te doen. Mijn fotomaatje Jetske is één van de vele verpleegkundigen die er alles aan zullen doen om mensen die getroffen worden door het virus er doorheen te slepen. De komende woensdagen staat Jetske hier centraal …
Ik was bijna een jaar aan het bloggen, toen ik in augustus 2006 een bijzondere reactie kreeg: “Je maakt prachtige foto’s, Jan. Neem jij wel eens iemand mee op je fotokuiers? Nu de kinderen uit de luiers zijn, heb ik een oude hobby opgepakt: fotografie. Van digitale fotografie en fotobewerking heb ik echter geen kaas gegeten. Misschien zou jij me het nodige kunnen leren op dit vlak …,” luidde het belangrijkste deel van de inhoud …
We wisselden een aantal mailtjes, waarin Jetske haar leerpunten met me deelde. Daarnaast heb ik Jetske er nadrukkelijk op gewezen dat ik MS had en dat eventuele fotokuiers daarom maar zelden lang zouden zijn. Daar was Jetske zich goed van bewust, maar dat leek haar geen probleem. In september maakten we een eerste afspraak voor een fotokuier bij Jetske in de Weerribben …
Drie weken later kwam Jetske bij mij voor een fotokuier in wat toen mijn favoriete locatie was: de pingoruïne of dobbe in het Weinterper Skar. Van die fotokuier zien jullie vandaag wat foto’s. Terwijl Jetske wat rondstruinde aan de waterkant, ging ik diep door de knieën om wat macro’s te maken. Ik geloof dat daar in zekere zin Jetskes’ latere liefde voor macro’s is gelegd, maar dat terzijde. Tegenwoordig is het andersom en maakt Jetske tijdens onze gezamenlijke fotokuiers de meeste macro’s, omdat ik steeds minder goed overeind kan komen …
Vanaf het begin werd de tijd op onze gezamenlijke dagen nuttig besteed. Fotograferen hoefde ik Jetske niet meer te leren, dat was al snel duidelijk. Na de kuier en een lichte lunch zaten we vaak samen achter de pc waar ik Jetske het nodige heb getracht bij te brengen op het vlak van fotobewerking en bestandsbeheer. En tussen de bedrijven door leerden we elkaar in gezellige gesprekken langzaam maar zeker wat beter kennen …
Om een lang verhaal kort te maken: in die dagen werd de basis gelegd voor wat is uitgegroeid tot een bijzondere vriendschap, die intussen bijna 14 jaar duurt. Nog steeds gaan we 1 of 2 keer per maand samen op stap, de ene keer in Fryslân, de andere keer in de Kop van Overijssel. Onder normale omstandigheden zouden we vandaag samen op pad gegaan zijn. Maar de omstandigheden laten het niet toe. Ook al zouden we op twee meter afstand van elkaar lopen, dan nog zou Jetske niet het risico willen lopen om mij te besmetten. Dat ze zelf in deze hectische tijd in de Tjongerschans intussen besmet is geraakt, is zeker niet denkbeeldig …
Lieve Jetske, lief fotomaatje op afstand,
Als ik vandaag in mijn uppie ergens een fotokuiertje maak – en dat zal toch wel? – dan zal ik zeker even aan jou en je vele collega’s denken. Jullie staan nog steeds voor een immense klus. Aan jullie inzet en toewijding zal het niet liggen. Maar hoe het met jullie eigen bescherming en zaken als beademingsapparatuur zit, is een tweede. Pas daarom de komende tijd behalve op jullie patiënten vooral ook goed op jezelf en elkaar. Zonder jullie redden we het niet. Nogmaals heel veel sterkte de komende tijd!
Afanja's Weblog 