Een motje had heel slim een warm en droog plekje weten te vinden. Terwijl de schuifpui gedeeltelijk open stond, was ze – goed beschermd door het vaste raam – lekker op het glas van de deur gaan zitten …

Met het oog op de naderende regen heb ik de schuifpui toch maar voorzichtig gesloten. Daarmee was het motje haar droge plekje wel kwijt, maar ze bleef lang genoeg zitten voor een korte fotosessie. Boven het bovenaanzicht, en onder het onderaanzicht. Dat is logisch, hè …