Zeegroen en loodgrijs

– Virtueel naar Frankrijk 9 –

De eerste wandeling door Ault en over het strand was niet eens zo lang geweest, maar ik was blij dat we weer terug waren. Het heuvelachtige karakter van het dorp en het grind op het strand hadden het lopen niet makkelijker gemaakt. Toch duurde het tijdens de koffie niet lang of ik stond weer met de camera op het balkon om nog eens naar de krijtrotsen te kijken …

De lucht was grijs en trok steeds verder dicht. Daaronder vertoonde de oceaan een mengeling van zeegroen en loodgrijs. Niet eerder had ik een week lang zo’n uitzonderlijk zicht op de zee. Hoogte is altijd moeilijk in te schatten, maar ik denk dat het balkon zich al snel ca. 25 meter boven de zeespiegel bevond …

Ondanks het grijze weer was ik op dag één meteen al verrukt van dat uitzicht. Maar wat voor bevoorrechte positie dat echt was, zou pas in de loop van de week blijken …

De eerste dag eindigde met regen en wind. Maar het was geen straf om ’s nachts met het voortdurende ruisen van de zee en het geluid van af en toe zacht klapperende luiken in slaap te vallen. Dag twee zou een veel vriendelijker weerbeeld bieden …

– wordt vervolgd –