Maandelijks archief: september 2020

Weer geen groene flits

Geplaatst op door

– Een virtuele vakantie 20 –

Na een tijdje begon ik knap koude handen te krijgen, maar ik had me vast voorgenomen om pas te stoppen als de zon echt onder de horizon was verdwenen. Elke keer wanneer ik de kans heb om een zonsondergang aan zee te fotograferen, hoop ik de groene flits te kunnen vastleggen. De groene flits is een zeldzaam optisch fenomeen dat plaats kan vinden kort na zonsondergang of voor zonsopkomst. Hierbij is boven de opkomende of ondergaande zon even, vaak maar ca. 2 seconden, een groen licht zichtbaar. In andere gevallen kan dit licht als een soort straal omhoog schieten vanaf het punt waar de zon opkomt of ondergaat. Het is mij tot dusver niet gelukt om er een foto van te maken. Ook tijdens deze zonsondergang liet de flits zich weer niet zien. Maar het was wel weer een erg mooie zonsondergang met Bello de Hond in een fraaie bijrol …

◊

◊

Zie de zon zakken

Geplaatst op door

– Een virtuele vakantie 19 –

Toen we na de maaltijd weer naar buiten stapten, wachtte ons een aangename verrassing: de dikke grijze wolken waren volledig weggeblazen. Dat beloofde een nieuwe kans op een mooie zonsondergang. En dus togen we opnieuw naar het strand. Daar wapperden de vlaggen strak in top. De koude noordwesten wind hield de meeste toeschouwers in de luwte van het strandpaviljoen. Ik waagde me vol in de wind voor een uitgebreide fotoserie. Zo vaak ben ik tenslotte niet aan zee om van de zonsondergang te genieten …

◊

◊

Even bijtanken

Geplaatst op door

– Een virtuele vakantie 18 –

Nat en verregend kwamen we ergens rond half twee ’s middags weer bij ons vakantieverblijf aan. En daar zijn we de rest van de middag gebleven ook, want het weer lokte geenszins om weer naar buiten te gaan. Na een warme douche en een paar uurtjes met een goed boek en een hapje en een snapje, besloten we ’s avonds wat te eten in het dorp Formerum.

Onderweg passeerden we net buiten Formerum de mooie oude boerderij op de foto hieronder. In het dorp kwamen we langs ‘de Koffiemolen’. Ons doel lag nog net wat verderop in het dorp: eetcafé ‘de Rustende Jager’ …

◊

◊

Langs de Badhuiskuil

Geplaatst op door

– Een virtuele vakantie 16 –

De volgende korte tussenstop tijdens onze fietstocht was bij de Badhuiskuil. Daar staat een beeldje ter nagedachtenis aan de bioloog Victor Westhoff (1916-2001). Westhoff was een van de meest invloedrijke natuuronderzoekers en -beschermers in Nederland. Hij was er van overtuigd dat variatie en rijkdom in de natuur gedeeltelijk afhankelijk zijn van menselijk beheer. Veel van zijn onderzoek voerde hij uit op Terschelling. In de beginjaren van zijn onderzoek kwamen er in de Badhuiskuil vele zeldzame plantensoorten voor. Eind jaren tachtig waren al deze soorten verdwenen en alles bijna volledig dichtgegroeid. In 1989 besloot Staatsbosbeheer de Badhuiskuil tot aan de schone zandlaag uit te graven …

Toen Westhoff de Badhuiskuil tien jaar later opnieuw bezocht, vond hij hier dezelfde zeldzame planten weer terug. De Badhuiskuil is de historische proeftuin van de natuurontwikkeling in Nederland, waarvan Westhoff de geestelijk vader is. De Badhuiskuil is een natte duinvallei die is hersteld volgens zijn inzichten. Met een geweldig resultaat: verloren gewaande planten kwamen hier massaal terug. Dat was het grote voorbeeld voor de natuurontwikkeling die daarna in gang is gezet in de overige duinvalleien …

Terwijl we daar stonden verslechterde het weer verder. Een vieze motregen begon gestaag neer te dalen. Nadat we snel een paar foto’s hadden gemaakt zetten we onze tocht voort. Twee jaar later kreeg ik gelukkig de kans om Victor Westhoff in alle rust in vriendelijker omstandigheden vast te leggen …

Langs de Bessenschuur

Geplaatst op door

– Een virtuele vakantie 15 –

Nadat ook Aafje en Jetske weer heelhuids beneden waren gekomen, vervolgden we onze fietstocht. Een halfuurtje later kwamen we langs de monumentale “Bessenschuur”. Naar verluidt is dit de enige originele cranberryschuur in Europa. Van oudsher is dit het middelpunt van de cranberryteelt op Terschelling.

We hadden intussen wel zin gekregen in een kop warme chocolademelk of iets in die trant, maar helaas … De deuren waren gesloten en daar leek op korte termijn ook geen verandering in te komen. Hoewel de wind – kijkend naar de vlaggen – leek aan te trekken, zat er niets anders op dan onze tocht maar zonder warmende tussenstop te hervatten …

◊

◊

Naar de top en terug

Geplaatst op door

– Een virtuele vakantie 14 –

Terwijl de beide vrouwen al volop van het uitzicht stonden te genieten, stond ik nog aan de voet van het imposante duin. De kwajongen in mij nam even in overweging om over één van de paadjes omhoog te klauteren. Uiteindelijk leek het me toch maar beter om de trap te gebruiken …

◊

Boven aangekomen bleek het uitzicht ondanks ’t grijze weer alleszins de moeite waard te zijn. Bij helder weer moet het een lust voor het oog zijn om rondom over het eiland te kunnen kijken en Fryslân in de verte te zien liggen …

Op de terugweg kon ik het niet laten en ben ik via één van de paadjes afgedaald …

◊