Lunch in de duinen

Geplaatst op 9 oktober 2020 - 09:48 door Jan K. alias Afanja

– Een virtuele vakantie 29 –

Toen ik na enige tijd uiteindelijk toch was uitgespeeld met het logo, was het tijd om eens te kijken wat er in mijn lunchpakket zat. Voor het geval er zaken in zaten die ik wel kon missen, was er inmiddels hulp verschenen. Een paar meeuwen en een kauw zagen het zo te zien wel zitten om een hapje mee te eten. Vanaf een duintop werden we bovendien gadeslagen door een paar wulpen. Terwijl de wulpen me lieten glimlachen, zag ik Aafjes’ gezicht betrekken. Dat was een niet mis te verstaan teken dat het eind van ons heerlijke uitstapje nu snel naderde …

◊

◊

Nog even spelen

Geplaatst op 8 oktober 2020 - 11:07 door Jan K. alias Afanja

– Een virtuele vakantie 28 –

Toch nog maar even een logje over dat grote gele logo. Om te beginnen was ik er nog niet helemaal mee uitgespeeld, maar ik wil ook nog even iets vertellen over de achtergrond van de tijdelijke plaatsing van dat logo.

Op het eiland was i.s.m. National Geographic in het kader van de ‘Maand van de Aarde‘ het project ‘Sprekend Landschap‘ ingericht. Een fietsroute voerde langs 12 locaties op het eiland waar de beroemde gele kaders van National Geographic stonden. Terschelling heeft een grote variatie aan landschappen: stranden, jonge duinen, oude duinen, heidevelden, bossen, een open polderlandschap en leuke kleine dorpjes. Door elk van de kaders kon je één van deze mooie landschappen zien. Aan ieder frame hing een luidspreker, waaruit op gezette tijden het verhaal over natuur en landschap op de betreffende locatie klonk. Aan de ‘Maand van de Aarde’ was ook een fotowedstrijd verbonden. Ik heb een aantal foto’s van het logo ingestuurd, maar er zat geen winnaar tussen …

◊

◊

Terug bij National Geographic

Geplaatst op 7 oktober 2020 - 09:40 door Jan K. alias Afanja

– Een virtuele vakantie 27 –

De volgende en tevens laatste tussenstop tijdens onze fietstocht diende zich een kwartiertje later aan. In de verte doemde het huizenhoge logo van National Geographic op. Daar hadden we de dag tevoren tijdens een regenachtige passage snel een paar foto’s gemaakt. Nu was het vlak na het middaguur een mooie plek om een boterham te eten. En natuurlijk nam ik de gelegenheid te baat om er een uitgebreide fotoserie te maken. Een fijne meevaller was dat Aafje en Jetske bereid waren om het decor hier en daar nog wat te verrijken …

◊

◊

Orchideeën in de duinen

Geplaatst op 6 oktober 2020 - 10:38 door Jan K. alias Afanja

– Een virtuele vakantie 26 –

Sneller dan verwacht reden we weer in de duinen. Onderweg kwamen we langs een orchideeënveldje waar het dinsdagochtend plensde van de regen toen we daar passeerden. Van fotograferen was op dat moment ter plekke dus niets gekomen. Dit buitenkansje moesten we dus ook maar even meepakken. Een luidkeels “Ho …” mijnerzijds was voldoende om onze kleine karavaan halt te doen houden. Een kenner ben ik niet, maar vermoedelijk zijn het gevlekte orchissen …

◊

◊

Naar de top en terug

Geplaatst op 24 september 2020 - 10:34 door Jan K. alias Afanja

– Een virtuele vakantie 14 –

Terwijl de beide vrouwen al volop van het uitzicht stonden te genieten, stond ik nog aan de voet van het imposante duin. De kwajongen in mij nam even in overweging om over één van de paadjes omhoog te klauteren. Uiteindelijk leek het me toch maar beter om de trap te gebruiken …

◊

Boven aangekomen bleek het uitzicht ondanks ’t grijze weer alleszins de moeite waard te zijn. Bij helder weer moet het een lust voor het oog zijn om rondom over het eiland te kunnen kijken en Fryslân in de verte te zien liggen …

Op de terugweg kon ik het niet laten en ben ik via één van de paadjes afgedaald …

◊

Twee blonde deernen in de duinen

Geplaatst op 16 september 2020 - 12:29 door Jan K. alias Afanja

– Een virtuele vakantie 6 –

Donkere wolken schoven over het strand en de duinen. Maar dat was nog niet het ergst. Die wolken werden aangevoerd door een plotseling aanwakkerende wind van zee, en die was zo vroeg in het jaar nog allerminst aangenaam.

Twee blonde deernen rezen met verwarde haardos op uit een duinpan aan de rand van ’t strand. Een plekje in de zon en uit de wind, dat ze nog niet eens zo heel lang geleden met zorg hadden uitgezocht. Daar ging hun middagje zonnen. Fluks waren ze in de kleren en op weg naar elders …