Een beschonken wesp

Om het verschil tussen de zweefvlieg en de wesp nog eens te laten zien, heb ik een fotoserie uit september 2012 uit het archief getrokken. Zoals dat vandaag nog steeds het geval is, was het ook toen al zo dat er regelmatig even een merel langs kwam om wat van de druiven te snoepen. Daarbij werden er dan ook vaak druiven losgetrokken die op het terras achterbleven …

Terwijl ik met mijn camera op het terras zat, zag ik op een bepaald moment dat de plaatselijke reinigingsdienst aan het werk ging. Een wesp had een overrijpe druif gevonden, en dat was duidelijk een spekkie naar zijn bekkie. Hij dook er letterlijk en figuurlijk op de kop in. Toen hij na enige tijd kennelijk genoeg had gehad, richtte hij zich wankelend op om zijn lange antennes te poetsen …

Vervolgens draaide hij zich om. Even lekker het erop dat hij het slecht met me voor had, maar àls dat al zo was, dan kreeg hij er de kans niet voor. Hij sperde zijn grote kaken wagenwijd open en stak zijn tong naar me uit. Een paar stappen zette hij nog in mijn richting, daarna stortte hij ineen, op zijn minst tijdelijk uitgeschakeld door een overdosis alcohol …

Dit alles zul je een zweefvlieg niet zien doen. Die lust geen druiven of ander fruit. Die heeft geen lange antennes om te poetsen en ook geen grote kaken zoals deze gewone wesp of limonadewesp. De zweefvlieg heeft zelfs geen angel om mee te steken. Maar hoe lastig wespen soms ook zijn, als opruimers verdienen zij ook hun plekje in de natuur. En zo lang je een wesp niet in de verdrukking brengt door naar hem te slaan, zal een wesp zelden steken.

Een paar zweefvliegen

Zweefvliegen zijn er in allerlei soorten en maten. In ons land komen ruim 300 zweefvliegsoorten voor. Het zijn mooie en onschuldige insecten. De snorzweefvlieg is daar een mooi en veel voorkomend voorbeeld van …

Veel zweefvliegen hebben de pech dat ze vaak worden aangezien voor wespen. Sommige mensen beginnen al heftig te molenwieken, wanneer ze op een meter afstand een vermeende wesp spotten. Dat zou best ook wel eens het geval kunnen zijn bij de onderstaande gewone pendelzweefvlieg, die ik half augustus op de klimop fotografeerde. Hij ziet er misschien gevaarlijk uit, maar hij doet geen vlieg kwaad. Een angel om eens flink mee te steken heeft hij niet en bijten doen ze ook niet …

Zweefvliegen danken hun naam aan de manier waarop ze zich door de lucht bewegen. Ze vliegen korte stukjes om dan plotseling te stoppen en ter plaatse in de lucht te blijven zweven. Als je dan een plotselinge beweging maakt, schieten ze ineens weg. In tegenstelling tot wespen hebben zweefvliegen korte en onbeweeglijke antennes. Zweefvliegen leven vooral van nectar en stuifmeel. Ze zijn dan ook vaak op bloemen terug te vinden en zijn niet geïnteresseerd in limonade.

    Voor de laatste foto van vandaag keren we terug naar de vijver. Daar zat een andere snorzweefvlieg op één van de bloeiende waterlelies …

    Meer juffers dan vlinders

    We hebben maar een kleine vijver in de tuin, maar zoals bekend zou ik hem voor geen goud willen missen. Behalve vissen, kikkers en watersalamanders worden ook diverse insecten aangetrokken door de waterpartij. Waar ik altijd van kan genieten zijn de waterjuffertjes, die zich ook in deze tijd van insectenschaarste nog regelmatig in onze tuin laten zien. Ik heb hier dit jaar tot nu toe meer waterjuffers dan vlinders gezien. Twee soorten voeren de boventoon: vuurjuffers en de pantserjuffers. De vuurjuffers op de onderstaande foto’s waren de eersten die ik dit jaar begin juni in de buurt van de vijver kon vastleggen …

    Zo traag als een slak …

    … maar een stuk minder soepel. Dat typeert mijn situatie sinds enkele dagen nog het best.

    Een paar weken geleden kroop deze naaktslak door de tuin. Het schijnt een rode wegslak te zijn. Ik las dat hij wel 20 cm lang kan worden, dit exemplaar schat ik op zo’n 8 cm. Soepel schoof hij langzaam vooruit, hier eens een kleine verhoging overwinnend, daar een hinderlijk grasspriet opzij duwend …

    Ik beweeg me sinds eind vorige week een stuk minder soepel. Erger nog, ik kan vrijwel geen stap zetten zonder dat er ernstige pijnscheuten door mijn linkerbeen, -heup en rug schieten. Ik kan enkel met mijn wandelstok de hoogst nodige stappen binnenshuis en op het terras maken. We zijn bang voor iets van acute ischias, maar een diagnose moet nog gesteld worden. De huisarts was gisteren afwezig i.v.m. familieomstandigheden en de vervangende huisarts zat met een gebroken heup thuis. Dat heb ik dan weer!

    Nog een geluk dat ik onlangs was begonnen om de mooiste macrofoto’s van de afgelopen zomer te verzamelen. Daar vermaak ik me voorlopig nog wel mee, want de enige plek waar ik momenteel bijna pijnvrij kan zitten, is mijn bureaustoel. Het moet wel gek gaan, wil mijn weblog stilvallen …

    Kleine vuurvlinder op de hei

    Zoals ik gisteren al schreef, publiceer ik hier de komende tijd wat foto’s van vlinders, waterjuffers, sprinkhaantjes en andere klein grut. Om te beginnen een paar plaatjes van de kleine vuurvlinder, die ik vorige week maandag kon fotograferen langs het pad bij de Merskenheide (Google Maps)

    Ik heb nog maar zelden zo weinig vlinders gezien en gefotografeerd als dit jaar. Daarom was ik extra blij met deze kleine vuurvlinder. En dat geldt niet minder voor de andere insecten die ik de afgelopen maanden met zorg heb verzameld. Laten we het er maar op houden dat het niet gaat om de kwantiteit, maar om de kwaliteit …

    De oogjes van ’n schildwants

    Hoewel het karig gesteld is met veel insecten, weten groene schildwantsen onze tuin dit jaar goed te vinden. Het is ’t enige insect dat ik met een zekere regelmaat ergens in de tuin aantref …

    Vorige week kroop er eentje over de rand van een van de terrastafeltjes. Het beestje leek net zo nieuwsgierig naar mij als ik naar hem. Dat gaf mij de kans om een aantal fijne detailfoto’s van hem te maken …

    Zelfs de facetjes van zijn toch bepaald niet grote ogen zijn haarscherp te zien. Toen hij nog een klein beetje naar me toe draaide, stond ik plotseling oog in oog met een zee aan oogjes …

    Bloemetjes en bijtjes

    Het is al veel vaker gezegd, maar ik blijf het toch zeggen: het gaat ook dit jaar weer bar slecht met de insecten in onze tuin. Regelmatig loop ik speurend en spiedend gewapend met de camera een rondje door de tuin. De buit is vaak maar klein en meestal zelfs nihil. Maar omdat de aanhouder zo af en toe toch wel eens wint, blijf ik mijn rondjes met de camera door de tuin maken …

    Aafje heeft het me onlangs (bewust of onbewust) wat makkelijker gemaakt door een potje met kattenkruid op een van de terrastafeltjes te zetten. Zondagmiddag was het daar een komen en gaan van bijen, daarom ben ik er maar eens een kwartiertje lekker met de camera bij gaan zitten …