Van Nederland reden we door naar de Wetering, waar ik eerder op de middag een korte rondvlucht had gemaakt met mijn drone. Jetske stelde voor om daar nog even een kijkje te nemen bij de oude petgaten, die daar in het kader van natuurherstel opnieuw zijn open gegraven …
Begin maart ronkten hier nog graafmachines en denderden er vrachtwagens door het ruwe terrein. Intussen is de rust in een deel van het gebied teruggekeerd. De bomen die de kaalslag hebben overleefd, worden we nu mooi weerspiegeld in het stille weerribbenwater …
Na het bijzondere treffen op de kleine begraafplaats van Baarlo werd het langzamerhand tijd om in rustig tempo terug te keren naar de basis. Via het dorpje Nederland reden we terug in de richting van Jetskes’ huis. Onderweg stopten we nog even bij het bruggetje van Nederland, waar de Veldhuisweg overgaat in de Rietweg (kaart OpenStreetMap) …
Tegenwoordig telt het dorp Nederland nog ongeveer 20 inwoners, maar in de 19de eeuw was het dorp veel groter. Het bestond uit Noord-Belt, Nederland en Zuid-Belt. De bewoners leefden voornamelijk van het veen. Er werd turf gestoken en riet gesneden. En er was, zoals we hoorden, een school. Maar die tijd is voorbij. Tegenwoordig staat de tijd er stil. Alleen wanneer het riet wordt gesneden, wordt de weg weer druk bereden …
Voordat ik mijn drone begin oktober aanschafte, heb ik me ervan vergewist of er in mijn omgeving wel genoeg geschikte ruimte is om ermee te vliegen. Een goede bron daarvoor is de website (en app) Godrone.nl. Over Fryslân loopt van noordoost naar zuidwest een virtuele baan die veel ruimte en vrijheid biedt (kaartje linksonder). Alleen enige Natura 2000 gebieden moeten vermeden worden. Rond Drachten moet ik vooral rekening houden met het vliegverbod rond het lokale vliegveld en een deel van het industriegebied (kaartje rechtsonder) …
Rond Jetskes’ woonplaats ligt dat een stuk ingewikkelder. Toen we vrijdagochtend een plan probeerden te maken voor de dag, deed ze een aantal suggesties met daarbij de vraag of ik er zou kunnen vliegen met de drone. Het meest voor de hand liggende lijstje viel meteen af. Jetske zit er aan alle kanten ingeklemd tussen verschillende Natura 2000 gebieden en diverse militaire oefenterreinen. Alleen naar het noorden is er vrij baan om naar het Friese luchtruim te gaan (kaartje linksonder) … 😅
Uiteindelijk vond ik op de kaart toch een geschikt plekje om een vlucht te kunnen maken. Jetskes’ ouderlijk huis aan de Wetering staat aan de oostelijke rand van De Weerribben. Haar ouders waren hier vroeger brugwachter van de brug over de Wetering (kaart OpenStreetMap) Vanaf een parkeerplekje bij de brug liet ik Flip opstijgen voor een korte vlucht (zie rode pijlen op het kaartje rechtsboven).
Jetske maakte intussen een nostalgische wandeling over en rond haar geboortegrond. Op haar weblog haalt ze wat herinneringen over die tijd op. Hieronder het filmpje dat ik er heb gemaakt, waarvan Jetske gisteren de primeur al had …
We lieten de woudreuzen aan De Baars achter ons en daalden in westelijke richting af van 12.50 m naar -0,50 m aan de oostkant van De Weerribben. Daar stopten we voor een korte fotosessie aan de Hogeweg (kaart OpenStreetMap) …
Aan de Hogeweg staan o.a. de spinnenkopmolen de Wigter en een mooie maalvaardige tjasker. Vandaag richtten we onze camera ’s echter op een paar van de pittoreske vervenershuisjes aan de weg. Op de sloot langs de oostkant van de weg lag nog een eerste dun laagje ijs. Daarachter stond een van de kleine vervenershuisjes. Mijn moeder is voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog in een vergelijkbaar huisje opgegroeid met haar ouders en 7 broers en zusters aan een andere Hoge Dijk. Ik vind dat nog steeds onvoorstelbaar …
Aan de overkant van de weg staat achter een wat bredere gracht een vervenershuisje met daarachter een schuur of stal. Ik denk, dat we dit een keuterboerderijtje mogen noemen …
Ik kwam net terug van de gakkende poortwachters, toen Jetske op het punt stond om weer terug te lopen naar de weg. Ik had nog net tijd om roepend te vragen, of ze nog even voor me wilde poseren aan de voet van die enorme woudreuzen …
Ik heb er geen verstand van, maar vermoedelijk worden deze lange, kaarsrechte bomen alleen voor speciale doeleinden gekapt. Ze lijken me met een lengte van ongeveer 16 Jetskes bijvoorbeeld uitstekend geschikt om als mast van een skûtsje of een ander zeilschip te dienen, om maar eens wat te noemen …
Nadat we de buurtschap ‘de Pol’ achter ons hadden gelaten, vervolgden we onze weg in de omgeving van De Woldberg. Ergens in de buurt van de buurtschap ‘de Baars’(kaart OpenStreetMap) zag ik aan linkerkant van de weg een groep heuse woudreuzen staan. Ik vroeg Jetske om daar even te stoppen …
Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Al snel stonden we allebei aan de andere kant van de greppel die de weg van het bosperceel scheidde. Nu en dan even halt houdend om een paar foto’s te maken, liepen we in de richting van de woudreuzen. Dat viel nog lang niet mee, want het voorste deel van het perceel was bezaaid met grote stronken en grillige takken …
Het werd mij al snel te gortig met het geklauter langs die stronken. We waren nog maar net onderweg, daarom besloot ik terug te keren naar de weg om nog wat beenkracht te sparen voor de rest van de dag. Ik was net weer bij de weg, toen ik Jetske tussen de bomen zag verdwijnen …
Vorige week vrijdag zijn fotomaatje Jetske en ik weer samen een dagje op pad geweest. Omdat we geen bijzonder doel of onderwerp hadden afgesproken, besloten we op de bonnefooi een ritje door de Kop van Overijssel te maken. Jetske koos om te beginnen voor een route die we eerder eens in tegengestelde richting hebben gereden. Een glimp van een mooie weerspiegeling op het oppervlak van een vennetje deed Jetske al snel op de rem trappen …
Totdat we uit de auto stapten, lag het vennetje erbij als een bijna perfecte spiegel. Zodra we het water naderden, kwamen er echter een paar eenden uit de wal tevoorschijn. Daarmee maakten ze een eind aan de vrijwel rimpelloze weerspiegeling op het Jodenveentje (kaart Openstreetmap) …
Het vennetje is gelegen in buurtschap De Pol(kaart Openstreetmap). Hier ontstond rond 1820 een kleine Joodse gemeenschap met een eigen synagoge, school en begraafplaats. Vlak bij dit vennetje – waar nu camping ‘t Veentje is – stond vroeger een boerderij van een Joodse familie, vandaar dat het in de volksmond ‘t Jodenveentje wordt genoemd …
Afanja's Weblog 