’t Juffertje op een zaaddoosje

Nadat ik de laatste foto van de houtpantserjuffer had gemaakt, terwijl hij aan het stokje hing, maakte ik een beginnersfoutje. Ik liep een stap te ver naar rechts, waardoor ik hem in de schaduw zette. De vogel juffer was meteen gevlogen …

Maar dat is bij een waterjuffer of een libel meestal niet zo erg. Vaak komt een juffer of libel na een korte vlucht al snel terug naar het takje of twijgje waar hij op zat. Deze houtpantserjuffer had die ochtend al eerder een korte vlucht gemaakt om daarna weer op de plaats van vertrek terug te keren …

Nadat ik hem had laten schrikken door hem plotseling in de schaduw te zetten, probeerde het juffertje me kennelijk te slim af te zijn door niet weer op het stokje te landen, maar op een van de zaaddoosjes van de blauwe iris, een centimeter of tien bij het stokje vandaan. Dat leverde me toch weer een viertal aardige foto’s op. Mijn dag kon niet meer stuk …

Face to face met facetogen

Op de dag na mijn verjaardag vloog er aan het eind van de ochtend nog een verlaat cadeautje de tuin in. Een waterjuffer streek neer op een stokje, dat ter versteviging bij een plant naast de vijver stond …

Het was een houtpantserjuffer, die zich aanbood om geportretteerd te worden. Dat vond ik zo’n mooi cadeautje, dat ik meteen ben begonnen met uitpakken. Het was echt de moeite waard. Een half uur lang hebben we fijn samengewerkt. We speelden o.a. enige tijd kiekeboe en aan het eind van de sessie waren we zo close geworden, dat ik face to face een paar mooie close-ups kon maken …

Is ’t geen schatje …? Kijk eens naar de schittering van die prachtige metallic kleuren …

En toen maakte ik een foutje, maar desondanks was de pret nog niet voorbij …

Facetogen in detail

We gaan nog even terug naar de fotokuier, waarbij ik eind augustus 2013 in het Weinterper Skar een mooie macroserie had gemaakt van de levendbarende hagedis, die ik hier afgelopen woensdag liet zien. Het Weinterper Skar was in die tijd mijn favoriete wandel- en fotogebied waar ik wekelijks meerdere keren kwam. Aan het eind van een wandeling ging ik graag nog even zitten op de afsluitboom voor één van de paden …

Tegen het eind van de zomer vormde zo’n afsluitboom, net als het bankje bij de dobbe, een fijn plekje voor heidelibellen om even lekker op te warmen. In de loop der jaren heb ik vele tientallen heidelibellen op of bij die paal gefotografeerd. Zo ook op dag waarop ik eerder die hagedis zo mooi close had kunnen kieken. De onderstaande foto is wel één van de mooiste foto’s van de heidelibel, die daar ’s middags even bij me kwam zitten …

Door met de rechter muisknop op de foto te klikken, en dan te kiezen voor ‘Afbeelding openen in nieuw tabblad’, kun je de onderstaande foto vergroten. Als je daar vervolgens met de linker muisknop op de foto klikt, zie je hem in formaat 1920×1200 …

Determinatieperikelen

Op één van de vele warme dagen in juni zag ik vanaf mijn plekje in de schaduw dat er een libel neerstreek op één van de vogelkastjes in de tuin. De eerste foto was snel gemaakt, maar daarna besloot hij eerst eens een rondje door de tuin te vliegen …

Het duurde niet lang voordat hij terug was. Geheel tegen de gewoonte van de meeste libellen in ging hij echter niet weer op hetzelfde plekje zitten. Hij ging ongeveer een meter lager aan de lange steel van een van de Alliums hangen. Ik was er wel blij mee, want op dit plekje kreeg ik de kans om hem van alle kanten in beeld te brengen …

Met zo’n gewillig meewerkend model is het fijn werken. Ik kreeg zelfs de kans om even in te zoomen op die prachtige facetogen. Dat lukte niet helemaal naar mijn zin, de onderstaande foto is dan ook een uitsnede …

En dan komt uiteindelijk het moment waarop je moet bepalen om wat voor libel het gaat. Determineren, ik zal t wel nooit leren …, want ‘the devil is in the details …’ oftewel de bepalende verschillen tussen de diverse soorten zijn vaak maar klein. Kijkend naar de bruin-zwarte poten en de vorm van zijn (hang)snor denk ik, dat dit een steenrode heidelibel is, maar ik laat me graag corrigeren …

Facetogen in beeld

Vorige week was er op een zonnig moment dan toch eindelijk weer een insect bereid om even voor me te poseren. Nu heb ik eerlijk gezegd liever een ander insect voor de lens dan zo’n ordinaire huis-, tuin- en keukenvlieg, maar ook in de fotografie moet je nu eenmaal de tering naar de nering zetten …

180623-1420x

De vlieg – hij lijkt nog het meest op een dambordvlieg – zat op de grijze afvalcontainer waar ik mijn camera mooi op kon laten rusten. Omdat hij bovendien heel gewillig bleef zitten kon ik hem mooi scherp in beeld brengen …

180623-1428x

Wat zijn ’t van dichtbij een vreemde monstertjes, hè. Die grote oogbollen, die bestaan uit duizenden facetjes. In feite zijn het allemaal individuele zeshoekige oogjes die ieder een lensje hebben. En dan dat slordige hechtwerk waarmee de linker- en rechterhelft van het kopje bijeen lijken te worden gehouden … wonderlijk …

180623-1432x

Irritante krengen!

De vlinders laten het nog steeds wat afweten, maar muggen en vliegen zijn er meer dan genoeg. Gisteravond was er ondanks de hordeur weer zo’n irritante vlieg de kamer binnengedrongen, die mijn kaasplankje regelmatig uitzocht als landingsplaats. Na enige tijd lukte het om met een welgemikte klap van de vliegenmepper een eind te maken aan dat irritante gedrag. Daarmee was het leed echter nog niet helemaal geleden, want toen ik later in bed lag, vloog daar zo’n akelige steekmug rond …

160701-1439x

Maar hoe irritant ook, van dichtbij bekeken zijn het toch wel wonderlijke dieren. Bekijk de kop van deze vlieg maar eens, die ik onlangs op onze gft-container heb gefotografeerd. Alleen al die prachtige facetogen zijn het bekijken waard. maar het meest wonderlijke vind ik toch altijd nog de manier waarop die ogen bovenop de kop bijeen lijken te worden gehouden door een zwarte rijgdraad …

160701-1440x

Boeiend om te bekijken, maar ik hoef vliegen toch echt niet op mijn kaasplankje, en aan muggen op de slaapkamer heb ik helemaal de pest!

De fijne facetogen van een libel

Gisteren ben ik onder begeleiding van mijn fotomaatje voor het eerst dit jaar weer eens bij de dobbe in het Weinterper Skar geweest. Ik was weliswaar vanaf april al vele malen in het Weinterper Skar geweest, maar dan had ik voordien meestal al een tijdje rond gestapt bij de tunnelbouw aan de Peelrug, waardoor mijn benen over het algemeen te moe waren om nog een echte kuier in het Skar te kunnen maken …

150722-1257x

Ook in gezelschap van Jetske vond ik het gisteren nog een hele kuier om op mijn favoriete plekje te komen, maar samen loopt het toch net wat makkelijker dan alleen. Bij de dobbe aangekomen zijn we eerst neergestreken op het bankje om wat te eten en te drinken …

150722-1335x

Zodra mijn benen weer wat aan kracht hadden herwonnen, hebben we een tijdje met de camera in de aanslag door het lange gras rondgestruind. Er dartelden meer vlinders rond dan ik dit jaar tot nu toe op één dag bijeen had gezien, maar ze maakten het ons niet gemakkelijk om ze tussen het lange gras te fotograferen …

150722-1334x

Met de weinige libellen die er rond vlogen was het al niet veel beter, maar deze ene heidelibel wilde wel even meewerken aan een fotosessie. De laatste foto met die prachtige facetogen is voor mij de foto van de dag geworden …

150722-1333x