Bij sluis Wijnjeterpverlaat

Om turf te kunnen vervoeren, werd in 1630 bij Gorredijk een begin gemaakt met het graven van een kanaal: de Opsterlandse Compagnonsvaart. Over een lengte van 34 kilometer liggen er tussen Gorredijk en Appelscha negen sluizen in de vaart. Je zou het zo op het oog niet zeggen, maar ook Fryslân ligt op een vals plat. Het eindpunt van de vaart bij Appelscha ligt ongeveer 12 meter hoger ligt dan het begin bij Gorredijk.

De Opsterlandse Compagnonsvaart maakt onderdeel uit van de Turfroute. Per jaar passeren ongeveer 1500 boten de vaart met zijn sluizen. Wij hebben een korte tussenstop gemaakt bij de sluis Wijnjeterpverlaat. Voor zover ik weet, wordt de sluis nog altijd volledig met de hand bediend …

Langs de vaart

We hadden het bos vrijdag nog maar net achter ons gelaten, toen de zon de mist opzij wist te werken. Ik had Jetske voorgesteld om een ritje langs de Opsterlandse Compagnonsvaart te maken, daar zouden we ongetwijfeld wat mooie weerspiegelingen in beeld kunnen vangen. Onderweg daar naar toe, kwamen we langs de Hervormde Kerk Wijnjeterp. We moesten wel even een paar foto’s maken van de kleurenpracht van die boom met daarachter de grote klokkenstoel met drie luidklokken …

Het ritje langs de vaart leverde korte tijd later op verschillende plekjes inderdaad mooie weerspiegeling van fraaie pandjes op, omgeven met mooie herfstkleuren …

Bekend met MS

Vandaag even extra editie over heel herkenbare MS klachten, nadat ik vanmorgen eerder al wat foto’s van herfstbladeren in het bos had gepubliceerd: https://wp.me/pHUJ-lnU.

Ik werd vanmorgen weer eens wakker met zwabberbenen, daarom ben ik de dag weer heel rustig begonnen met koffie en koek. Daarna ben ik zoals gebruikelijk de tuin even in gelopen. Na een paar keer rustig heen en weer lopen zat er weer voldoende pit in de benen om voorzichtig even wat blad te ruimen. Daar zou Aafje blij mee zijn. 😉

Teug binnen keek op de pc naar het Journaal van 11 uur. Meteen daarna volgde er een vooraankondiging van het programma ‘Tijd voor Max’ van 11:15 – 12:00 uur op NPO 1. Ik kijk daar anders nooit naar, maar mijn interesse werd gewekt door de aankondiging dat Bert Maalderink (verslaggever bij Studio Sport) zou vertellen over de podcast ‘Bekend met MS’, die hij samen met het Nationaal MS Fonds heeft gemaakt.

Ik had daar al over gehoord, maar toen Maalderink na ongeveer 20 minuten in beeld kwam, werd ik toch geraakt door zijn herkenbare verhaal. Na een voorgeschiedenis van ongeveer 4 jaar met diverse klachten, kreeg Maalderink in 2023 de diagnose MS. Bij Studio Sport lukte het werken na verloop vooral in de zomer niet meer. Dat resulteerde uiteindelijk in het maken van de podcast.

Als het over zijn klachten gaat, somt Maalderink een voor mij heel herkenbaar rijtje op:

‘Ik kan slecht tegen fel licht en andere prikkels zoals licht en geluid, da’s gedoe. Verder heb ik o.a. last van vermoeidheid, gevoelloosheid in vingertoppen. Hersenmist is ook zoiets, dat het moeilijk is om makkelijk te denken. Bij elkaar heb ik wel zo’n 10 dingen die ik wel een beetje heb. Geen heel groot drama op dit moment, maar het is wel lastig.’

Ik denk, dat ik straks maar eens naar die podcast ga luisteren. Hij is hier te vinden:

In deel 4 vertelt Bert Maalderink zijn eigen verhaal. Ik vind het een aanrader: https://podcasts.apple.com/us/podcast/aflevering-4-bert-maalderink/id1844823624?i=1000734757818

Herfstbladeren in het bos

Meer dan een enkele paddenstoel en wat licht gezwam heb ik niet gezien in het bos. Herfstbladeren echter des te meer. De droge bladeren op de bosbodem knisperden dat het een lust was. Maar er hingen toch ook nog veel kleurige bladeren aan bomen en struiken. Dit leek me een mooie serie om de week rustig mee te beginnen …

Herfst bij Heidehuizen

Nadat we onze broodjes hadden gegeten, reden we naar Heidehuizen om daar samen weer eens een korte fotokuier te maken. Jetske keek geïnteresseerd en verrast toe hoe ik Flip even later van mijn hand liet opstijgen. Toen ik het bos in liep, volgde Flip me netjes enige tijd.. Na een korte demonstratie heb ik Flip eerst weer ingepakt om wat foto’s te kunnen maken met de RX10. Maar ik moest wel beloven dat ik later op de dag nog een kleine vliegdemonstratie zou geven.

Sneller dan mij lief was, gaven mijn benen te kennen dat het tijd werd om aan de terugweg te beginnen. Ik klapte mijn visstoeltje uit, zodat Jetske nog even wat kon rondscharrelen met haar camera. Over het wat makkelijker lopende fietspaadje zijn we enige tijd later terug gegaan naar de auto …

De mist in

Het liep al tegen twaalven, toen Jetske en ik vrijdag na afloop van een bezoek aan de neuroloog op pad konden. Toch was het nog steeds mistig onderweg. Dat heeft ook zijn charmes, maar we hadden liever wat zon gehad om de herfstkleuren wat te laten sprankelen. Daarom besloten we bij het Weinterper Skar eerst een broodje te eten in de auto, voordat we aan een fotokuier begonnen.

Daar bleek weer eens, dat Jetske meer en meer elk vogeltje ziet vliegen. Ditmaal zag ze vlak naast de auto een paar goudhaantjes door de struiken dartelen. Daar legde ik mijn broodje graag even voor opzij. Voor het eerst sinds lange tijd lukte het me om dat kleine vogeltje eens voor de lens te krijgen. Het was alleen jammer dat het zo donker was, maar een kniesoor die daar op let …

In de Kapellepôle

Tussen een paar vluchten boven de Friese natuur door, heb ik gistermiddag samen met Flip een korte kuier gemaakt in de Kapellepôle

Vandaag hoop ik weer de natuur in te gaan, maar dan met mijn fotomaatje Jetske. Maar eerst heb ik een afspraak bij de neuroloog, dus ik zal vandaag weinig online zijn …

Een fijne vrijdag allemaal!