Toen ik onlangs na afloop van een fotokuiertje in De Deelen nog even wat langs het struikgewas bij de parkeerplaats rond struinde, zag ik vanuit mijn ooghoek hoe een kleine vos verstrikt raakte in spinnenweb …
Vrijwel meteen kwam een forse kruisspin uit zijn schuilplaats vandaan om koers te zetten naar zijn prooi …
Bekomen van de eerste schrik begon de vlinder uit alle macht te fladderen. Het web deinde heftig heen en weer. Het ging zo tekeer, dat de spin besloot om het zekere voor het onzekere te nemen en terug te keren naar zijn schuilplekje …
Het heftige gefladder van de vlinder miste zijn doel niet, na korte tijd wist hij zich als een ware Houdini te bevrijden van de kleverige draden om vervolgens weg te vliegen en een stukje verderop neer te strijken op de picknicktafel …
Daar bleef het diertje een tijdje zitten om bij te komen van dit hachelijke avontuur …
Met 25,1 ºC op de thermometer beleven we vandaag zo waar op de valreep nog een echte zomerdag in juni, de eerste en meteen ook de laatste. Aan het eind van de ochtend ben ik naar de Merskenheide gereden, daar heb ik een tijdlang bij het vennetje rond gestruind …
Het werd tijd mijn macrolens weer eens te richten op de kleine zonnedauw, een klein vleesetend plantje. De kleine zonnedauw staat op de Nederlandse Rode Lijst van planten als algemeen voorkomend maar sterk afgenomen. Rond het vennetje bij de Merskenheide kleurt het op sommige plaatsen rood van dit bijzondere plantje …
Zonnedauw genoeg dus, nu was het alleen nog de kunst om een plantje te treffen dat een insect had weten te vangen. Hier en daar hingen de resten van deels verteerde vliegen en vlindertjes. maar dat was me nog niet fotogeniek genoeg …
Kijk, nu begint het er op te lijken. Ik moet me al sterk vergissen als deze zonnedauw niet een waterjuffer heeft weten te vangen met zijn kleverige, maar voor insecten o zo aantrekkelijke tentakels …
Jawel, hij heeft niet één, maar zelfs twee juffertjes weten te vangen. Beide juffertjes leefden nog en deden al kronkelend verwoede pogingen om zich te bevrijden van dat kleverige goedje …
Al dat geworstel was echter tevergeefs, hoe meer ze bewogen, hoe meer vooral de vleugels ten prooi vielen aan nog meer tentakels. Deze juffertjes gaan een wrede dood tegemoet, want ze zullen langzaam worden leeggezogen en verteerd door de zonnedauw …
De hele situatie deed me denken aan woensdag 18 augustus 2010. Toen stuitte ik op dezelfde plek op een zonnedauw die meerdere waterjuffers in haar kleverige tentakels gevangen hield. Eén van de juffertjes vocht voor het leven en wist die strijd uiteindelijk met een beetje hulp te winnen. Het filmpje dat ik daarvan heb gemaakt is inmiddels opgenomen in de educatieve collectie van het Natuurmuseum Brabant. Hier nogmaals dat filmpje …
De eerste dagen van de afgelopen week heb ik gebruikt om bij te komen van ons reünieweekendje in Noord-Brabant, de laatste dagen was het te koud voor aangename fotokuiertjes. Ik ben dan ook nauwelijks verder gekomen dan de tuin in de afgelopen week. Maar gelukkig valt daar eigenlijk ook altijd wel wat te zien voor de oplettende toeschouwer …
Wat bijvoorbeeld te denken van dit insect, dat ik woensdagmiddag tussen de bladeren van de klimop aantrof in een web. Geen idee wat het is, maar een wonderlijk schepsel is het zeker met die lange, op voelsprieten lijkende staart. Daarom heb ik hem eerst maar even langstaartvlieg genoemd …
Afanja's Weblog 