Boomkikkers – een primeur

In de loop der jaren had ik al vaak met bewondering gekeken naar door medebloggers gemaakte foto’s van boomkikkers. Zelf kende ik ze alleen van vakanties in Frankrijk in de vorige eeuw. Nadat ik op Bluesky getipt was over een locatie waar boomkikkers te vinden zijn, ben ik daar op een mooie dag in april naar op zoek gegaan samen met mijn fotomaatje Jetske …

De tip klopte bijna tot op de vierkante meter, Het duurde dan ook niet lang, voordat we er een paar mooie boomkikkers vonden tussen de bramenstruiken. Ik verwonderde me erover hoe rustig ze op hun plekje bleven zitten. Als je ze eenmaal weet te vinden, zijn er wel moeilijker dieren om te fotograferen …

Een hagedisje dat zich in de buurt van de bramenstruiken ophield, wilde ook nog wel even gefotografeerd worden. Ook daar hadden we geen probleem mee …

– Met dank aan Ria

Kleine zonaanbidders

Het duurde niet eens zo lang of Jetske meldde, dat ze een tweede boomkikkertje had gevonden. Dit tweede exemplaar zat wat verder weg, zodat de trekkingstokken eraan te pas kwamen om me bij haar te voegen. Het was de moeite waard om deze boomkikker op een lekker warm en zonnig plekje op een stuk boomschors te zien liggen …

Een kleine stukje verderop lag een levendbarende hagedis op een beschut plekje te zonnen. Toen Jetske hem ontdekte lag hij helemaal opgerold en was hij in diepe rust. Na enige tijd werd hij wakker. Nadat hij wat om zich heen had gekeken, verdween hij in het struweel …

Met dank aan de tipgever die de juist plek aanwees en mijn fotomaatje die me ernaar toe reed, sluit ik dit hoofdstuk af met een laatste (wat grotere) foto van de eerste boomkikker. Ik heb ervan genoten om die diertjes in alle rust in de zon te zien liggen. Natuurlijk heeft fotomaatje Jetske ook deze keer weer fijne achtergrondinformatie geschreven bij haar fotoserie: ‘Boomkikkers’

Intussen liet ik mijn blik afdwalen naar hetgeen zich verderop afspeelde. Daar was de actie, en dus moest ik daar ook nog maar even een kijkje nemen …

– morgen meer van de pony’s

Een hagedis en wat stukjes ringslang

Na de passage van de tweede ringslang was het tijd om wat aandacht te schenken aan de inwendige mens. Een stukje koek ging er goed in daar aan die spiegelgladde waterkant …


Intussen was er een levendbarende hagedis het vlonderpad opgekropen. Hij had kennelijk een fijn warm plekje gevonden, want hij liet zich door geen enkele passerende fotograaf verjagen …

Terwijl ik me bezig hield met de hagedis, Jetske speurde het lange gras naast het plateau af. Daar had ze de vorige keer zowel zonnende als parende ringslangen gezien …


Onder het motto ‘goed voorbeeld, doet goed volgen’ liet ik mijn blik ook verschillende keren over en tussen het lange gras dwalen. Voor mij waren er geen parende ringslangen weggelegd, ik kon er kop noch staart aan ontdekken. Maar je kunt zo wel mooi zien dat ze verschillende kleuren hebben …

wordt vervolgd

Close met een hagedis

Naar mate ik minder fotokuiertjes kan maken, maak ik ook minder actuele foto’s. Daarom vandaag weer een paar foto’s uit het archief. Ze dateren van eind augustus 2013, een droge maand met gematigde temperaturen. Ook toen speelde vermoeidheid me op warme dagen al parten, maar ik kon nog wel naar de dobbe in het Weinterper Skar lopen (Google Maps)

Dat was toen ook al een flinke inspanning, maar ik werd er die dag weer vorstelijk voor beloond. Ik zat nog niet eens zo lang op mijn favoriete bankje, toen er een levendbarende hagedis bij me kwam zitten. Hij gaf me alle tijd om een uitgebreide serie macro’s te kunnen maken. Het was overigens niet voor het eerst dat ik dat geluk had in het Weinterper Sjar. Een volgende keer het vervolg van deze fotokuier …

Door met de rechter muisknop op de foto te klikken, en dan te kiezen voor ‘Afbeelding openen in nieuw tabblad’, kun je de onderstaande foto vergroten. Als je daar vervolgens met de linker muisknop op de foto klikt, zie je hem in formaat 1920×1200 …

De hagedis die ’n salamander was

Toen Ria gisteravond naar aanleiding van het logje “Een hagedis en een duizendpoot” vroeg “En waarom is dit nu geen salamander? Hagedissen komen hier zowat niet voor is me verteld”, begon ik al enigszins te twijfelen … Goeie vraag!

Voor zover ik weet, heb ik tot nu toe zowel in de tuin als in de ons omringende natuur eigenlijk alleen maar (levendbarende) hagedissen gefotografeerd. Maar was het niet zo, dat dit beestje (achteraf bekeken) wel heel traag bewoog, terwijl hagedissen meestal weg schieten, zodra je wat te dichtbij komt of een te abrupte beweging maakt …

170826-1241x

Kort na middernacht meldde Tim zich met de volgende reactie: “Heel mooi, maar het is idd een Salamander, denk Kleine Watersalamander maar daar ben ik niet in thuis.”

Vanmorgen ben ik eens wat gaan zoeken op de kleine watersalamander. Daarbij ben ik toch wel wat foto’s tegengekomen van vergelijkbare bijna goudkleurige beestjes. Op dit moment lijkt het er dan ook sterk op dat deze fraaie vondst van Aafje geen hagedis is, maar een salamander. Niet dat het mij erg veel uitmaakt, het gaat mij vooral om de foto’s, maar er is al genoeg fake news in de wereld en we noemen een kat tenslotte ook geen hond …

170826-1244x

Intussen is ook Limburgse Sandra tot de conclusie gekomen dat het hier om een kleine watersalamander gaat. Dank derhalve aan Tim, Ria en Sandra voor hun bijdrage.

Een hagedis en een duizendpoot

Toen Aafje op een mooie dag in augustus het donkere en rommelige hoekje achter de fietsenberging aan het opruimen was, trof ze daar tussen oude bloempotten, straatstenen, enzovoorts een hagedis aan …

170826-1247x

Ze riep mij er meteen bij om een paar foto’s te maken, en wonderlijk genoeg bleef het beestje nog rustig op me wachten ook. Ik ben er wel blij mee, want zo’n geelbruine hagedis ontbrak nog in mijn collectie. En een toevallig passerende duizendpoot maakte het beeld helemaal af …

Hagedis op een bankje

We zaten maandagmiddag nog niet eens zo gek lang weer op het bankje bij de dobbe in het Weinterper Skar, toen ik het hagedisje dat we eerder op de middag al op het bankje hadden zien zitten weer zag verschijnen. Eerst nam hij met alleen het kleine kopje boven de plank uitgestoken de situatie nauwgezet op, toen hij de kust veilig achtte, ging hij op het uiteinde van het bankje lekker naast me zitten …

140915-1436x

Ditmaal was ik voorbereid, want als een hagedis eenmaal een behaaglijk plekje heeft ontdekt, dan keert het beestje daar graag naar terug als er geen onraad (meer) dreigt. En dat geldt zeker voor dit bankje, zo heeft de ervaring me geleerd. Zowel op 22 september 2012 als op 28 augustus 2013 heb ik hier vergelijkbare ontmoetingen met hagedisjes gehad …

140915-1426x

Omdat ik hem al verwachtte, had ik de camera met daarop het macrolensje op mijn schoot klaar liggen, zodat ik hem heel behoedzaam kon benaderen zodra hij zich lekker naast me op het bankje had genesteld. Het leverde weer een paar fraaie close-ups van dit schuwe diertje op, al zeg ik het zelf …

140915-1432x

“Kijk eens … er zit hier een heel raar beestje,” zei Aafje terwijl ik nog met het hagedisje bezig was …
Wat ze zag? Morgen meer …