Terwijl mijn fotomaatje Jetske zich nog goed vermaakte met de schelpen en wat dies meer zij, begon ik de dijk weer te beklimmen. Vanaf de zeekant is de klim minder steil, maar wel langer dan vanaf de landzijde. Halverwege de dijk heb ik nog even een foto gemaakt in de lengterichting van de oude palenrij …

Eenmaal boven gekomen, ben ik naar het (dubbelzijdige) bankje gelopen. Daar heb ik enige tijd lekker gezeten om mijn benen even wat rust te geven. Dit is trouwens een bijzonder bankje …

Hier heb ik op 31 mei 2003 één van mijn meest bijzondere fotoseries gemaakt. Die ochtend kwam de zon om 5:15 uur op tijdens een gedeeltelijke zonsverduistering. De eerste minuten leek het alsof de maan opkwam, maar al snel kreeg de zon zoveel kracht, dat er niet meer met onbeschermde ogen naar te kijken was. Wat je hieronder ziet is dus niet de maansikkel, maar de gedeeltelijk verduisterde zon …


Terug van 31 mei 2003 terug naar 29 november 2024. Vanaf het bankje op de dijk was het uitzicht over het Wad nog mooier en weidser dan beneden. Hier boven vandaan kon ik niet alleen de witte, maar ook de rode vuurtoren op Schiermonnikoog zien. Ook de Engelsmanplaat is op de laatste foto van de kleine serie hieronder te zien …







Wat er helaas ook te zien is, is een gaswinningsplatform. Afgelopen week heeft minister Hermans het besluit om definitief te stoppen met de gaswinning in de Waddenzee wéér uitgesteld. Ik vrees dat de NAM de regering zal uiteindelijk chanteren door iedere vorm van herstelbetaling van schade als gevolg van gaswinning te stoppen, tenzij het gas onder de Waddenzee ‘veilig’ mag worden gewonnen …

– wordt vervolgd





































