De campagne ‘Face it. MS is zenuwslopend’ laat zien dat MS vele gezichten kent. Het is bij niemand hetzelfde. Vijf verhalen maken duidelijk welke impact MS heeft op het leven van mensen …
De ziekte sloopt letterlijk de zenuwen en is zenuwslopend omdat je nooit weet wat je de volgende dag te wachten staat. MS heeft een enorme impact op het leven. Het is nog steeds niet bekend hoe MS ontstaat en hoe de ziekte te genezen is. Daarom is en blijft onderzoek heel hard nodig. Deze week is de MS collecte van het Nationaal MS Fonds …
Met dank aan het uitzonderlijk warme weer heb ik in de afgelopen periode mijn portie MS-ellende wel weer gehad. Aan echte fotokuiertjes ben ik sinds 10 juni niet eens meer begonnen, die hebben plaatsgemaakt voor fotoritjes. Gelukkig is de iLark uitgerekend met dit weer een uitkomst. Ik had hem op geen beter moment kunnen aanschaffen. Gistermorgen heb ik een mooie rit van 25 km gemaakt, met onderweg 6 bankjes op fijne plekjes in de schaduw. Rond die bankjes heb ik hier en daar wat foto’s gemaakt …
Gelukkig is er vandaag een eind aan de hitte gekomen. Ook Aafje is daar blij mee, want zij gaat deze week met de collectebus op pad.
Met dit hek, dat bijna op het hoogste punt van it Reaklif langs het IJsselmeer staat, sluit ik op symbolische wijze een hoofdstuk af. Sinds september 2006 zijn fotomaatje Jetske en ik steeds samen op pad geweest met de auto en de benenwagen. Aan die situatie is met de komst van de iLark een eind gekomen …
Afgelopen vrijdag hebben Jetske en ik na bijna 17 jaar voor het eerst samen een fietstocht gemaakt, Jetske op de fiets en ik op de iLark. Het werd een mooi ritje van ongeveer 23 km over asfalt- en schelpenpaadjes langs zandpaden door het bos- en heiderijke gebied ten zuiden van Drachten. Jetske zei na afloop verrast te zijn, dat ik al die jaren zoveel moois voor haar verborgen had gehouden … 😉
Vorige week had ik de accu van de iLark al eens leeg gereden met wat kortere ritjes in de buurt. Maandagochtend heb ik voor het eerst een geplande langere rit gemaakt om de accu nog eens helemaal leeg te trekken. Het doel was de uitkijktoren ‘Skarrekiker’ in natuurgebied Hemrikkerscharren tussen Beetsterzwaag en Hemrik (Google Maps) …
Vanwege de aanhoudende koude noordenwind heb ik bewust gekozen voor deze plek waar ik nog nooit eerder was geweest. De route voerde vooral door de beboste omgeving rond Beetsterzwaag waar de wind geen spelbreker was. Ik passeerde o.a. het Koningsdiep of Alddjip, ik kwam langs een weerstation midden in het bos en ik reed over diverse bruggetjes. Na het bezoek aan de uitkijktoren heb ik op de terugweg o.a. een tussenstop gemaakt bij de luid kwakende kikkers in het Witte Meer (Google Maps)…
Het was een mooi ritje, dat vooral over asfalt- en schelpenpaden voerde. Met de camera aan de draagband rond mijn nek heb ik onderweg een aantal korte video-opnamen gemaakt, zodat jullie een idee krijgen van de lommerrijke route …
En toen moesten we bij die twee wachtende vrouwen vandaan weer bij de auto zien te komen … Gelukkig had ik Jetske weer aan mijn zijde om af en toe even wat steun te bieden, want het waren 450 lange en zware meters …
Maar we redden het weer op, waarna Jetske voorstelde om nog even naar de pier te rijden. Daar vond ik aan de waterkant te midden van stillevens van dukdalven en bolders de rust in mijn benen terug. Op dat moment heb ik me voorgenomen om nu echt op zoek te gaan naar een manier om mijn mobiliteit weer wat te vergroten. Minder dan een week later had ik de knoop doorgehakt en heb ik de Doohan iLark aangeschaft …
Toen ik vorig jaar september mocht starten met het gebruik van het MS-medicijn Fampyra, betekende dat een flinke stap voorwaarts. Dankzij Fampyra was ik veel beter en stabieler gaan lopen, in oktober 2022 heb ik daarover al verslag gedaan. Het heeft een stukje extra levenskwaliteit teruggebracht. Maar de actieradius van mijn wandelingen werd er niet groter van. De laatste tijd stonden er vaker minder bankjes langs de route dan ik eigenlijk nodig had …
Daarom was ik me al een tijdlang aan het oriënteren op een mogelijkheid om mijn actieradius weer wat te vergroten. Aan een scootmobiel ben ik nog niet toe en een gewone e-step is te wankel en te vermoeiend. Sinds enige tijd zijn er echter ook een paar RDW goedgekeurde e-steps met zadel op de markt. Allemaal hebben ze zoals gebruikelijk hun eigen voor- en nadelen …
De fotokuiers die Jetske en ik vorige week zaterdag langs het Wad hebben gemaakt, waren uiteindelijk doorslaggevend om maar door te pakken. Met wat creativiteit hebben we het weer gered, maar vraag niet hoe. Zonder in details te treden, zo kon het niet langer. En dus heb ik afgelopen donderdag de stoute schoenen aangetrokken en ben ik naar Surhuisterveen gereden. Daar zetelt E-scootersNoord, de dichtstbijzijnde dealer van het merk Doohan. En van dat merk had ik mijn zinnen gezet op de Doohan iLark, een RDW goedgekeurde opvouwbare en elektrische driewieler …
Ik had op geen beter moment kunnen komen, want er stond een mooi tweedehands exemplaar in de showroom. Was van een iemand geweest, die niet met het systeem overweg kon, vertelde de dealer. Ik zag meteen het bekende ‘oude vrouwtje’ voor me. Hoe dan ook, de machine had 125 km op de teller en er hing een interessant prijskaartje aan. Nadat ik een proefritje gemaakt had, was ik er wel uit. Het is alleen jammer, dat hij net een paar cm te lang is om in de kofferruimte van de auto te passen. Maar met de achterbank omlaag past hij er prima in …
Kortom, nadat ik Aafje donderdagmiddag mijn ervaringen had verteld, zijn we vrijdagochtend samen in de auto gestapt. Nadat Aafje ter plekke had gezien dat ik hem in mijn eentje in de auto kan krijgen, hebben we meteen zaken gedaan. Het was ook prettig zaken doen, want eigenaar René van E-scootersNoord is een prima kerel in de omgang. ’s Middags heb ik meteen een ritje in de buurt gemaakt naar een plekje op ruim 2 km zoeven van ons huis waar ik al zeker 15 jaar niet meer was geweest. Daar heb ik mijn nieuwe aanwinst even in de berm gezet om er wat foto’s te maken. Nadere gebruikservaringen zullen ongetwijfeld nog volgen, want hiermee ligt de wereld weer aan mijn voeten wielen …
Afanja's Weblog 