Het rondje door de haven van Lauwersoog heeft vorige week weer eens heel andere foto’s opgeleverd dan normaal. Na de passage van de ‘UK-642 Berendina’ zag ik een stuk verderop een verzameling oud roest, oude netten en gewone rolklaver. Kortom een combinatie van goudgeel en roestbruin …
Nadat Jetske de auto had geparkeerd, liepen we vorige week zaterdag eerst een stuk langs de zuidelijke kade in de vissershaven van Lauwersoog …
Op het achterdek van het eerste schip waar we langs liepen, was iemand druk bezig met het boeten van de netten. Terwijl we langs het schip naar voren liepen, zag ik dat er nog het een en ander op hem lag te wachten. Bij de boeg aangekomen, zag ik dat het om kotter ‘UK-642 Berendina’ uit Urk ging …
Tijdens mijn eerste oktoberwandeling in de Ecokathedraal ontdekte ik weer eens iets wat ik nog niet eerder had gezien …
De Ecokathedraal wordt deels begrensd door een slootje …
Omdat het grondgebied van de Ecokathedraal hier en daar is verhoogd, heeft grondlegger van de Ecokathedraal Louis le Roy in de beginjaren eigenhandig stukken kademuur tegen de oever gestapeld …
Normaal gesproken is die kademuur vanaf het wandelpad niet te zien, omdat je er overheen kijkt. Als je goed oplette, kon je hooguit een deel van de betonblokken zien liggen. Omdat er nu behalve die betonblokken duidelijk zichtbaar een aantal flinke takken over de sloot lagen, ben ik eens beter gaan kijken …
Over één van de betonblokken ben ik even naar de overkant gegaan om daar vandaan wat foto’s te maken …
Wonderlijk dat die muur zo verzakt en verzwakt is. Waarschijnlijk is dit één van le Roy zijn eerste experimentele bouwsels geweest. Zo extreem ben ik verzakkingen elders in de Ecokathedraal nog niet tegengekomen. Al worden bij de grote bouwwerken helemaal achterin ook hier en daar wat barstjes zichtbaar …
Afijn, genoeg gedraald. Mijn fotomaatje staat nog steeds heel geduldig op de noordelijke oever van de sloot te wachten op haar zuster en mij. Tijd om ons weer bij haar aan te sluiten voor het vervolg van de tocht. We zijn er nog lang niet …
– wordt vervolgd –
Het rondje om de Urker haven is me dinsdag niet in de koude kleren gaan zitten, maar des te meer in mijn benen. Eigenlijk was de hele fotokuier net wat te ver voor me, vooral ook omdat we natuurlijk ook nog even naar de vuurtoren moesten (de foto’s daarvan houdt u nog tegoed). Eenmaal bij de vuurtoren aangekomen stelde Jetske voor om de auto op te halen, zodat ik mijn benen niet nodeloos extra hoefde te belasten, maar dat aanbod heb ik natuurlijk -eigenwijs en volhardend als ik af en toe ben- afgeslagen.
Enfin, het was weer gezellig en het heeft me toch wel een aantal aardige foto’s opgeleverd. Klik en kijk maar even mee …
Afanja's Weblog 