Het was stil in de jachthaven van Earnewâld. In de noordelijke hoek van de haven lag een klein motorbootje aan de kade en een stuk verderop was in het tegenlicht de schim van een skûtsje te zien. Verder werd het beeld bepaald door meerpalen en lege aanlegsteigers …
Van dat beeld besloot ik gebruik te maken. De mooiste foto’s van de lege meerpalen en aanlegsteigers foto’s heb ik omgezet naar zwart/wit. Zie hier de uitgebreide fotoserie …
Na de passage van de palenrij in het water, werd het tijd om langzamerhand de terugvaart te aanvaarden. Jetske zette koers in de richting van Giethoorn. Voor die palen gaf Jetske in een reactie gisteravond de volgende verklaring: “De palen zijn volgens mij het restant van een beschoeiing van een eiland wat steeds verder afkalft. Men is bezig met een project om een van de eilandjes te redden van de ondergang. Zie onderstaande site …”
https://www.rtvoost.nl/nieuws/2261823/vooroever-moet-eilandje-beulake-redden-van-de-ondergang
Tot nu toe heb ik alleen zeilboten en suppers op de Beulakerwijde laten zien. Maar daar tussendoor voer ook af en toe nog wel eens wat anders, zoals het bootje met buitenboordmotor verderop …
We haalden ook dit in bedaard tempo varende motorschip ‘De Blauwe’ in. Ik vind het een mooi schip en heb geprobeerd er wat over te vinden op internet, maar dat was tevergeefs …
Last, but not least kwamen we dit onstuimige viertal tegen, dat met een veel te hoge snelheid over de Beulakerwijde stuiterde. Dat hoeft voor mij dan weer niet …
Na dat laatste motorische geweld voeren we de rust in, toen we even laten de Beulakerwijde verlieten om via de kortste weg terug te varen naar het punt van vertrek …
– wordt nog één keer vervolgd
Na afloop van mijn fotokuier in de Ecokathedraal ben ik via landelijke wegen huiswaarts gereden. Daarbij heb ik eerst koers gezet naar Mondial bij Terband. Daar bleek het reuzenrad intussen te zijn gedemonteerd, we mogen er dan ook gevoeglijk vanuit gaan dat het volledige transport op tijd in Londen aan zal komen …
Van Terband ben ik doorgereden naar de Deelen, want dat lag nu toch op mijn route. Het kwam me eerlijk gezegd wel goed uit dat er vanuit het noordwesten net een flinke bui naderde. Nu had ik een goed excuus om mijn toch al vermoeide benen niet nog meer op de proef te stellen. Vanuit de auto kon ik net een paar foto’s maken. Een felle opklaring deed de herfstkleuren in de verte even oplichten. Terwijl dreigende wolken dichterbij kwamen, zochten enkele ganzen een goed heenkomen in het petgat. Daarna moest het raampje flux worden gesloten om niet heel snel erg natte bovenbenen te krijgen …
Afanja's Weblog 