Na drie actieve dagen op rij met mooie ritjes op de iLark is het tijd om ’t vandaag eens rustig aan te doen. Een prima moment om deel 2 van de videoserie ‘Vlinders en insecten in slow motion’ te publiceren. Fijne zondag allemaal …
Deel 1 van ‘Vlinders in slow motion’ was hier al te zien
Vandaag is het honderd jaar geleden dat Louis le Roy (1924 – 2012) werd geboren. Hij was een tuinarchitect, beeldend kunstenaar, schrijver, professor honoris causa en leraar tekenen. Hij noemde zichzelf een ‘ecotect’. In Heerenveen en omgeving werd hij ook wel ‘de wilde tuinman’ genoemd. Hij is de grondlegger van de Ecokathedraal die hij bouwde bij Mildam …
In Museum Heerenveen wordt van 26 oktober 2024 t/m 2 februari 2025 de tentoonstelling ‘100 jaar is niets!’ georganiseerd. De tentoonstelling gaat over leven, werk en nalatenschap van Le Roy. De tentoonstelling vertelt het verhaal van het ecokathedraaldenken op een vernieuwende manier aan een breed publiek om samen de wereld een beetje mooier te maken …
Zijn pleidooi voor een duurzame creatieve interactie tussen planten, dieren en de mens rekt niet alleen de grenzen van de kunst op. Louis le Roy liep ook vooruit op het ecologische denken van vandaag. Centraal in zijn ideeën staat dat de mens de natuur niet moet beheersen, maar samen moet werken met haar groeikracht om zo de hoogste graad van complexiteit te bereiken. Deze complexiteit vereist niet een korte periode, maar een langdurige interactie tussen mens en natuur. Vandaar de titel: ‘100 jaar is niets’ …
Deze foto’s heb ik allemaal gemaakt tijdens mijn eerste bezoek aan de Ecokathedraal in november 2002. Dwalend tussen steen en natuur werd me al snel duidelijk wat Le Roy bedoelde wanneer hij het had over ‘Het begint met chaos, maar alles krijgt een plek.’ In het voorste deel van het stuk bos lagen grote bergen steen en beton, hoe verder ik naar achteren liep, hoe imposanter de door Louis le Roy zelf gestapelde bouwwerken werden. Hier had hij op dat moment al ruim 30 jaar aan gewerkt …
Toen ik uiteindelijk na een lange zwerftocht terugkwam in het voorste deel, werd ik daar opgewacht door de mooie muisgrijze poes, die eerder die middag mijn pad ook al had gekruist. Hij kwam letterlijk en figuurlijk poeslief bij me op schoot zitten, toen ik lekker op een muurtje ging zitten. Terwijl ik mijn eerste toch wel overdonderende kennismaking liet bezinken, bleef de poes nog geruime tijd lekker bij me zitten …
Het was liefde op het eerste gezicht. Gelukkig niet voor die poes, want die heb ik later nooit meer teruggezien, maar wel voor de Ecokathedraal. Wat een bijzonder plek!
Ik sluit af met deel 1 van mijn serie ‘Ecokathedrale fotokuiers’. Er zouden nog talloze volgen, 40 van die fotokuiers staan hier op YouTube …
De honderdste geboortedag van Louis le Roy wordt o.a. gevierd met een
Gistermorgen had ik het genoegen om Ria rond te mogen leiden in de Ecokathedraal bij Mildam. Na een leuke eerste kennismaking zijn we meteen begonnen aan onze rondgang door het levenswerk van Louis le Roy …
Gezellig pratend en fotograferend, waren we bij ‘de rustplaats’ achter de twee torens terecht gekomen, voordat ik het in de gaten had. Om mijn onderdanen even wat rust te gunnen, hebben we daar – uitkijkend over het weiland – enige tijd genoeglijk zitten praten …
Nu ik zo ver was, wilde ik ook graag de uitdaging aangaan om helemaal achter in de Ecokathedraal het hoogste en oudste deel te bereiken, vertrouwde ik Ria toe. Het voelde goed om korte tijd later voor het eerst sinds ruim een jaar weer op de ca. 4 m hoge ‘ruïnes’ te staan …
Bedankt voor je fijne gezelschap. Ria. Ik vond het niet alleen erg gezellig, het was voor mij ook weer een goede lichamelijke oefening. Samen loopt het daar vaak net wat lichter en kom ik er verder dan alleen.
Vandaag reis ik weer eens af naar mijn geliefde Ecokathedraal bij Mildam. Meestal ben ik daar alleen, maar vandaag heb ik er een afspraak. Nu eens niet met een Belg, zoals bij voorgaande ontmoetingen, maar met iemand met wie ik contact heb via Bluesky …
Hoewel ik ze gisteren bewust een rustdag heb gegund, valt er vooraf niks van te zeggen hoe ver mijn onderdanen me vandaag de Ecokathedraal in kunnen brengen. Het zou mooi zijn om weer eens in het oudste en hoogste deel te kunnen komen. Wanneer dat ook vandaag weer te hoog gegrepen blijkt te zijn, dan hoop ik in ieder geval de ‘rustplaats’ te bereiken …
De gazen bol toont ‘de wand met de gekleurde band’. Daar moet ik toch zeker aan toe kunnen komen. En als dat zo is, ben ik daar ook tevreden mee. Een leuke ontmoeting en een goed gesprek staan wat mij betreft vandaag voorop …
Maak er een mooie dag!
Vandaag is een zwarte dag voor ons land, er treedt een extreemrechtse regering aan. De bijl zal aan de wortel van de rechtsstaat worden gezet. Diverse rechten, verworvenheden en vrijheden zullen onder de druk komen te staan of verdwijnen. En last but not least: natuur-, milieu- en klimaatproblemen zullen worden veronachtzaamd. Ik heb er geen zin in en gooi de zaak vandaag symbolisch op zwart!
Het is dan toch eindelijk zo ver, we krijgen een ultrarechtse regering die alleen maar ellende zal brengen. Het is een donkere dag. Ik voorzie zeer donkere tijden voor alles aan natuur, milieu en cultuur en wat dies meer zij waar de meesten van ons hier op Bluesky zo van houden …
Ik had een mooie en goede week tot dusver, met mooie ritjes op mijn milieuvriendelijke iLarkje. Maar na de presentatie van het hoofdlijnenakkoord voor de nieuwe regering staat het huilen me nu echt nader dan het lachen. De sloop van ons land en de verdere afbraak van natuur & milieu kunnen beginnen met een reeks aan ronduit idiote plannen … ;-(
– Laten we hopen dat het mogelijk blijft om tegengas te geven en onze rechtsstaat overeind te houden.
Ik had beloofd om terug te komen op het ritje dat Jetske en ik vorige week vrijdag samen hebben gemaakt. Het werd een drie provinciën ritje, waarbij we vanuit de Kop van Overijssel door Drenthe onder andere over deze lange rechte weg naar Fryslân reden …
Nadat ik een tip had gekregen waar we ze zouden kunnen vinden, gingen we die dag op zoek naar boomkikkers. Ter plekke begonnen we met een redelijke onderlinge tussenafstand te zoeken. Ik had al snel een mooie collectie kikkers verzameld, maar nog niet de soort die we zochten …
Meestal is het andersom, maar ditmaal was Jetske degene die zich even liet afleiden. Ze stond bij een aantal paarden, waarvan er zo te zien eentje nogal stond te ginnegappen …
Ik bleef intussen zoeken, want wie zoekt zal vinden. Na verloop van tijd zag ik een klein, nauwelijks zichtbaar boomkikkertje in het gras zitten. Tijd om Jetske erbij te roepen, want gedeelde vreugde is dubbele vreugde …
– morgen meer boomkikkers
Afanja's Weblog 