Rijsdammen bij Holwerd

In het laatste deel van deze 9-delige serie over ons ritje langs de Waddenzee gaat het over de rijsdammen, die ten westen van de pier van Holwerd in het kweldergebied staan.

De rijsdammen werden vanaf eind negentiende en begin twintigste eeuw gebruikt om land uit zee te winnen. De waterdoorlatende takkendammen zorgden voor afname van de stroomsnelheid, waardoor slibdeeltjes sneller bezonken en het land dus sneller kon worden ingepolderd. Wie meer over de rijsdammen wil weten, kan hier terecht: ‘Rijsdammen, rotsen in de branding van palen en hout’

Ik houd van het lijnenspel dat die rijsdammen samen vormen. Ver weg liepen er tussen de rijsdammen honderden foeragerende vogels. Langzaam uitzoomend verdwenen de vogels in het niets en resteerde uiteindelijk een minimalistisch beeld van het Wad …

Bergeenden bij de walvis

Van de kwelder Westhoek reden we naar de pier van Holwerd. Jetske parkeerde auto aan het eind van de pier, daar tuurden we samen enige tijd over het water. Veel was er niet direct te zien, daarom besloten we eerst eens een kop koffie te drinken. We liepen langs ‘de Walvis’ van beeldhouwer Anne Woudwijk uit Drachten naar het restaurant …

Onder het genot van koffie met gebak was het goed toeven op het terras. We zijn hier al onder uiteenlopende omstandigheden geweest, realiseerden we ons. Vorig jaar waren we erbij, toen een groep kayakkers de Waddenzee op ging. In februari 2018 zagen we er in arctische omstandigheden grote ijsschotsen voorbij drijven in het ijzig koude water …

Deze keer waren we er op een mooie, rustige vrijdag die na de koffie nog even tijd bood voor een fotosessie aan de waterkant. Vanaf de kade begon ik een paar bergeenden te fotograferen, die niet ver bij ons vandaan slobberend door het slik liepen. Tijdelijk lieten ze steeds hun sporen achter. Na enige tijd ben ik gaan uitzoomen om zoek te gaan naar minimalistische beelden van de bergeenden op het in de zon glanzende Wad …

= morgen nog wat laatste minimalistische beelden van het Wad …

‘De Tocht’

Aafje en ik hadden in december een arrangement gekregen voor de musical ‘De Tocht’, die sinds 1 oktober vorig jaar speelt in het speciaal voor deze voorstelling gebouwde Friso Theater in Leeuwarden. Gistermiddag hebben we de voorstelling bijgewoond en we hebben ons er prima mee vermaakt. Na binnenkomst hebben we meteen een ravitailleringsstop gemaakt bij een koek & zopie tentje, want je moet bij zo’n monstertocht goed voor de inwendige mens zorgen. Chocolademelk met slagroom en oranjekoek, een geweldige binnenkomst …

‘De Tocht’ vertelt het verhaal van een groep vrienden, die in hun kinderjaren hebben afgesproken om samen de volgende Elfstedentocht te rijden. Zesentwintig jaar na de vorige editie van de tocht is het in de winter van 2023-’24 zover, de zestiende Elfstedentocht kan worden georganiseerd. De kinderen zijn inmiddels volwassen geworden en hebben allemaal een eigen leven opgebouwd, ieder met zijn problemen en obstakels. De Elfstedentocht blijkt dan een ontdekkingstocht om te zien of de band van vroeger nog bestaat. Wat is er nog over van hun vriendschap …?

Het verhaal is wat dunnetjes en de acteurs konden me niet steeds overtuigen. Maar voor oog en oor is deze tocht één groot feest. Met een live orkest dat onzichtbaar voor het publiek in de coulissen zit te spelen, draaien tientallen figuranten hun rondjes over het ijs. Dat doen ze op een ijsbaan met een oppervlakte van bijna 2.000 vierkante meter, die via een ingenieuze constructie om de tribune heen draait. Met behulp van grote verschuivende videoschermen wordt het publiek meegenomen op de barre tocht langs de elf Friese steden. Van de gezellige sfeer onderweg tot het lijden van de schaatsers, die struikelend over keihard ijs, verblind door zware sneeuwbuien hun weg zoeken. Als er op enig moment dan ook nog een snijdende wind door de zaal waait, wordt dat pijnlijk afzien van de toerrijders letterlijk voelbaar …

*Dankjewel, Nils, we hebben ervan genoten!

Terug over de Waddendijk

Nadat Jetske het verzoek had gekregen om te stoppen met fotograferen bij het podium, besloten we terug te gaan richting auto. We hadden de bijzondere setting op de Peazemerlânnen aan de rand van het Wad bekeken en we ook de oude palenrij hadden we weer gezien. Het was goed zo …

Nadat we op de heenweg op de normale manier over de dijk waren geklommen, stelde ik voor om op de terugweg gebruik te maken van de trap. Technisch gesproken bevinden die trappen en de brug zich maar op beperkte hoogte boven de dijk. Voor hoogtevrees was ik dan ook niet bang …

Maar ik moet toegeven, dat ik die brug toch knap hoog begon te vinden, toen ik aan de voet van de trap stond. En even later van boven naar beneden kijkend – waar Jetske intussen ook aan de klim was begonnen – vond ik toch een knappe diepte. Maar het uitzicht over het operaterrein en de daarachter liggende Wadden, was dan wel weer heel mooi …

Ik moet ook gewoon niet te steil naar beneden kijken, dan is er niets aan de hand. Voor Jetske, die nog net wat meer last van hoogtevrees heeft, viel het niet echt mee. Zwaar bepakt en bezakt daalde ze stapje voor stapje af. Daar werd ze vanaf het terras aan de overkant van de straat met een applausje beloond …

Omdat het intussen ook tijd was om aan de inwendige mens te denken, lieten we ons een stuk appeltaart en een stuk oranjekoek op dat terras goed smaken. Hoewel het al tegen het eind van de middag liep, stelde ik Jetske voor om na de koffie nog even een kijkje te nemen bij de coupures in de oude zeedijk ten zuidoosten van Paesens. Hoewel ze niet meteen wist wat ze zich er bij voor moest stellen, moesten we dat maar doen, vond Jetske …

Maar voordat we naar die dijkcoupures gaan, morgen eerst nog wat foto’s die ik vanaf de brug over de dijk heb gemaakt.

De dei fan de derby

De dag van de derby

Yn it kader fan de Fryske derby tusken sc Cambuur en sc Hearrenfean yn’e Eredivyzje fan it betelle fuotbal hjoed wer in twatalich logje …

In het kader en de Friese derby tussen sc Cambuur en sc Heerenveen in de Eredivisie van het betaald voetbal, vandaag weer een tweetalig logje …

160131-1430x

De tiid dat ik my noch in echte fuotballeafhawwer neamde, leit al in jier as wat efter ús. Der giet my tsjintwurdich foaral by de grutte klubs fierstentefolle jild yn it fuotbal om. En der steane my gauris tefolle snotnoazen op it fjild, dy’t harren jild net wurdich binne, wylst se in te grutte bek en betiiden rûnút minachting ha foar publyk en parse. En dan noch it ieuwige wangedrach in part fan it publyk, dat de namme supporter net iens wurdich is …
It kearpunt wie foar my de huldiging fan it Nederlânsk alvetal nei ôfrin fan it WK 2010. In huldiging mei in rûnfeart troch de Amsterdamse grêften, it like wol as wiene se wrâldkampioen wurden. Kom op, it wie net mear as in twadde plak …

De tijd dat ik me nog een echte voetballiefhebber noemde, ligt al een jaar of wat achter ons. Er gaat me tegenwoordig vooral bij de grote clubs veel te veel geld in het voetbal om. En er staan me vaak te veel snotneuzen op het veld, die hun grote geld niet waard zijn, terwijl ze een veel te grote mond hebben en af en toe zelfs openlijk minachting tonen voor publiek en pers. En dan nog het eeuwige wangedrag een deel van het publiek, dat de naam supporter niet eens waard is …
Het keerpunt was voor mij de huldiging van het Nederlands elftal na afloop van het WK 2010. Een huldiging met een rondvaart door de Amsterdamse grachten, het leek wel alsof ze waren wereldkampioen geworden. Kom op, het was niet meer als een tweede plaats …

160130-1449x

As it om fuotbal giet, folgje ik de lêste jierren yn feite allinne de Fryske klub út myn berteplak noch, sc Hearrenfean koartwei It Fean. De oare Fryske klub, sc Cambuur út Ljouwert, hat noait echt myn klub west. Dêr sitte my tefolle ûnferstânen tusken de supporters, dy’t trainers en spilers mei pek en fearren de stêd ut jeie as it harren net nei it sin giet. Dat waard juster ek wer goed dúdlik, doe’t sa’n ûnferstân foarôfgeand oan de lêste training fan Cambuur foar de derby in fjoerwurkbom op it fjild smiet. It gefolch: in steward fan Cambuur moast swier ferwûne ôffierd wurde om yn it sikehûs in operaasje te ûndergean …

Als het om voetbal gaat, volg ik de laatste jaren in feite alleen de Friese club uit mijn geboorteplaats nog, sc Heerenveen kortweg Heerenveen. De andere Friese club, sc Cambuur uit Leeuwarden, is nooit echt mijn club geweest. Daar zitten me te veel onnozele halzen tussen de supporters, die trainers en spelers met pek en veren de stad uit jagen als het hen niet naar de zin gaat. Dat werd gisteren ook weer goed duidelijk, toen ’t zo’n onverstand voorafgaand aan de laatste training van Cambuur voor de derby een vuurwerkbom op het veld gooide. Het gevolg: een steward van Cambuur moest zwaar gewond worden afgevoerd om in het ziekenhuis een operatie te ondergaan …

160130-1450x

Hawar, hjoed is de dei fan de Fryske derby tusken Cambuur en It Fean, de wedstryd tusken de stêd en de rest fan Fryslân, en dy wolle we dochs net misse. Om op’e hichte te bliuwen fan it spulferrin sette we fan ‘e middei Omrop Fryslân Radio oan foar it streekrjochte ferslach. En dan gean we der ris noflik foar sitten, want we krije ek noch in lekker stik oranjekoeke by de kofje. Dat fûn Aafje juster nammentlik wol in moai doel foar har folle sparkaart fan de bakker …

Enfin, vandaag is de dag van de Friese derby tussen Cambuur en Heerenveen, de wedstrijd tussen de stad en de rest van de provincie Fryslân, en die willen we toch niet missen. Om op de hoogte te blijven van het spelverloop zetten we vanmiddag Omrop Fryslan Radio aan voor het rechtstreekse verslag. En dan gaan we er eens lekker voor zitten, want we krijgen we ook nog een lekker stuk oranjekoek bij de koffie. Dat vond Aafje gisteren namelijk wel een mooi doel voor haar volle spaarkaart van de bakker …

160130-1452x