We naderen het eind van het Smidspaed over de strekdam in de Waddenzee bij Peazens-Moddergat. Daar reikt rechts een palenrij naar het oosten de Waddenzee in …
Achter deze dubbele palenrij, een zogenaamde rijsdam, wordt onder invloed van eb en vloed voortdurend sediment aangevoerd, waardoor het buitendijkse kweldergebied van de Peazemerlânnen heel langzaam blijven groeien. Het is deze dynamiek die het Waddengebied zo boeiend maakt …
Even een ruime blik over het Wad vanaf het Smidspaed (Open StreetMap) langs de Peazemerlânnen …
Bijna alleen water en lucht, met alleen hier en daar een streepje zand van de Engelsmanplaat en Het Rif (OpenstreetMap) en wat kleur van een boei in de verte …
We hadden ongeveer een derde deel van de strekdam langs de Peazemerlânnen afgelegd (OpenStreetMap), toen ik even omkeek naar de zeedijk. We bevonden ons intussen ter hoogte van de laatste paaltjes van mijn geliefde palenrij een stukje verderop bij Peazens-Moddergat …
Jetske zag op dat moment een tureluur staan. De vogel had daar een perfecte schutkleur, zodat ik eerst even goed moest zoeken. Hij leek helemaal in de zeeklei op te gaan …
Het zag er wel erg droog uit op de foto’s van gisteren, maar zoals ik in de reacties hier en daar al schreef, in werkelijkheid viel het reuze mee. Het was vooral een kwestie van beeldkeuze …
De foto’s van gisteren had ik gemaakt vanaf het eerste deel van de dam langs de Peazemerlânnen, de westelijke poot van het Smidspaed. Hier wordt stilletjes nog altijd nieuw land aangewonnen, daardoor ligt het wat hoger. Vermoedelijk komt dat deel alleen nog onder water te staan bij springtij. Verderop langs de dam nam de nattigheid flink toe …
Vóór ons zagen we de strekdam langs de Peazemerlânnen liggen. Die dam stond al jarenlang op mijn lijstje. Vaak had ik er vanaf de dijk bij de oude palenrij naar staan kijken, maar wetend hoe lang hij is, hoefde ik er simpelweg niet aan te beginnen. De komst van de Whill bracht daar verandering in. Nu lag dat lange pad eindelijk voor me open …
Het gaat in ons land al wekenlang over het gebrek aan regen en de daarmee samenhangende droogte. Het viel ons op, dat het ook aan de zeezijde van de strekdam behoorlijk droog was. Aan de droogtescheuren te zien, was het al geruime tijd geen echt hoog water geweest …
Als een volleerde wadloper was een tureluur bezig om zijn kostje bij elkaar te scharrelen op het Wad bij Peazens-Moddergat …
Vorige week hadden fotomaatje Jetske en ik afgesproken om zo mogelijk gisteren naar het Wad te gaan. Omdat er de hele week een koude noordoostelijke wind stond, leek het me echter beter om het frisse Wad nog maar even uit stellen. Daarom besloten we donderdagavond om naar het Fochteloërveen te gaan. Toen vrijdagochtend de wind was gaan liggen, besloten we echter toch maar naar het Wad te gaan. Ja, wij kunnen dat. En dus begonnen we ons uitstapje gistermorgen even na elven bij het zeemijn-monument ten oosten van Peazens-Moddergat (OpenStreetMap) …
Bij aankomst zagen we niet ver het monument een dood schaap liggen. Zodra we uitstapten, begon het dier echter met zijn poten te bewegen. “Kijk nou,” zei Jetske, “hij leeft nog.” Hij was waarschijnlijk omgerold op de dijk, waarna hij hulpeloos op zijn rug was blijven liggen. Samen hebben we hem weer op zijn pootjes gezet, waarna hij binnen de kortste keren weer op de kruin van de dijk stond …
Daarna begonnen we aan ons tochtje naar het Wad. Whilly had het even moeilijk met één van de vee-roosters, maar op de klim naar de kruin van de dijk lieten we Jetske ruim achter ons. Genietend van het eerste uitzicht over het Wad, werd ik meteen de zilte geur gewaar, toen ik daar op Jetske wachtte …
Gezellig pratend, wijzend en fotograferen begonnen we aan de ca. 1,5 km lange strekdam langs de Peazemerlânnen. Op de kop van de dam (OpenStreetMap) hebben we bijna aan het eind van de wereld onze broodjes gegeten. Het was heerlijk! En alsof het zo was afgesproken, stak er een noordelijk windje op, toen we aan de terugweg begonnen …
Moe, maar voldaan, zit ik nu enkele honderden foto’s te sorteren. De komende tijd zal ik daar het e.e.a. van laten zien. Om ook tijd en energie te houden voor natuur, landschap en het mooie actuele weer, zal ik dat zonder al teveel tekst doen. Ik geniet van het mooie weer en ik wil van alles, maar om op de been te blijven moet ik hier en daar keuzes maken …
Mooi weekend allemaal!
Afanja's Weblog 