Schitteringen rond ’t klif

Het zijn niet de kliffen van Dover of Normandië, maar ook Fryslân heeft zijn kliffen. Het Oudemirdumer Klif is het zuidelijkste van drie kliffen langs de Friese zuidwestkust. Hierna zullen we ook nog een kijkje nemen bij het Mirnser Klif en bij Reaklif. Maar eerst nestelen we ons even op één van de bankjes …

Het Oudemirdumer Klif ligt bovenop een keileembult, waardoor het ruim 6 meter hoog boven het IJsselmeer uittorent. De Zuiderzee sloeg de bult eeuwenlang af tot er een steile klifwand ontstond. Na de aanleg van de Afsluitdijk kwam de zere hier tot bedaren en stopte de afkalving van het klif. Daarna kreeg de natuur de kans zich verder te ontwikkelen. Natuurmonumenten kocht het Oudemirdumer Klif al in de jaren 30 van de vorige eeuw …

De natuur op en aan de voet van het klif is van unieke waarde en direct verbonden met de bijzondere geschiedenis van dit gebied. Zo groeien er meer dan 250 soorten planten met allemaal hun eigen verhaal. Er komen planten voor van ver in Duitsland, via rivieren meegenomen het IJsselmeer in en uiteindelijk aangespoeld op het klif. Door de invloed van het vroegere zoute water van de Zuiderzee vind je er zelfs nog planten die van zout water houden. Je mag er echter alleen op afstand van genieten, want de voet van het klif is niet toegankelijk … 

Ik had er genoeg aan om vanaf één van de bankjes te genieten van het uitzicht. Hoe vaak ik hier ook al heb gezeten, het uitzicht is er elke keer weer uniek. Deze vrijdag heb ik vooral genoten van de prachtige schitteringen op het IJsselmeer …

Aan alles komt een eind, ook aan dit kortstondige genieten op het Oudemirdumer Klif. We volgden het Minneminnespaad terug naar de auto. De terugweg was voor mijn onderdanen alweer wat pittiger dan de heenweg, maar met onderweg twee korte tussenstops redden we het weer …

– wordt vervolgd

Langs Minneminnespaad

Nadat we een paar plaatjes hadden geschoten van het huisje van de laatste visser van het klif, begonnen we aan de wandeling over het ruim 300 m lange Minneminnespaad in de richting van het IJsselmeer. Gelukkig was het met een temperatuur net boven de 20°C helemaal mijn weer, zodat ik de wandeling wel aandurfde …

Het weiland links van het pad werd bevolkt door wat jongvee. Rechts waren in de verte de zachte glooiingen van Gaasterland te zien. Het paadje lag er trouwens keurig bij. De klinkers waren vervangen door asfalt, zodat ik er goed uit de voeten kon. Dat betekent bovendien, dat ik in de toekomst zo nodig ook met de rolstoel makkelijk op het Oudemirdumer Klif kan komen …

Zonder noemenswaardig oponthoud bereikten we enige tijd later het uitzichtpunt op het Klif. Eén van de bankjes op het hoogste punt van het klif was bezet. Daarom stelde ik voor om een etage lager te gaan zitten. En toen was ik toch wel blij dat ik even kon zitten. Het grote genieten van rust en ruimte kon beginnen …

– wordt vervolgd

Onderweg naar de kliffen

Jetske stelde vorige week voor om weer eens een ritje langs de Friese kliffen langs het IJsselmeer te maken. Dat leek mij een prima plan. We waren nog maar nauwelijks onderweg, toen de snelheid er even uit ging. Op een weg waar inhalen nog niet zo simpel was, kwamen we tijdelijk achter paard en wagen terecht. Maar ach, wat maakte het uit, het was mooi weer en we hadden alle tijd …

Ook een stop voor de brug over het Prinses Margrietkanaal bij Lemmer kon er nog best af. Ik maakte van de gelegenheid om even de benen te strekken. Van rechts naderde de zeilboot die voorrang kreeg en aan de linkerkant stond een tekst, die ik helaas niet helemaal kon lezen …

Na een klein uurtje hadden we onze eerste bestemming van de dag bereikt. Nadat we waren uitgestapt, maakten we eerst de min of meer traditionele foto van het huisje van Minne Minnes de Vries, de laatste Zuiderzeevisser van het Klif … 

– wordt vervolgd

Rust, ruimte en duisternis

Rust, ruimte en duisternis zijn een paar van de kernwaarden van het Lauwersmeergebied. Dat er veel vogels in het gebied zitten, is hier gisteren al genoemd. Een groot deel van de open vlaktes (ongeveer 2000 hectare) in het uitgestrekte natuurgebied rondom het Lauwersmeer wordt kort gehouden door grote grazers, waaronder ongeveer 500 Schotse hooglanders en ongeveer 250 konikpaarden. Vanaf het uitkijkpunt zagen we in de verte een groep koniks staan …


Voor liefhebbers van de sterrenhemel is het ook een paradijs. Nergens in Nederland schijnt het nog zo donker te zijn als in het Lauwersmeergebied. Het is niet voor niks dat Nationaal Park Lauwersmeer in oktober 2016 door de International Dark Sky Association officieel is uitgeroepen tot Dark Sky Park. Een Dark Sky Park is een gebied waar het donker is, waar de duisternis behouden blijft en waar bezoekers ‘s nachts welkom zijn om die duisternis te beleven en de sterrenhemel te zien. Dat het Lauwersmeer hiertoe is benoemd, is toch wel bijzonder, want ons land is één van de landen met de meeste lichtvervuiling ter wereld. Klik hier voor mee info over Dark Sky Park Lauwersmeer

Update: tot slot nog even een satellietfoto van de lichtvervuiling in West-Europa. Als je daar naar kijkt, zal duidelijk zijn dat het zo gek nog niet is om het Lauwersmeergebied te benoemen tot Dark Sky Park …

Tijd en ruimte

We staan nog steeds bij de Schouwstrasluis (Google Maps) in Nij Beets. Op de onderstaande foto kijken we in noordoostelijke richting langs het Polderhoofdkanaal …

Dit is ook de plek waar de dichtregels vandaan komen die ik hier zondag al liet zien. Ze staan op een kunstwerk van golvend cortenstaal, dat hier in 2016 is geplaatst ter gelegenheid van de heropening van het kanaal en de sluis …

‘Tijd en ruimte’ is een gedicht van de Friese dichteres Baukje Koolhaas …

En speciaal voor mijn volgers die de Nederlandse taal niet machtig zijn een vertaling:

Anita’s favoriete uitwaaiplekje

Bij Zwarte Haan staan twee lange roestvrijstalen zitbanken van 7,5 meter op de Waddendijk, die zijn ontworpen door de architect Gunnar Daan. Met mijn rug naar het vasteland zittend, heb je vanaf de ene bank zicht op de andere, met daarachter de uitgestrektheid van het Wad. Samen vormen de twee scheef tegenover elkaar staande banken een ontmoetingsplek en een monument ter nagedachtenis aan de Friese PvdA-politica Anita Andriesen

Anita Andriesen was een politica naar mijn hart, zo rood als een kreeft en altijd recht door zee. Ze was gedeputeerde voor de PvdA in de provincie Fryslân en heeft veel voor de provincie betekend. De bank waar ik op ben gaan zitten draagt de tekst “Om de kwaliteit fan de romte”. Deze titel is ontleend aan het provinciale streekplan ‘Om de kwaliteit fan de romte’ uit 2007, dat voor een belangrijk deel Anita’s werk was …

Anita Andriesen overleed op 3 december 2008 op 51-jarige leeftijd op een steenworp afstand hier vandaan, in haar woonplaats Oudebildtzijl, aan de gevolgen van kanker. Voor Anita en haar gezin was dit een favoriet ‘uitwaaiplekje’

Voor Aafje en mij had deze plek al sinds 2001 een bijzondere betekenis, omdat hier de as is uitgestrooid van een lieve vriendin, die net als Anita Andriesen op veel te jonge leeftijd aan kanker is overleden. Sinds deze prachtige banken er staan, vind ik het helemaal een fijn plekje eens even wat te mijmeren en te genieten van het weidse uitzicht …

Morgen hebben we hier een ontmoeting met een paar pelgrims.

Op reis naar de maan

Het zal je vast niet zijn ontgaan, vandaag is het op de kop af 50 jaar geleden dat Apollo 11 werd gelanceerd. Vier dagen later zette de Amerikaanse astronaut Neil Armstrong als eerste mens voet op de maan met de beroemde woorden: “That’s one small step for a man, one giant leap for mankind.”

Als kinderen groeiden we in de jaren zestig op in een spannende tijd te midden van zaken als de Koude Oorlog en de race naar de maan. De ruimtevaart was volop in ontwikkeling en kleurde onze jeugd met zaken als de tv-serie ‘Thunderbirds’, ruimtevaartbehang en ruimtevaartspeelgoed. De reis van de Apollo 11 met de landing op de maan was wat mij betreft wel hoogtepunt uit die tijd. Ik heb lang in de veronderstelling geleefd, dat ik die landing en de eerste stap van Neil Armstrong op het maanoppervlak indertijd allebei live gezien heb. Daar ben ik later toch wel wat over gaan twijfelen. Nu is er echter een herkansing …

Ter gelegenheid van dit 50-jarig jubileum, heeft NASA momenteel o.a. een website online, waarop je de hele reis van Apollo 11 van begin tot eind integraal kunt beleven. Vanaf T-minus 1 (de laatste minuut voor de lancering), via de landing op de maan tot en met de terugkeer op aarde kun je de hele reis met alle gesprekken tussen de vluchtleiding en de astronauten volgen. Daarbij kun je gelijktijdig kijken naar foto’s en videobeelden van de reis, die voortdurend worden geactualiseerd binnen de tijdlijn. Door op het onderstaande linkje te klikken, ga je naar de betreffende site van NASA. Ik denk, dat ik die weergave straks maar eens in gang zet. In de Tour is het tenslotte toch een rustdag …

“De reis van Apollo 11 in Real Time …”

En over de maan gesproken …
Komende nacht is vanuit Nederland en België bij heldere hemel een gedeeltelijke maansverduistering te zien. Het begin van de verduistering vindt plaats als de maan bij ons nog niet op is. Om 23:31 uur is de verduistering maximaal. De maan staat dan laag boven de horizon (ongeveer 10 graden). Hou hier rekening mee bij het kijken. Tussen de bebouwing zul je dan nog weinig zicht op de maan hebben. Het is dus belangrijk om een plek met vrij zicht op de zuidoostelijke horizon te kiezen …

Ik sluit af met een greep uit de foto’s, die ik de afgelopen 10 jaar van de maan heb gemaakt. Nadat ik jullie allen voor de komende tijd mooi weer en lange dagen heb gewenst, zal ik eens kijken of ik me een tijdje rustig op het ritme van tijd en ruimte voort kan laten deinen …

Een mooie zomer en alle goeds gewenst. Tot ooit!