Een perfecte landing

Nadat de wulp uit zicht was verdwenen, brak de lucht even open. Terwijl ik de eerste voorzichtige zonnestralen verwelkomde, werd mijn aandacht weer getrokken door de grutto. Die had zijn dikke dampaal intussen verlaten en vloog een paar maal luid roepend om me heen …

Nadat hij al eens in de buurt van zijn vermoedelijke partner in het weiland was neergestreken, maakte hij na een volgend rondje een perfecte landing op een paaltje iets verderop …

Vanaf het paaltje leek hij iets in de richting van zijn vrouwtje te roepen. Ik heb eventuele verdere ontwikkelingen niet afgewacht en ben in de auto gestapt om nog even in de Jan Durkspolder te kijken …

Jonge koolmezen op verkenning

Hoewel het hier af en toe ook een natte boel is, mogen we in Drachten niet mopperen over de hoeveelheid regen. Vaak trokken de zwaarste buien bij ons langs. Het gaf mij ook deze week in ieder geval verschillende keren de kans om even in de tuin te zijn …

Toen ik dinsdag rond het middaguur even op het terras zat, verschenen er een paar jonge koolmeesjes. Op speelse wijze dartelden ze door de tuin. Eén van de koolmeesjes landde op de roestbruine grutto van cortenstaal achter in de tuin. Al snel werd hij gevolgd door een broertje of zusje. Een derde meesje streek neer op de lisdodden van cortenstaal en begon die te onderzoeken …

Het was weer een van die mooie momentjes, die ervoor zorgen dat het nog steeds geen straf is om af en toe eens op de tuin aangewezen te zijn …

Daar is hij dan: de grutto

Anderhalve week geleden heb ik, op zoek naar grutto’s, een vergeefse rit naar de Surhuizumermieden gemaakt. Hoewel het met 8°C onder een grijs wolkendek weer geen aanlokkelijk weer was, besloot ik vanmorgen nog eens een poging te wagen. Ditmaal had ik meer succes …

In het plasdrasland links van de weg stonden tientallen grutto’s druk te poetsen. Verderop scharrelden diverse eenlingen en koppeltjes rond. Even later streek er rechts van de weg op korte afstand een grutto bij een kleinere plas neer …

Tot mijn genoegen begon hij uitgebreid zijn ochtendtoilet te maken. Veel beter had ik het met de eerste grutto van dit jaar niet kunnen treffen …

Nadat hij kennelijk tevreden was, draaide hij zich om en liep een stukje bij de plas vandaan. Al snel leek hij een vette worm of iets van dien aard gevonden te hebben. Zijn dag goed, mijn dag goed …

Een witje in de herfsttuin

De tuin begint langzaam maar zeker meer naar herfst te kleuren en te geuren. De temperaturen doen echter nog geenszins aan herfst denken. Afgelopen nacht was de minimumtemperatuur in onze tuin 17,2°C. Toen ik vanmorgen rond koffietijd naar buiten liep, was het met 17,5°C zowaar lekker herfstweer …

Zoals bekend ga ik nooit zonder mijn camera naar buiten. Vanmorgen had ik mijn camera nog maar nauwelijks op het statief gezet, toen er een witje neerstreek op de verbena. Hij gaf me niet alleen de kans om een uitgebreide fotoserie te maken, maar ik kon er ook nog een mooie video-opname met bonus van maken. Maar dat is voor morgen …

Een vreemde vogel in de tuin

Komen we sinterklaasavond tegen negen uur thuis, zit er een of andere vogel achter in onze tuin …

Bijzonder dat het dier begin december nog niet ergens in Guinea-Bissau of een ander warm oord zit …

Het is natuurlijk wat een vreemde omgeving voor het dier, maar schijnt hem hier wel te bevallen, want hij staat er nog steeds …

Een mooie grutto fly-by

Nadat ik mijn korte rondje door de Surhuizumermieden had voltooid en terug was op het uitgangspunt, parkeerde ik nogmaals op hetzelfde plekje in de berm. Zodra de auto tot stilstand was gekomen, had ik nog net genoeg tijd om mijn camera te pakken en deels uit het open raam hangend scherp te stellen op een naderende grutto …

Hij beloonde me met een prachtige fly-by …

Alarmerende grutto’s

Van de vogels in de tuin gaan weer terug naar de grutto’s in de Surhuizumermieden. Nadat ik vanuit de auto een paar grutto’s in het hoge gras had geportretteerd en wat landschapsfoto’s had gemaakt, besloot ik even een wandelingetje te maken …

De auto is in zo’n gebied een prachtige schuilhut, die meestal al snel door de grutto’s wordt geklasseerd als ‘ongevaarlijk’. Zodra je buiten de auto komt, wordt het echter een ander verhaal. Waar de mens aan de wandel gaat, is het altijd oppassen. Wanneer er jongen zijn, vliegen er vaak al snel één of meerdere grutto’s luidkeels roepend over en om je heen. De jongen houden zich op zo’n moment verborgen in het gras …

Eén alarmerende grutto op de foto is al mooi, maar als het er meer zijn, die in formatievlucht over je hoofd scheren, dan is het helemaal mooi. Twee grutto’s gaven me de kans om daar wat foto’s van te maken. Hun boodschap was echter duidelijk: mijn aanwezigheid werd hier niet op prijs gesteld. Vanuit technisch oogpunt zijn het geen topfoto’s, maar ik had geen tijd om de instellingen van mijn camera eerst nog even secuur te checken …