De begraafplaats van Brongergea

Opgravingen hebben onlangs geleerd dat er rond 1100 al mensen begraven werden op het kerkhof. Daarom lijkt het aannemelijk dat er rond die tijd ook al een kapel gestaan moet hebben. Ene Bronger zou hier een kapel gesticht hebben, die in de veertiende eeuw een zelfstandige parochie werd: Brongergea. Gezien de grootte van het kerkhof is dat eerst waarschijnlijk een kleine kapel geweest …

Voordat we de begraafplaats betreden, wordt mijn aandacht ook hier weer getrokken door een zwerfsteen met een gedicht. Ditmaal betreft het een gedicht van de Friese schrijver/dichter Theun de Vries

Naast de ingang staat verder een imposant informatiepaneel over de geschiedenis van Brongergea door de eeuwen heen …

Als we ons hebben ingelezen, doe we het hek open en lopen we de begraafplaats op …

– wordt vervolgd

In een parklandschap

Na de fotosessie met de koeien vervolgden we onze weg. Jetske vroeg waar we eigenlijk naar toe gingen. ‘Naar Brongergea,’ reageerde ik met een glimlach, vermoedend dat ze daar nog nooit van had gehoord. Dat bleek wel te kloppen, maar om er te komen moesten we eerst door voor Jetske wel bekend gebied …

Even dacht mijn fotomaatje dat we naar de Ecokathedraal zouden gaan, die afslag lieten we echter links liggen. Om bij Brongergea te komen, moesten we eerst door het parklandschap Oranjewoud. Bij een vijver met de eerste herfstkleuren op de oever zocht Jetske een parkeerplekje. Vooral de vijver met zijn super strakke weerspiegeling was een fijn object …

Op een van de oevers stond een bankje aan de rand van het water. Een stukje daarachter lag bij een dikke boom een zwerfsteen met een tegeltje waar een gedicht op stond …

Het bankje bood uitzicht op een eilandje in de vijver met een eendenverblijf. Daarachter schemerde in de verte een wit bouwwerk door bomen en struikgewas …

Een wandel- en fietspad voerde via een bruggetje naar beboste verten in het parklandschap …

– wordt vervolgd

Ecokathedrale kuier 2

Nadat ik half november 2002 voor het eerst in de Ecokathedraal bij Mildam was geweest, wist ik meteen dat een tweede bezoek niet lang uit zou blijven. Maar dat ik er twee dagen later alweer zou zijn, had ik toch niet ingeschat. Aafje was na mijn enthousiaste verhaal over de bijzondere sfeer die er in de Ecokathedraal hing èn over de prachtige grijze kat die ik er had getroffen, zo nieuwsgierig geworden dat ze het ook allemaal wel eens wilde bekijken …

En zo zwierven we twee dagen later samen tussen de gestapelde bouwwerken rond. Hoewel we de grijze kat niet meer hebben getroffen, was ook Aafje onder de indruk van het werk dat hier werd verzet. Een verslag van deze tweede “Ecokathedrale fotokuier” waarin bloeiende distels en kardinaalsmutsen voor een kleurig slot zorgden, is hieronder te zien …

Volgende week zondag deel 3, waarin ik de Ecokathedraal voor het eerst onder een dun laagje sneeuw zag –