Flinters om de Verbena hinne yn’e tún …
Vlinders rond de Verbena in de tuin …

Flinters om de Verbena hinne yn’e tún …
Vlinders rond de Verbena in de tuin …

Nauwelijks zichtbaar deinde de lange stengel van de verbena zachtjes op een neer. Hoewel dit al een erg mooi beeld was, hoopte ik stiekem dat er in deze setting nog even een vlinder op de bloemen neer zou strijken. Daar heb ik echter vergeefs op zitten wachten …

Zoals ik gisteren al schreef, begon ik de dag met een geaderd witje op de verbena. Ik zat net met de camera op het statief te luisteren naar een soundscape op mijn smartphone, toen ik hem zag landen. Het waaide nogal, dat maakte het voor de vlinder niet gemakkelijk om zich vast te blijven klampen aan de bloemen, maar het lukte hem toch wonderlijk goed …

Die wind zorgt normaal gesproken vaak voor hinderlijk windgeruis. In de nabewerking probeer ik dat meestal wat weg te werken door er een muziekje overheen te zetten. Omdat ik in dit geval via Mastodon net zat te luisteren naar de soundscape ‘Uit de zee’ van Ferrie = differentieel (https://ferrie.audio/), had ik daar in dit geval geen werk van. Terwijl de camera liep, heb ik mijn mobieltje bij de microfoon van de camera gehouden …
En zo werd ‘Uit de zee’ ‘In de wind’ …
Hopelijk kun je ermee leven, Ferrie …
De tuin begint langzaam maar zeker meer naar herfst te kleuren en te geuren. De temperaturen doen echter nog geenszins aan herfst denken. Afgelopen nacht was de minimumtemperatuur in onze tuin 17,2°C. Toen ik vanmorgen rond koffietijd naar buiten liep, was het met 17,5°C zowaar lekker herfstweer …

Zoals bekend ga ik nooit zonder mijn camera naar buiten. Vanmorgen had ik mijn camera nog maar nauwelijks op het statief gezet, toen er een witje neerstreek op de verbena. Hij gaf me niet alleen de kans om een uitgebreide fotoserie te maken, maar ik kon er ook nog een mooie video-opname met bonus van maken. Maar dat is voor morgen …



Nadat het gistermorgen enige tijd had geregend, werd het ’s middags nog lekker nazomerweer. Nu we steeds meer in de greep van herfstig weer en wind komen, probeer ik nog meer om regelmatig even op het terras te zitten. Daarbij werd ik rond 15.00 uur verrast door een blinde bij (dat is geen bij, maar een zweefvlieg) die neerstreek op het kozijn van de schuifpui …

Anderhalf uur later kreeg ik voor de tweede keer dit jaar de kans om een koolwitje op de verbena te fotograferen. Eind juli kon ik er bij mooi stil weer een mooie macrofoto van maken. Dat zat er gisteren niet, daarvoor waaide het te hard. Bovendien zag ik het niet zitten om er naar toe te lopen. Ook bij deze foto’s bracht de zoomlens weer uitkomst. Ik kreeg waar voor mijn geld, de vlinder had zich al snoepend bijna 180° gedraaid, toen hij door een windvlaag van de bloem werd geblazen …



Op de warmste uren van de dag zit ik het liefst in mijn relatief koele computerhoekje. Regelmatig draai ik mijn bureaustoel even naar rechts om een blik in de tuin te werpen. Meestal levert dat niet veel bijzonders op en kan ik me al snel weer op het beeldscherm richten. Sinds de ijzerhard (Verbena) op het terras weer in bloei staat, strijkt daar gelukkig weer vaak fotogeniek leven op neer …

Toen ik zaterdag vanuit mijn hoekje deze heidelibel op de ijzerhard zag zitten, ben ik even met de camera naar buiten gelopen. Eenmaal ter plekke wilde hij in eerste instantie niet meewerken aan een fotosessie. Hij vloog kortstondig op, maar zoals vaak het geval is, streek hij al snel weer op hetzelfde plekje neer. Een kort moment werd me een vrije blik op de ogen gegund. Daarna ging de sluier weer neer, maar wat was het een mooi afgewerkte en delicaat lijkende sluier …

Donderdagochtend kwamen de foto’s me zo gezegd lekker aanwaaien op het terras …

Vlak voor twaalven ging er op amper 3 meter bij me vandaan een koolwitje op de verbena op het terras zitten …

Nadat ik ’n paar zijaanzichten had kunnen maken, liet hij als een volleerd voor- en achterkant nog even mooi zien …