Doorzomeren

De zomer blijft zijn tol eisen van mijn energie. Letterlijk alles wat ik doe kost de laatste tijd weer extra moeite en energie. Daar is maar één remedie tegen bestand: gewoon niet teveel doen. Zo lang ik me in alles wat in acht neem, gaat het prima. Ik breng mijn dagen daarom vooral in huis en tuin door. De afgelopen weken heb ik me daarom op passieve wijze weer zeer sportief beziggehouden met de Tour de France en het skûtsjesilen. Op fotografisch gebied valt er in de tuin nog wel eens wat te beleven …

En ook buiten de tuin scoor ik af en toe nog wel eens een paar plaatjes. Als ik al eens even weg ben, dan is het meestal voor een ochtendritje met de auto naar een vogelkijkhut of op de iLark voor een kort rondje in Drachten of directe omgeving. En dat bevalt prima, easy does it. Ook het bloggen houd ik voorlopig op een laag pitje door wat korter van stof te zijn en wat vaker te volstaan met een ‘like’. Kortom: we zomeren nog even door zonder overprikkeld te raken …

Een mooi ritje na rust

Nadat ik afgelopen week in de herstelmodus heb gestaan na het bezoek aan de haven van Lauwersoog en nog een paar fotolocaties met mijn fotomaatje, heb ik gistermiddag weer een lekker ritje gemaakt op de iLark.

Met o.a. langs de weg een mooie pluktuin met prachtige bloemen en rond het bankje waar ik stopte een keur aan vlinders en hommels, was het een mooi ritje. Toen de koeien de schaduw opzochten, werd het voor mij tijd om op huis aan te gaan …

Hé … goh … tjee … (2)

Om te beginnen bedankt voor jullie reacties n.a.v. de foto van het geaderd witje van gisteren. Omdat (bijna) niemand me precies heeft kunnen vertellen hoe het nu zat met de onderstaande foto, kom ik daar vandaag nog maar even op terug. De beste omschrijving kwam van Paul Brugman op Mastodon. Hij schreef: “Klein geaderd witje dat op een wat onbeholpen manier een bloem aanvliegt, met een soort Fosbury flop.” Vooral dat laatste vond ik een prachtige vondst …

Zoals ik het zie, vliegt de vlinder ondersteboven naar de bloem toe. Waarschijnlijk is hij daar al dartelend en buitelend zo terecht gekomen. Dat hij ondersteboven hangt is o.a. te zien aan zijn roltong, die vlak boven zijn ogen te zien is. Een stukje naar rechts zien we het rechter voorpootje omhoog wijzen. Dat hij op de kop vliegt, is ook te zien aan de antennes, die op de foto naar beneden wijzen. “De ene antenne is op Uri Geller-achtige wijze door het bloemblad heen gestoken”, aldus Peter Grey. Op de onderstaande foto, die een fractie later is gemaakt, kun je zien dat ook die antenne tussen twee bloemblaadjes door steekt. Verder zien we de bovenkant van de rechtervleugel …

Jetske benoemde tot slot nog iets wat mij ook was opgevallen. De vlinder op de eerste twee foto’s heeft bruine ogen. Dat is bijzonder voor een geaderd witje. Normaal gesproken zijn ze altijd zachtgroen van kleur met donkerder stippen op de oogbollen, zoals op de foto hieronder …

Zo, nu jullie weer … fijne dag verder. 🙂

Muntvlindertjes in de tuin

De afgelopen dagen zag ik verschillende keren een minivlindertje door de tuin fladderen. Als ik mini zeg, dan bedoel ik ook mini, hij is niet veel groter dan een centimeter groot. Gistermiddag zag ik er eentje landen in de kattenstaart …

Het betreft het muntvlindertje, een klein vlindertje dat als een driehoekje op de bladeren of bloemen zit. De vleugels zijn paars-bordeauxrood met gele vlekjes. Ze laten zich nu in veel tuinen zien, omdat in augustus de tweede generatie de eerste komt aflossen … 

Atalanta’s op koninginnekruid

Aan de andere kant van het voor auto’s doodlopende pad ‘de Geau’ stonden grote pollen koninginnekruid in bloei. Ook interessant als insectenlokker …

Toen er naar toe gelopen was, viel dat eerst even tegen. Net als op de engelwortel zat ook hier een blinde bij op. Best mooi natuurlijk, maar die heb ik tegenwoordig in de tuin ook wel …

Een paar meter verderop had ik meer geluk. Daar zat een prachtige, felgekleurde atalanta te pronken. Vlak daarachter streek een oudere en al flink versleten en gerafelde atalanta neer …

Mooi om die verschillen te zien, vooral omdat er nog een derde atalanta bij kwam, die wat lichtere oranje tinten had dan de eerste …

Insecten op de hedera

De klimop in onze tuin heeft zelden zo mooi en uitbundig gebloeid als dit jaar. Dat is rond deze tijd van het jaar vaak een gewilde voedingsbron voor diverse insecten. Daarom staat de camera de laatste tijd geregeld gericht op de bloeiende hedera aan de pergola boven de vijver …

Nadat ik er de afgelopen dagen al een paar maal wat bijen, wespen of vliegen in beeld had gevangen, verscheen er vanmorgen rond koffietijd een atalanta voor de camera. Hij fladderde helaas weer weg, voordat ik wat verder kon inzoomen om hem deftig te portretteren, maar ik doe het ermee …

Witje in de wind

Zoals ik gisteren al schreef, begon ik de dag met een geaderd witje op de verbena. Ik zat net met de camera op het statief te luisteren naar een soundscape op mijn smartphone, toen ik hem zag landen. Het waaide nogal, dat maakte het voor de vlinder niet gemakkelijk om zich vast te blijven klampen aan de bloemen, maar het lukte hem toch wonderlijk goed …

Die wind zorgt normaal gesproken vaak voor hinderlijk windgeruis. In de nabewerking probeer ik dat meestal wat weg te werken door er een muziekje overheen te zetten. Omdat ik in dit geval via Mastodon net zat te luisteren naar de soundscape ‘Uit de zee’ van Ferrie = differentieel (https://ferrie.audio/), had ik daar in dit geval geen werk van. Terwijl de camera liep, heb ik mijn mobieltje bij de microfoon van de camera gehouden …

En zo werd ‘Uit de zee’ ‘In de wind’

Hopelijk kun je ermee leven, Ferrie …