Op zoek naar de zwarte stern

Het laatste deel van ons rondje pontje verliep snel. Tussenstops hebben we niet meer gemaakt. Om te beginnen waren er weinig interessante plekjes meer onderweg. Maar een tweede reden was, dat dit de eerste lange rit op mijn iLark was dit jaar. Ik had vooraf nog niet getest hoeveel km ik nu nog op een accu kan rijden. Uiteindelijk kwamen we via de kortste route weer thuis met nog één knipperend streepje op het stuur …

Onderweg op e-bike en i-Lark had ik verteld, dat ik maandag zwarte sterns had gefotografeerd bij de vogelkijkhut ‘Blaustirns’. Echt mooi waren die foto’s niet geworden, omdat het bewolkt was op dat moment. Aafje, die ons nog niet had verwacht, vond het prima dat we nog even naar de Leijen zouden rijden om er hopelijk nog wel wat zonnige foto’s van te kunnen maken. Ditmaal pakten we de auto. Een minuut of 20, nadat we Drachten hadden verlaten via de fietsbrug de Slinger (foto boven), keken we vanuit de vogelkijkhut uit over de Leijen …

Veel viel er in eerste instantie nog niet te zien. Er lag een bootje voor anker bij de laatste boom van het eilandje ‘de Kninepôle’. Omdat er niemand aan boord leek te zijn, vermaakten we ons tijdelijk met de waterlelies voor de hut. Na een tijdje verscheen er een rubberbootje, waarmee koers werd gezet naar het plezierbootje bij de boom. Kort daarna verscheen er af en toe een zwarte stern in beeld …

– wordt vervolgd

Een paardenbijter als cadeau

Terwijl Jetske in haar fleurige jurkje door een luikje in de wand langs het vlonderpad stond te kijken, riep ze me na enige tijd: “Kom eens kijken, er zit hier een mooie grote libel …”

Nadat ik plaatsgenomen had achter het tweede luikje in de wand, wees Jetske me op de libel die ze bedoelde. Omdat het beestje nogal onrustig heen en weer vloog, moest ik even zoek, maar uiteindelijk zag ik hem toch zitten: een mooie grote paardenbijter

Jagend op vliegen of muggen bleef hij heen en weer vliegen, maar tussendoor zocht hij regelmatig ergens een nieuwe uitkijkpost. Gedetailleerde macro-opnamen heb ik er niet van kunnen maken, maar met de foto’s die ik met de zoomlens heb kunnen maken was ik alweer erg blij. Niet eerder heb ik een paardenbijter tegen zo’n rustige achtergrond kunnen fotograferen …

Dank dat je me op dit fraaie model hebt gewezen, Jetske, het was een prachtig cadeautje. Als het zo eens uitkomt mag je best weer mee in je jurk. 🙂

De maan op zijn mooist

Zoals bij menigeen bekend, lokt het zachte weer me de laatste tijd dagelijks vele malen even de tuin in. Zo ook woensdag tegen het vallen van de avond. Zodra ik de deur opende, werd ik verrast door de maan die me vriendelijk toelachte. Ik maakte meteen rechtsomkeert om camera en statief even in stelling te brengen op het terras …

De atmosferische omstandigheden waren blijkbaar optimaal, want ik heb zonder noemenswaardig kwaliteitsverlies verder kunnen inzoomen dan me ooit eerder is gelukt. De onderstaande uitsneden van de maan heb ik zo uit de camera kunnen halen zonder dat ik ze op de pc hoefde te croppen. Alleen contrast en kleurstelling heb ik wat bijgewerkt …

Ter afsluiting heb ik de maan nog even laten vervagen achter de hazelaar …