In twatalich stikje hjoed … – Een tweetalig stukje vandaag …
It is kâld hjoed. Mar ja, we wiene de lêste tiid ek ferwend fansels. Benammen ferline wike fûn ik it regelmjittich echt noflik waar. Moai waar om yn coronatiid marris in pear oeren yn alle rêst yn’e greiden te sitten. It simmerstuoltsje en wat kofje en bôle mei, wa docht jo wat? En witte jimme wat it moaiste wie …? Ik hoechde der no ris in kear net hielendal allinne op út.
Sûnt it begjin van de coronacrisis is it stil yn ús lân. Dy stilte fielt foar my op guon plakken suver wat beklemmend oan. Mar op it júste plak, tusken greiden mei wat plasdras, klinkt de rop fan de greidefûgels yn dy stilte no sa’t ik se yn myn jongste jierren eltse maityd om hûs hinne hearde. Hjoed de dei heare jo dit allinne noch yn fûgelfreonlik ynrojochte greiden, en dy binne der spitigernôch stadichoan minder. Mei in 12 minuten duorjend filmke hoopje ik jimme op dizze kâlde dei mei byld en lûd dochs wer wat in maitydsgefoel te jaan …
Het is koud vandaag. Maar ja, we zijn ook verwend de laatste tijd natuurlijk. Vooral vorige week vond ik het regelmatig echt lekker weer. Mooi weer om in coronatijd maar eens in alle rust een paar uur tussen de weilanden te gaan zitten. Het zomerstoeltje en wat koffie en brood mee, wie doet je wat? En weet je wat het mooiste was …? Ik hoefde er nu eens niet helemaal alleen op uit.
Sinds het begin van de coronacrisis is het stil in ons land. Die stilte voelt voor mij op sommige plaatsen wat beklemmend aan. Maar op de juiste plek, tussen weilanden met ruimte voor plasdras, klinkt de roep van de weidevogels in die stilte zoals ik ze in mijn jongste jaren elk voorjaar rond huis kon horen. Tegenwoordig hoor je dit alleen nog in vogelvriendelijk ingerichte weilanden, en die zijn er helaas steeds minder. Met een 12 minuten durend filmpje hoop ik jullie op deze koude dag met beeld en geluid toch weer wat een voorjaarsgevoel te geven …