Vandaag de tweede van drie zwart-witfoto’s die ik in de Ecokathedraal bij Mildam heb gemaakt van de koepel, een bouwwerk dat in 2017 is gestapeld van losliggende stoeptegels …
Twee van drie
Maandelijks archief: augustus 2024
Eén van drie
Naar mate de zomerwarmte langer aanhoudt, nestelt hij zich dieper in mijn systeem. De tijdelijke dipjes in de temperatuur maken het er daarbij niet beter op, want juist die voortdurende schommelingen, verhinderen de gewenning aan een bepaalde temperatuur en luchtvochtigheid.
Na mijn lekkere ritje op de iLark op dinsdagochtend, werd ik de afgelopen dagen weer ruw op mezelf teruggeworpen. Vermoeidheid en krachtsverlies in mijn benen zijn dusdanig groot, dat ik zelfs mijn tweewekelijkse afspraak met Jetske voor vandaag heb moeten cancelen. En dat zegt wel wat, want dat doe ik niet snel.
Omdat het de komende dagen opnieuw warmer wordt, heb ik besloten het me dit weekend maar eens makkelijk te maken. Vandaag en de komende dagen steeds één zwart-witfoto van een drieluik …
Gele bloemetjes en een libel
Voordat het dinsdag warm begon te worden, heb ik ’s ochtends weer eens een ritje op de iLark gemaakt. Eerst via de zuidelijke rand van Drachten en daarna via de Forten en de Súderskarren weer huiswaarts …
Bij het bruggetje over het Stroomkanaal heb ik even halt gehouden. In het water bloeiden kleine gele bloemetjes, die ik niet thuis kon brengen. Dat lukte Obsidentify overigens ook niet. Helemaal van slag opperde de app dat het een gele plomp was. Nou ja zeg … **
Een libel, waarschijnlijk een steenrode heidelibel, wilde wel even voor me poseren. Hij liet zelfs toe dat ik voorzichtig van positie wisselde om een andere achtergrond te krijgen …
Daarmee had het ritje wat mij betreft aan de verwachtingen voldaan. Terug thuis merkte ik later dat 12,5 km eerst ook wel weer even genoeg was geweest …
**Liesbeth/@staartje heeft intussen via Plantnet ontdekt dat het gaat om watergentiaan. Dankjewel!
Hé … goh … tjee … (2)
Om te beginnen bedankt voor jullie reacties n.a.v. de foto van het geaderd witje van gisteren. Omdat (bijna) niemand me precies heeft kunnen vertellen hoe het nu zat met de onderstaande foto, kom ik daar vandaag nog maar even op terug. De beste omschrijving kwam van Paul Brugman op Mastodon. Hij schreef: “Klein geaderd witje dat op een wat onbeholpen manier een bloem aanvliegt, met een soort Fosbury flop.” Vooral dat laatste vond ik een prachtige vondst …
Zoals ik het zie, vliegt de vlinder ondersteboven naar de bloem toe. Waarschijnlijk is hij daar al dartelend en buitelend zo terecht gekomen. Dat hij ondersteboven hangt is o.a. te zien aan zijn roltong, die vlak boven zijn ogen te zien is. Een stukje naar rechts zien we het rechter voorpootje omhoog wijzen. Dat hij op de kop vliegt, is ook te zien aan de antennes, die op de foto naar beneden wijzen. “De ene antenne is op Uri Geller-achtige wijze door het bloemblad heen gestoken”, aldus Peter Grey. Op de onderstaande foto, die een fractie later is gemaakt, kun je zien dat ook die antenne tussen twee bloemblaadjes door steekt. Verder zien we de bovenkant van de rechtervleugel …
Jetske benoemde tot slot nog iets wat mij ook was opgevallen. De vlinder op de eerste twee foto’s heeft bruine ogen. Dat is bijzonder voor een geaderd witje. Normaal gesproken zijn ze altijd zachtgroen van kleur met donkerder stippen op de oogbollen, zoals op de foto hieronder …
Zo, nu jullie weer … fijne dag verder. 🙂
Hé … goh … tjee …
Soms tref ik mijn archief eens een foto aan, waarvan ik denk: ‘Hé … goh … tjee …’
De onderstaande foto uit augustus 2014 is daar een goed voorbeeld van. Ik kijk er wat raar tegenaan, maar ik zeg er verder niks over. Ik ben benieuwd hoe jullie er tegenaan kijken en wat jullie zien …
Sieruien in de zon
Toen ze in mei stonden te bloeien, heb ik even wat zitten spelen met de sieruien in de zon …
Zelfde bankje, andere libel
“Kijk, de dieren zochten je toen al op …,” schreef Sjoerd gisteren in reactie op de foto van de libel op het bankje. Nou leest Sjoerd hier al sinds ongeveer 2006 mee, dus enige voorkennis kan hem niet worden ontzegd. Hij heeft dus ook wel gelijk, want er kwam ook meerdere keren een hagedisje bij me zitten …
In de periode 2005-2015 maakte ik gemiddeld twee keer per week een fotokuier in het Wijnjeterper Schar, in het Fries: Weinterper Skar. Dit is een klein Natura 2000-gebied ten zuidoosten van Drachten. Wanneer ik daar op één van de bankjes neerstreek, kwam er regelmatig een libel of waterjuffer bij me zitten. Deze bruinrode heidelibel kwam er in september 2007 even gezellig bij …
Afanja's Weblog 