Twee brommers en een Lada

Jetske en ik treffen nog wel eens wat bijzonders aan op Reaklif. Zo stond er in juli 2016 een prachtige Wolseley geparkeerd: https://wp.me/pHUJ-416. Twee jaar geleden troffen we er twee stellen vrolijke Friese vrienden, die met een eend op pad waren: https://wp.me/pHUJ-h3F. Ditmaal figureerden er een paar brommers en een Lada …

Als oud-brommerrijder was ik nieuwsgierig naar het merk van de brommer die langs het hek stond. Dat het geen Zündapp was zoals de mijne, had ik al gezien. Dichterbij gekomen bleek het een mooie zwart-witte Honda te zijn …

Nadat ik er een paar foto’s van had gemaakt, liep ik naar Jetske die een auto aan het fotograferen was. Terwijl ik in die richting liep, kwam de brommer me luid knetterend voorbij om in zuidelijke richting af te dalen …

Bij Jetske gekomen, was zij in gesprek geraakt met de eigenaar van een Lada. De man verhaalde enthousiast over zijn avonturen met deze uit Oekraïne geïmporteerde auto. Het bleek te gaan om een luxe uitvoering van het model waar ik zelf ook een jaar of vier in heb rondgetoerd. Dit exemplaar was in dienst geweest als directiewagen bij een grote fabriek, vertelde de eigenaar, terwijl hij nog wat Roebels uit het handschoenenkastje tevoorschijn haalde …

Vlak bij het monument stond even later nog een tweede brommer. Hier ging het om een zwart-blauwe met stickers beplakte Honda, die op dat moment door de berijder werd gefotografeerd. Die berijder zag er tamelijk opvallend, maar veilig uit in zijn gele hesje. Op de achterkant van zijn zwarte, eveneens met stickers beplakte helm, had hij een actioncamera gehangen …

Korte tijd later zag ik ook hem in zuidelijk richting uit beeld verdwijnen …

– wordt vervolgd

‘Falcon Leap’ boven de Leijen

Het was rustig op en rond de Leijen maandagmiddag. Er zaten weinig vogels rond de kijkhut, maar er lag mooi licht over de Leijen. Rond 14:30 uur werd de rust echter verstoord door een laag vliegend militair toestel dat vanaf de andere kant van het meertje dichterbij kwam.

Al snel werd hij gevolgd door nog drie toestellen met laag ronkende motoren. Grote groepen vogels vlogen aan de andere kant van de Leijen geschrokken op. Vlak voor ons maakten de vliegtuigen een ruime u-bocht naar links om terug te keren naar waar ze vandaan kwamen. Dat was echter te vroeg gejuicht, korte tijd later kwamen ze nog een keer terug om daarna echt te verdwijnen …

’s Avonds ontdekte ik, dat het ging om vliegtuigen, die deelnemen aan de oefening ‘Falcon Leap’. De Koninklijke Luchtmacht traint bij deze oefening samen met internationale partners uit o.a. Duitsland, Polen, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten op het droppen van vracht en parachutisten. De training is bedoeld om internationale samenwerking en gereedheid te versterken …

Militaire toestellen zoals de Nederlandse C-130H, de Amerikaanse en de Britse A-400M nemen deel aan de oefening. De vliegtuigen zijn vanwege hun lagere vlieghoogte extra zichtbaar en hoorbaar in de regio. En dat hebben zowel de vogels als wij geweten. Een paar keer zagen we een verontruste groep vogels in de verte opvliegen. En ze zijn op de meeste foto’s nauwelijks of niet zichtbaar, maar wat te denken van de uitlaatgassen die die zware machines uitstoten. Maar toch …

De tijden zijn wel veranderd, hè. Ik heb lang in vrede en pacifisme geloofd, maar ik betrap me er nu op, dat ik tegenwoordig vrede heb met dit soort af en toe even hinderlijke oefeningen. We hebben gisteren kunnen zien dat Rusland de randjes opzoekt met de 19 drones die het NAVO-luchtruim in vlogen. De tijd van ‘Liever een Rus in de keuken dan kruisraket in de tuin’ is voorlopig wel voorbij. Hawar, tiden hawwe tiden

Tegen 14:45 uur was het laatste toestel uit zicht verdwenen. De rust daalde al snel weer neer over de Leijen. En dat was toch wel zo fijn …

Goudgeel en roestbruin

Het rondje door de haven van Lauwersoog heeft vorige week weer eens heel andere foto’s opgeleverd dan normaal. Na de passage van de UK-642 Berendina’  zag ik een stuk verderop een verzameling oud roest, oude netten en gewone rolklaver. Kortom een combinatie van goudgeel en roestbruin …

Tussen het beton

Er zijn twee plaatsen waar je de oversteek kunt maken van de ene lange zijde van ‘Deltawerk//’ naar de andere. Als je daar op een platform tussen de beide lange zijden in staat, ben je aan alle kanten omringd door de grote betonnen elementen …

Dat levert weer heel andere beelden op van het kunstwerk. Hier heb ik niet alleen gebruik gemaakt van de weerspiegelingen op het wateroppervlak, maar ook van de weerkaatsing van het licht van de golfjes op de scheefstaande elementen …

We hebben die betonnen kolos nu zo ongeveer van alle kanten bekeken. Voor, naast en achter …, wat nog rest is de bovenkant. Daarom nemen we morgen nog even een kijkje op ‘Deltawerk//’

Terug bij ‘Deltawerk//’

Aan het begin van de dag hebben we het noordelijke deel van ‘Deltawerk//’, de oude Deltagoot bekeken. Aan het eind van onze rondgang door het Waterloopbos naderden we het kunstwerk vanaf de zuidkant …

We liepen even om het zuidelijke deel heen om vanaf die kant wat foto’s te maken. Daarna volgden we het zuidoostelijke pad. Daar heb ik op diverse plekken nog een heel wat foto’s gemaakt van de betonnen panelen. De weerspiegelingen waren boven verwachting mooi …

Ik sluit vandaag af met een filmpje uit de tijd, waarin de Deltagoot nog volop in bedrijf was. Je kunt hier zien met wat voor kracht de golven op het model van een zeedijk beuken …

Gerestaureerde golfmachines

Nadat we eerder al een aantal oude, roestige golfmachines in het Waterloopbos hadden zien staan, zijn we nu aangekomen bij een rij van zeven gerestaureerde golfmachines. In de hoogtijdagen had het Waterloopkundig Laboratorium hier de beschikking over 40 golfmachines. Er konden golven met verschillende hoogten en snelheden mee nagebootst worden. Een bewegend schot aan de voorkant van de machine, het zogenaamd ‘golfschot’ zorgde voor de golfbewegingen …

Dit gerestaureerde model is voor 16 verschillende onderzoeken gebruikt. Zo werd hier o.a. onderzocht hoe groot en zwaar de betonblokken moesten zijn voor de Brouwersdam, het zevende bouwwerk van de Deltawerken in Zuid-Holland en Zeeland …

Ze zijn teruggebracht in werkende staat, zodat er af en toe demonstaties mee gegeven kunnen worden voor het publiek. Zo blijft zichtbaar wat voor werk hier van 1952 tot 1995 werd gedaan …

Een gemiste kans

Nadat ik over de lange vlonder langs de oude golfmachines was gelopen, zag ik een stukje verderop nog een schaalmodel in het water liggen. Hoewel mijn benen intussen de eerste tekenen van vermoeidheid begonnen te tonen, besloot ik toch nog een stukje verder te lopen …

Ik heb eerlijk gezegd geen idee om welk onderzoeksproject het hier gaat. Nadat ik snel een paar foto’s had gemaakt, leek het me wijs om Jetske niet nog verder te volgen over de vlonder, want zo breed was hij nou ook weer niet. Ik was blij, dat ik aan het begin van het plankier weer in mijn Whill kon gaan zitten. Het had ook niet veel langer moeten duren …

Toen ik later een deel van Jetskes’ foto’s zag, realiseerde ik me, dat ik een prachtige kans had gemist. Op een paar van die lange rijen stenen lagen twee mandarijneenden. Zodra ik dat had gezien, kon ik op de laatste foto hierboven het mannetje nog net linksboven zien liggen. Ter plekke heb ik ze volkomen gemist. Een mooie foto van een mandarijneend ontbreekt daardoor nog steeds in mijn archief …