Vanwege een overdaad aan futloosheid en vermoeidheid, en een absoluut gebrek aan fitheid en inspiratie laat ik het vandaag nog maar eens bij een stilleven …
Fijne zondag allemaal.
Stilleven
Tagarchief: bordje
Rond de terp van Mantgum
Na kort overleg op het bankje bij Uniastate in Bears besloten Jetske en ik op goed geluk om een kijkje te nemen in het ongeveer 5 km verderop liggende Mantgum. Mantgum is één van de vele dorpen die zijn ontstaan op de oever van de vroegere Middelzee. Ook in Mantgum parkeerde Jetske de auto opnieuw aan de voet van de terp. Nadat we waren uitgestapt, maakte ik meteen een foto maken van de ‘Bewaarschool’ en daarnaast een mooie villa met een rood dak …
Voor een gezond mens is het een fluitje van een cent om de gemiddelde Friese terp op te lopen, maar voor mij was deze terp weer een flinke kuitenbijter. Voor de kerk, die ook hier Mariakerk heet en natuurlijk bovenop de terp staat, hadden we niet naar Mantgum hoeven rijden. De toren stond in de steigers voor een restauratie en het gebouw zelf uit ongeveer 1500 leek op het eerste oog weinig extra’s te bieden te hebben …
We besloten een stukje verder het dorp in te lopen. Vlak naast de kerk stonden twee mooie kleine huisjes (of zou het er één zijn?) met een voortuin naar mijn hart. Ik kon de vraag op het bordje in de tuin, waarmee ik deze serie begon, dan ook zonder meer bevestigend beantwoorden …
Omdat het intussen echt lekker weer was geworden, slenterden we op ons gemak al fotograferend verder. Het dorp bestaat uit veel kenmerkende dorpswoningen. Mantgum trok ooit veel renteniers, de vaak fraaie rentenierswoningen zijn er in allerlei soorten en maten. Vrijwel al die mooie huizen hebben ruime tuinen met vaak prachtige smeedijzeren hekken en hier en daar monumentale bomen …
Aan de rand van de oude dorpskern vond ik het welletjes. Mijn onderdanen waren aan het eind van hun draagkracht. Jetske was zo lief om de auto op te halen, zodat ik de terp niet weer hoefde op te lopen …
– wordt vervolgd
Vrijheid is ook …
Vrijheid is een veelomvattend begrip waar je letterlijk en figuurlijk diverse kanten mee op kunt. Met het mooie weer van woensdag en donderdag betekende vrijheid voor mij, dat ik weer eens lekker de natuur in kon trekken op de iLark …
Maar vrijheid is niet onbeperkt. We hebben in onze democratische samenleving met elkaar allerlei regels afgesproken waar we ons aan dienen te houden. Mijn vrijheid houdt op waar die van een ander begint. Zo respecteer ik bijvoorbeeld andermans eigendommen. Gesteld dat ik een boot zou hebben, dan zou ik me aan de regels van de Friese Marrekrite houden. Als ik een hond zou hebben, al was het maar een dwergpoedeltje, dan zou ik hem zeker niet overal los laten lopen …
Gelukkig zijn veel van onze rechten en vrijheden vastgelegd in de grondwet. We hebben het recht om met onze stem bij te dragen aan de politieke koers van ons land. Daarbij is het naar mijn idee je burgerplicht om je te verdiepen in wat politieke partijen zeggen te gaan doen. Gelukkig kan niet alles wat politici beloven worden waargemaakt, daarvoor worden we voorlopig nog behoedt door de grondwet. Laten we daar zuinig op zijn met zijn allen …
Genoeg gepreekt, tijd om het feest in te gaan. Nou ja, feest … De tijd dat we nog naar het Leeuwarder Bevrijdingsfestival gingen, ligt al een paar jaar achter ons. Veel verder dan de tuin zal ik vandaag wel niet komen, maar dan doe ik dan toch wel in alle vrijheid. Wat je ook gaat doen vandaag, maak er een mooie dag van …
Tot slot ben ik van mening dat Bevrijdingsdag een jaarlijkse vrije dag voor iedereen zou moeten zijn. Naar mijn idee is Bevrijdingsdag als Nationale Feestdag belangrijker en breder gedragen dan Koningsdag.
Bruine kiekendief op jacht
Een grutto die op een paal staat, is toch een wat klassieker beeld dan een graspieper op een paal. Korte tijd nadat de graspieper was weggevlogen, was ik net bezig om deze grutto netjes te portretteren op zijn paal, toen hij plotseling uit mijn beeld verdween …
Al snel werd duidelijk waarom. Er vloog een bruine kiekendief laag over de sloot en de rand van het oude boerenland. Nadat de kiekendief voorbij het hek was, dook hij weer omlaag naar de sloot om zijn vlucht te vervolgen. De grutto zag ik iets verderop intussen als een raket omhoog schieten. Voorbij het volgende hek zwenkte de grote roofvogel ineens naar rechts. Hij dook naar de sloot alsof hij daar iets van zijn gading had gevonden …
Even zag ik de tip van zijn linker vleugel nog, daarna verloor ik hem (tijdelijk) uit zicht …
Even lekker uitrekken
Goeiemorgen, maak er een mooie dag van …
Het rondje voltooid
Ik pak de draad van het verhaal nog een keer op bij de wirwar van wortels en mossen naast het vlonderpad dat door een moerasachtig deel van De Deelen voert. Mossen zijn een belangrijke schakel in ecosystemen: ze produceren zuurstof, beschermen tegen erosie, scheppen een gunstig microklimaat voor het ontkiemen van allerlei soorten zaden en vruchten en bieden leefruimten aan vele kleine insecten …
Ook de mens heeft in de loop der jaren veel gebruik gemaakt van mossen voor o.a. brandstof, vloerbedekking, matrasvullingen, isolatiemateriaal en tegenwoordig ook de bloemsierkunst. Van dichtbij bekeken zijn het vaak verrassend mooie plantjes, maar ik kon er hier niet dicht genoeg bij komen voor een paar mooie macrofoto’s …
Nog even over het laatste deel van het vlonderpad en een stukje door het struikgewas, daarna kwam ik weer uit op de parkeerplaats. Maar dan wel aan de andere kant van de parkeerplaats. Bij Staatsbosbeheer gaat men er kennelijk van uit dat alle wandelaars aan deze kant beginnen. Hier staat namelijk een informatiebordje over het drijvende vlonderpad en over ‘de wonderlijke wereld van mos’. Als ik het had geweten, was ik aan deze kant begonnen …
Het was in ieder geval een prima ervaring en een aangenaam weerzien met De Deelen. Onderweg naar de auto aan de andere kant van de parkeerplaats hield ik nog even halt bij het tweede petgat. In de verte ligt het drijvende vlonderpad …
Ik sluit af met een dromerige weerspiegeling van het bruggetje drijvende vlonderpad en de bomen aan het eind van het petgat. Ik denk, dat ik hier in de loop van het jaar nog wel een paar keer een kuier zal maken …
Tussen twee sluizen
De zeilboten vervolgden hun weg in de richting van het Lauwersmeer en het brugdek werd weer gesloten. Jetske was intussen ook bij de sluis gekomen, zij stond aan de andere kant op me te wachten …
Bij de ingang van de sluis aangekomen, bleek dat het niet toegestaan was om over de sluisdeuren te lopen. Daarom besloot ik nog even een stukje verder rechtdoor te lopen …
Toen we even later samen in de richting van de buurtschap liepen, draaide ik me nog even om … daar had ik dus ook niet mogen komen. Maar ja, aan de andere kant stond geen bordje …
Onderweg naar het oude sluiscomplex in de buurtschap Dokkumer Nieuwe Zijlen passeerden we een paar fraaie staaltjes huisvlijt: een reclamebord voor een vaartocht met de WL19 ‘de Drie Gebroeders’, een minibieb en een vierdelig insectenhotel, waarvan de eigenaar zich gevlijd voelde dat we zijn pronkstuk wilden fotograferen …
Nadat we via een smal pad tussen een paar huizen waren doorgelopen, kregen we zicht op de Nieuwe Zijlen …
Afanja's Weblog 