Van de dijk naar ’t klompenrek

We hebben de dijk en de zee intussen tijdelijk achter ons gelaten. Op weg naar de auto maken we nog een korte wandeling langs de huisjes van museum It Fiskershúske in Moddergat. Van de weidsheid van het Wad komen we weer in de beslotenheid van het dorpje. Om te beginnen een paar gesloten luiken met een hartje …

Veel valt heb ik er niet over te vertellen. Ik heb er gewoon genoten van de oude luiken met hartjes, de groen uitgeslagen dakpannen en de waterput bij Klaskes Húske. Toch nog maar eens terug gaan om ook eens binnen te kijken in die kleine optrekjes …

De laatste foto die ik op deze dag heb gemaakt in Peazens-Moddergat is er een van het klompenrek aan de achterkant van de helaas gesloten Kofje & tee drinkerij Yke-muoi

– wordt vervolgd

Bij It Fiskershúske

Nadat Jetske zich bij me had gevoegd en we samen nog even op het bankje hadden zitten praten over onze ervaringen, werd het tijd om de trap af te dalen. Daarbij ben ik deze keer voorbij gelopen aan het Vissersmonument zonder het te fotograferen …

Om de een of andere reden vind ik dit geen fijn lopende trap. Maar Jetske had er ditmaal nog meer moeite mee. Zij had deze trap uitgekozen om de schokbestendigheid van haar nieuwe cameratas op wieltjes te testen …

Recht tegenover de trap staat museum ‘It Fiskershúske’. Dit is een museumcomplex van een aantal oude, nog origineel ingerichte visserswoningen …

Nu het er stil en leeg was konden we daar in het voorbijgaan nog mooi even een paar plaatjes van schieten. Dat bracht tevens met zich mee dat we het zonder coffee to go moesten stellen …

– wordt vervolgd

De vissersramp van 1883

Voor de kust van de tweelingdorpen Paesens-Moddergat en het wat westelijker gelegen vissersdorp Wierum zijn in de loop der eeuwen talloze schepen in nood gekomen of zelfs vergaan. De problemen waren meestal het gevolg van de vele ondiepten, sterke stromingen en van plaats veranderende zandplaten. De belangrijkste zandplaat was en is in dit opzicht ongetwijfeld de Engelsmanplaat. Oostelijk daarvan ligt een diep geul (het Friese Gat) waardoor de schepen naar de Noordzee voeren om te vissen op kabeljauw en schelvis. Bij thuiskomst lagen de schepen hier op de rede, omdat ze niet dichter bij de kust konden komen …

Paesens en Moddergat bezaten in de 19e eeuw een grote vloot zeilende vissersschepen. In de nacht van 5 op 6 maart 1883 voltrok zich tijdens een zware storm een vreselijk ramp voor de gemeenschap. De complete vloot van 22 aken en blazers was uitgevaren. 17 van de schepen zijn vergaan, 83 bemanningsleden bleven achter op zee …

De vissers van Paesens-Moddergat waren niet de enigen, die in die nacht omkwamen. Ook aan de Groningse en Hollandse kusten vergingen er vissersschepen. In die nacht verdronken in totaal 121 Nederlandse vissers, onder wie 27 uit Urk en negen uit Zoutkamp. Maar nergens was de klap zó groot. Het is nauwelijks voor te stellen hoe groot de gevolgen waren voor de vele vrouwen, kinderen en ouderen die achterbleven zonder inkomsten. Ter herdenking werd in 1958 dit monument op de zeedijk opgericht …

Tegenover het monument ligt aan de voet van de dijk het beschermde dorpsgezicht van Moddergat met centraal daarin Museum ’t Fiskershúske. Dit museum verzamelt en exposeert voorwerpen en zaken die betrekking hebben op de oude kustvisserij en het leven van de bewoners van ’t tweelingdorp Paesens-Moddergat …

Natuurlijk speelt de grote ramp van 1883 ook een belangrijke rol in Museum it Fiskershúske. Voor het luttele bedrag van € 5,00 kun je naar hartenlust rondkijken in de vijf huisjes van het museum. Het introductiefilmpje van het museum biedt alvast een snelle rondblik …

Jetske heeft voor haar blog over deze ramp een mooie foto het beeld “Fiskersfrou” gemaakt. Dit beeld van beeldhouwer Hans Jouta staat een stukje verderop aan de voet van de dijk. De “Fiskersfrou” is een eerbetoon aan de vrouwen van Paesens-Moddergat, die na de ramp van 1883 voor een zware taak stonden: de zorg voor de kinderen en rond zien te komen van een karig inkomen: “De zee heeft gegeven, heeft genomen”.